ภรรยาพึงปรนนิบัติสามี มองสามีดุจแผ่นฟ้า ทว่ากับ ‘หลี่เมิ่งซี’ ที่เป็นดวงจิตมาจากยุคปัจจุบันแล้ว

การเป็นภรรยาก็มิต่างจากอาชีพผู้จัดการที่มีผู้บังคับบัญชาเป็นสามี! เมื่อสามีที่นางแต่งเสริมมงคลเข้ามานั้นอาการร่อแร่ หนทางเดียวที่ตนจะไม่เป็นม่ายคือต้องรักษาเขาให้หาย และหาหนทางทำให้ตนมีที่ยืนในสกุลเซียวอย่างมั่นคง

แต่นางกลับต้องเจอเหล่าอี๋เหนียงของเขาที่วางท่ายโส สาวใช้ที่แทบไม่เห็นหัววันๆ เอาแต่หาเรื่องนินทา แม่สามีมหาภัยที่อยากผลักดันหลานสาวตนเองขึ้นแทนตำแหน่งนางใจแทบขาด กระทั่งสามีเองก็หาเรื่องนางได้ไม่เว้นวัน เพียงไม่กี่วันแรกของการแต่งงานก็ไปใกล้ชิดกับสาวใช้เสียแล้ว ทว่าเรื่องอันคับข้องใจเหล่านี้ยังจะเป็นอันใดได้อีก เมื่อนางไปรู้กฎสำคัญของสกุลเซียวที่ว่า ‘ภรรยาเอกของประมุขสกุลเซียวต้องเป็นสตรีที่ถือกำเนิดจากภรรยาเอกเท่านั้น’ เช่นนั้นนางที่เกิดจากอนุคงทำได้แค่รอวันหย่าแล้วกระมัง!

เอาล่ะค่ะ ก็จริงๆช่วงนี้เราอ่าน ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม ซึ่งตามหลักการแล้วก็ควรจะอ่านทีละเรื่อง แต่เรื่องนั้นก็ slow life จนเรารู้สึกไม่ค่อยตื่นเต้นเลยหยิบเรื่องนี้มาอ่านค่ะ เรื่องนี้ไม่มี E-book ค่ะ เราเคยรีวิวเรื่องของคนเขียนคนนี้เอาไว้ใน ยอดหญิงหมอเทวดา ค่ะ

ก็เรื่องนี้ก็ค่อนข้างคุมตีมเดิมนะ คือ นางเอกทะลุมิติมาจากปัจจุบัน มีความรู้ทางการแพทย์ มาเจอสามีหัวโบราณนิสัยงั้นๆอะ กับ แม่สามีที่ไม่ชอบตัวเอง แต่หลังจากอ่านเล่ม 1 ก็รุ้สึกว่า เออมันไม่ได้ทำให้เราหงุดหงิดขนาดนั้นนะ นางเอกมีความพึ่งพาตัวเองสูงมากก ไม่ค่อยพึ่งพาพระเอกเท่าไหร่ ถึงแม้พระเอกจะมองอะไรไม่เคยเกินของตัวเองก็ตาม 555555555

แทบรอวันที่นางเอกจะย้ายออกจากบ้านหลังนี้ไม่ไหวแน่ะค่ะะะะะ เรารอยิ่งกว่านางเอกอีก รอวันที่พระเอกมันจะซมซานกลับมา 555555 (ก็มีความอินอยู่ประมาณนึงเนาะ)

หลี่เมิ่งซีถือคติที่ว่าดีมาดีตอบ... ร้ายมานางก็จะร้ายตอบเป็นเท่าทวี ความปรองดองของสามีภรรยาคือต่างคนต่างอยู่ เมื่อการทำให้สามีหลงรักไม่ใช่เป้าหมายในชีวิตของหลี่เมิ่งซีอีกต่อไป การอยู่ในสกุลเซียวได้อย่างสงบสุขที่สุดคือการประจบเหล่าไท่จวินเอาไว้ และต้องคอยรับมือกับแม่สามี และ ‘จางซิ่ว’ ญาติสาวคนสนิทของเซียวจวิ้น ผู้ที่มุ่งหวังกับตำแหน่ง ‘ภรรยาเอก’ ของนางจนดวงตาเป็นประกาย ทั้งหาทุกหนทางมากลั่นแกล้ง ทางหนึ่งนางก็สร้างตัวตน ‘หลี่เมิ่งถาน’ เพื่อเป็นเจ้าของร้านยาอี๋ชุนขึ้นมา จวบจนถึงวันที่หลี่เมิ่งซีได้มีโอกาสหนีไปท่องเที่ยวที่ภายนอก ที่นั่นนางถูกชะตากับชายแปลกหน้าถึงขั้นสาบานเป็นพี่น้องต่างแซ่กัน นางถึงกับวาดฝันไว้ว่า... จะดีเพียงใดหนอหากในวันหน้านางมีอิสระได้ออกเดินทางร่วมกับพี่ชายผู้นี้!

