จิรากรทอดกายนั่งบนโซฟา สายตาจับจ้องมองยังโทรทัศน์เคร่ื่องใหญ่ที่ฉายภาพยนตร์รักหวานเลี่ยนเป็นประจำทุกเช้าวันอาทิตย์ (เขาไม่ได้อยากดูนักหรอก แต่เปลี่ยนไปทุกช่องแล้วมันไม่มีอะไรที่น่าดูไปมากกว่านี้สักเท่าไหร่)ขณะที่คู่พระนางกำลังดูดปากส่งเสียงจ๊วบจ๊าบราวกับผู้กำกับกลัวคนดูไม่รู้ว่าทั้งคู่กำลังจูบกัน เรียวคิ้วเข้มก็เคลื่อนขมวดอย่างนึกสงสัย

   หนังเชยระเบิด.. แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น

   เขาสงสัยว่าลิ้นของพระเอกที่กำลังไล่บดจูบอย่างร้อนแรงนั่นกำลังรับรสแบบไหน  แน่นอนว่าคุณไม่มีทางรู้ได้เลยจากภาพที่กำลังเคลื่อนไหวไปมาในทีวี

   หนุ่มร่างสันทัดหลุบสายตาต่ำมองยังรุ่นน้องหน้าหวานที่นอนหนุนอยู่บนตักของเขา 

   ไม่แปลกที่เด็กรุ่นใหม่อย่างอิศราจะไม่ให้ความสนใจกับหนังเชย ๆ นั่น เขาเอื้อมมือไปหยิบขนมปังแผ่นที่สองจากถุงพลาสติกติดยี่ห้อสีแดงที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกเตี้ย ๆ มาคาบไว้ในปาก ก่อนจะคว้ากระปุกแยมสตอเบอร์รี่มาหมุนฝาเปิดพลางขมวดคิ้วมุ่น 

   ฝาสีทองดีดตัวออก ส่งเสียงดังเป๊าะ!  

   อิศราหยิบเอาช้อนสั้นในแก้วกาแฟที่หมดแล้วมาควักเนื้อแยมฝาด ๆ ปนเนื้อผลไม้สีแดงสดมาปาดทาลงไปบนแผ่นขนมปังอย่างบรรจง เสร็จแล้วก็ส่งมันเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ

   "นอนกินเดี๋ยวก็เป็นงูหรอกทอม.." เสียงสากเอ่ยตำหนิ นี่ถ้าเป็นลูกคงจับมาตีก้นลายแล้ว

   "ไปหลอกเด็กเถอะ"  คนถูกว่าเถียงกลับทันควัน  ขณะที่ก้อนขนมปังสีนวลยังคาอยู่เต็มปาก  "ทอมจะกลายเป็นงูได้ยังไงอ่ะ"

   "คนตั้งกุศโลบายเขาก็หวังดีน่า กลัวว่านอนกินแล้วอาหารจะไม่ย่อยจนปวดท้องมั้ง"

   "มีอะไรที่กระเพาะทอมย่อยไม่ได้เหรอ?"

   คนอายุมากกว่าถอนหายใจเฮือก อยากกินก็กินไปเถอะ.. เนื้อเรื่องในโทรทัศน์มันน่าเบื่อสิ้นดี แต่อย่างน้อยไอ้สองคนนั้นก็เลิกจูบกันแล้ว

   แต่นี่ยังกินไม่เลิก..

   จิรากรลอบยกยิ้มเมื่อแยมสตอเบอร์รี่สีแดงสดเปรอะเปื้อนเป็นคราบจางๆ บนริมฝีปากสีชมพูหวาน ชายหนุ่มโน้มตัวต่ำก่อนจะตวัดลิ้นเลียคราบขนมหวานบนกลีบปากจนคนข้างล่างสะดุ้งเฮือก

   อิศราเบิกตากว้างอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างของเขากระตุกเกร็งขึ้นมาทันที จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าแขนขาของตัวเองมันเก้งก้างเสียจนไม่รู้จะเอาไปวางทิ้งไว้ตรงไหน  สุดท้ายเขาก็ทำได้เพียงปรือตาลงและปล่อยให้ลิ้นร้อนกรีดกราดไปรอบ ๆ จนริมฝีปากเปียกชุ่ม

   ไม่มีจูบที่เร่าร้อน ริมฝีปากสีสวยทั้งสองเพียงแตะกันเบา ๆ แทนกันล่ำลา โดยไม่ได้สนใจใบหน้าของอีกคนที่ขึ้นสีแดงแปร๊ดอย่างทำอะไรไม่ถูกแม้ว่าจูบนั่นจะถูกผละออกไปสักพัก

   คนอายุอย่างเขาไม่เหมาะกับการโน้มตัวต่ำลงไปขนาดนั้นจริง ๆ..

   จิรากรยืดกายขึ้นและบิดไปมาอย่างเมื่อยล้า 

   แต่ก็ช่างเถอะ 

   ลิ้นของเขารับรสจูบนุ่ม ๆ ละมุน ติดหวานอ่อน ๆ ราวกับครีมวานิลลานั่นมานานเต็มที จะเปลี่ยนบรรยากาศไปลองชิมรสเปรี้ยวอมหวานของแยมสตอเบอร์รี่บ้างก็ไม่เลวนักหรอก..

   สาบานว่าชิมแค่แยม