แรกวสันต์มาเยือน... ดอกสาลี่บานสะพรั่งไปทั่วหุบเขา

บุรุษผู้หนึ่งนำดอกสาลี่ทัดผมให้นาง พร้อมสัญญาว่าจะพานางไปอยู่ด้วยกัน

‘ไป๋เสวี่ยฝู’ บุตรสาวอัครเสนาบดีที่เติบโตมาในอารามเมี่ยวเฟิง

นางตั้งใจกลับมาเยี่ยมพี่สาว แต่กลับถูกบิดาวางยาพิษ และบังคับให้นางต้องเข้าวังไปเป็นพระชายา

ทั้งใช้ชีวิตมารดามาข่มขู่ เพื่อให้นางวางยาพิษองค์จักรพรรดิให้สำเร็จ

เรื่องน้ำเน่ามาก 55555 น้ำเน่ามากกกกกก เรื่องนี้สองเล่มจบค่ะ เราเองก็ดองเอาไว้สักพักแล้วเหมือนกัน ช่วงนี้อยู่บ้านจากเรื่องโรคระบาดก็เลยถือโอกาสเคลียร์กองดองไปด้วยพร้อมกันค่ะ

จริงๆเคยเห็นคนอื่นพูดถึงแล้วบ้างผ่านๆในแง่ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ตอนเริ่มอ่านก็เลยไม่ได้คาดหวังเอาไว้เยอะ แต่ก็คือไม่สนุกจริงๆแหละ

เนื้อเรื่องคือ พระเอกเคยถูกนางเอกช่วยไว้ตอนสมัยยังเป็นองค์ชาย ตอนนั้นนางเอกใส่ผ้าคลุมพระเอกก็จำไม่ได้ พระเอกบอกว่าอีกหนึ่งปีจะกลับมารับ ปรากฏผ่านไปสามปีพระเอกไม่มา (พระเอกลืม 5555) พระเอกไปเป็นฮ่องเต้ละ นางเอกก็ถูกพ่อเอาชีวิตแม่มาขู่ฆ่าให้ไปเป็นพระสนมแล้วก็ไปฆ่าพระเอก แล้วก็มีรัชทายาทเมืองข้างๆมารักนางเอก เนื้อเรื่องก็ประมาณนี้

คือจริงๆเราว่าพลอตโดยรวมมันอาจจะไม่ได้แย่ แบบคือมันสามารถขยี้มากกว่าได้ แบบทำให้เรื่องมันสนุกกว่านี้ แต่นี่คือเหมือนกับเนื้อเรื่องไปทิ้งช่วงอยู่ในตอนเป็นสนมนานเหมือนกัน ทั้งๆที่เรื่องเดินเร็วมาก แบบตอนหลังคือล่มเมือง ยึดเมืองคืน ภายในประมาณร้อยกว่าหน้าอะ คือรีบมากกกก

ดำเนินเรื่องเร็วมาก เร็วจนไม่อิน รู้สึกว่าไม่ว่าทางไหนก็ไม่สุดสักทาง

พระเอกเป็นพวกพระเอกเลวก่อนดีทีหลัง แต่ก็รักนางเอกจริงๆ (ก็คุณสมบัติพระเอกร้ายๆทั่วไป) ส่วนนางเอกก็...เราไม่คิดว่ามีอะไรโดดเด่นเท่าไหร่ ก็น่าสงสารดี คือตัวละครดูแบบอึนๆ แบบไม่มีใครดูฉลาดเลยสักคน ทั้งเสนาบดีไป๋ ทั้งฮ่องเต้ ทั้งไป๋เสวี่ยฝู หรือแม้กระทั่งองค์ชายรัชทายาทเอง ทุกคนดูมีการกระทำที่ไม่สมเหตุสมผล ตัวละครแบบแบนๆ โดยเฉพาะเสนาบดีไป๋ กับรัชทายาทเมืองข้างๆอะ ฉากเวลาเสนาบดีไป๋ร้ายนี่อารมณ์แบบหันมองกล้องสองแล้วหัวเราะหึๆเลยนะ ส่วนรัชทายาทเมืองข้างๆเมืองน้ำเข้าหัว บทจะดีก็ดี บทจะงี่เง่าก็งี่เง่า บทจะยอมลงให้ง่ายๆก็โอเคซะงั้น

ไม่มีอะไรทีชอบเท่าไหร่ค่ะ 5555555 แต่ก็คงอ่านสบายๆได้ละมั้ง จบแฮปปี้ดี (ซึ่งเราคิดว่าแบบเป็นฉากจบที่ประหลาดมาก แบบจุดพีคควรจะเป็นตรงประมาณที่รัชทายาทเมืองข้างๆกับฮ่องเต้ปะทะกัน ซึ่งแบบท้ายมากกกก แล้วจบอย่างง่าย แล้วก็จบเลย พูดว่าจบก็จบ พระเอกก็ยอมง่ายๆแบบหื้ม)