มาเล่มนี้เหมือนจะมีพระรอง (หรืออย่างน้อยก็ตัวละครที่มี potential ที่จะเป็นพระรอง) ก็คือซั่งกวนหง รัชทายาทนั่นเองค่ะ แต่ปกติแล้วตัวละครที่เป็นองค์ชาย ถ้าอยู่ในตำแหน่งพระรองมักจะไม่ค่อยดี แบบโดยเฉพาะในเรื่องที่พระเอกเองก็ไม่ได้ดีมาก (ถ้าพระเอกคลั่งรักสุดขีด พระรองก็พอเป็นไปได้ที่จะดีเหมือนกัน) แต่ถ้าพระเอกงี่เง่าหน่อยแบบเรื่องนี้ ถ้ารัชทายาทเป็นพระรองจริง เราว่าแอบจัดอยู่ในหมวดไว้ใจไม่ได้ อาจจะกลับมาหักหลังนางเอกสักวันนึง แต่ตอนนี้ก็ไว้ใจได้ชั่วคราว (ฮา)

ส่วนในเรื่องเนื้อเรื่องเราแอบรู้สึกว่าเรื่องในบ้านค่อนข้างวนในอ่าง แต่พลอตประมาณนี้ก็คงประมาณนี้อยู่แล้วละมั้ง แนวๆตบตีกันในเรือนหลัง อี๋เหนียงคนนั้นคนนี้ ส่วนความสัมพันธ์พระนางก็ดูยังไม่พัฒนาเท่าไหร่ค่ะ

สายตาห่างเหิน และคำขอหย่าที่เอื้อนเอ่ยออกมา กำลังบีบหัวใจเซียวจวิ้นไว้แน่น...ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่ในสายตาเขา หลี่เมิ่งซีไม่ได้ดูร้ายกาจอย่างที่เขาเคยนึกฝังหัวเอาไว้ ทว่าในวันที่เขาเริ่มมองเห็นความงดงามของนาง สิ่งที่เขาได้รับมานั้นกลับมีเพียงความเย็นชาเหินห่าง และความพยายามที่จะหย่ากับเขา

เซียวจวิ้นจึงหนีหน้านางลงใต้ไปดูแลกิจการเหมือง แต่ยิ่งห่างกลับกลายเป็นยิ่งคิดถึง เห็นทีการกลับมาครั้งนี้เขาจำต้อง ‘ผูกไมตรี’ กับนางให้เต็มที่เสียแล้ว จากนี้หากหลี่เมิ่งซีคิดรังแกคนอื่น ต่อให้เป็นอี๋เหนียง เขาก็จะช่วยนางรังแกด้วย ตอนที่ก่อเรื่องจนรู้ไปถึงหูมารดา เขาก็จะคอยช่วยนางปิดบัง หากนางเอาแต่ใจตนจนพอแล้ว เขาก็จะรับผิดชอบในการตามเช็ดล้างให้จนสะอาด นอกจากเขียนหนังสือหย่าให้แล้ว ในเรือนเซียวเซียงแห่งนี้เขาอนุญาตให้นางอาละวาดได้เต็มที่!

ในเล่มนี้ยังคงเป็นศึกหลังบ้านสกุลเซียวเหมือนเดิมค่ะ นางเอกของเรานั้นกิจการเจริญรุ่งเรือง รัชทายาทก็ยังจับไม่ได้ว่าเป็นผู้หญิง รัชทายาทเองก็ดูไม่ใช่ตัวเลือกพระรองที่ดีเท่าไหร่อย่างที่คิดเอาไว้จริงๆค่ะ ส่วนพระเอกก็หลังจากอกหักนางเอกไม่รักก็หนีลงใต้ไปดูกิจการเหมือง เจริญรุ่งเรืองอีกคน พอกลับมาก็กะว่าจะพัฒนาปรับปรุงตัวใหม่ แต่สองคนนี้คือเหมือนไม่ได้อยู่ในความถี่เดียวกัน ประกอบกับไม่เคยพูดคุยกันจริงๆจังๆว่าใครต้องการอะไร คนนึงพูด A อีกคนเข้าใจว่า B เป็นแบบนี้ตลอด ความสัมพันธ์ก็เลยไม่ค่อยคืบหน้า แต่จะไม่คืบหน้ายังไง นางเอกก็ยังเริ่มรับรู้ได้ว่าพระเอกชอบ แต่บ้านนี้มันอยู่ไม่ได้แล้ว! นางเอกก็หาทางทำให้ตัวเองออกจากบ้านตลอดเวลา ส่วนตัวร้ายแม่เหมยเขียวม้าไม้ไผ่ของพระเอกในที่สุดเล่มนี้ก็หาทางเล่นงานนางเอกจนได้ ความลับที่นางเอกเป็นลูกอนุก้ออกมาแล้วล่ะค่ะ

ก็อ่านเล่มนี้จบแบบเนือยๆ อยากให้พระนางหย่าๆกันสักที พอวนเวียนในบ้านแล้วไม่ค่อยมีอะไรนอกจากอี๋เหนียงหนึ่งสองมันก็ค่อนข้างน่าเบื่อเหมือนกัน หวังว่าในเล่มหน้านางเอกจะได้ออกไปนอกบ้านสักทีค่ะ

ทันทีที่ชาติกำเนิดของหลี่เมิ่งซีถูกเปิดเผย...คฤหาสน์สกุลเซียวพลันบังเกิดโกลาหลขึ้น คนกำลังจะถูกหย่า แทนที่จะเศร้า นางกลับยินดีที่มีทางให้ตนเองได้เดินออกจากที่นี่ ทว่าเพียงคำว่า ‘หย่า’ ถูกเอ่ยออกมา เซียวจวิ้นกลับไม่ยอมให้นางได้สมหวัง เขายอมขัดคำสั่งของผู้ใหญ่ ยอมไม่เป็นประมุขสกุลเซียว แต่จะไม่ยอมหย่ากับหลี่เมิ่งซี

กระทั่งยอมให้ตนเองถูกลงโทษจนมีอาการป่วยเรื้อรัง ได้แต่นอนซมตรอมตรมใจอยู่บนเตียงไม่มีใครไม่ประจักษ์ในความรักของเซียวจวิ้น แม้แต่จิตใจของหลี่เมิ่งซีเองยังหวั่นไหว แต่ถึงจะหย่าไม่ได้ ใช่ว่ามารดาเขาจะให้นางได้อยู่อย่างสงบสุข เมื่อลูกชายไม่หย่า หนทางเดียวที่จะขจัดเสี้ยนหนามนี้ไปได้คือลูกสะใภ้คนนี้ต้องตาย!

เล่ม 4 นี่เราอ่านค่อนข้างเร็วถึงแม้จะยังรู้สึกว่าเนื้อเรื่องวนในอ่างเหมือนเดิม นางเอกวนเวียนอยู่กับการจะหย่าไม่ได้หย่า จะออกจากบ้านไม่ได้ออก ระหว่างทางทำคนตายไปหลายคนแล้วก็ยังไม่ได้ออกจากบ้านสักที ส่วนพระเอกก็คลั่งรักนางเอกเต็มที่ ตอนนี้ไม่ว่าจะอะไรมาขวางก็ต้องรั้งนางเอกให้อยู่ข้างตัวให้ได้ไว้ก่อนเป็นอันดับหนึ่ง ส่วนครอบครัวพระเอกก็สุดจะเอือมกับเรื่องนี้ไม่รู้จะจัดการยังไง

ในตอนสุดท้ายมีรัชทายาทมีแง้มๆแล้วว่ารู้ตัวนางเอกแล้ว

ความลับ ‘เซียนปรุงยา’ ที่หลี่เมิ่งซีเก็บซ่อนไว้ถูกเปิดเผย สามีที่รักนางยิ่งขอหย่าขาดอย่างไร้เยื่อใย...เมื่อชาวบ้านทางใต้กำลังเผชิญกับโรคระบาดครั้งใหญ่ฮ่องเต้ออกราชโองการให้รัชทายาทกับเซียนปรุงยาไปรักษาคน หลี่เมิ่งซีจำต้องเปิดเผยความจริงกับสามี และถูกหย่าอย่างไม่ทันตั้งตัว ในวันที่ตระหนักว่ารักเขาแล้ว การหย่าที่มาถึงนี้ก็ทำให้นางใจหายอย่างมาก

เนื่องจากเยียนอ๋องเรืองอำนาจ สองกำลังสำคัญของรัชทายาทจึงถูกเล่นงานในทันที ทั้งสกุลเซียวและร้านยาอี๋ชุนถูกจับเข้าคุก และมีโทษถึงประหารชีวิตจากพระราชเสาวนีย์ของไทเฮา! หลี่เมิ่งซีที่หลุดพ้นการจับกุมมาได้ทันจำต้องคิดหาหนทางช่วยเหลือทุกคนออกมา แต่การจะนำพระราชเสาวนีย์มาพิจารณาใหม่ได้คือต้องมีราษฎรไม่เห็นด้วยนับหมื่นคน!

เล่มนี้เล่มสุดท้ายแล้วค่ะ เอาตรงๆเราผิดหวังนิดหน่อย คือเล่มสุดท้ายจะบอกว่าเข้มข้นก็คงได้ แต่เดินเรื่องเร็วมากเหมือนเรื่องย่อละครไทยในไทยรัฐอะ คือเหตุการณ์ส่วนมากแค่เล่าผ่านๆเท่านั้นเอง ทั้งๆที่จริงๆเหตุการณ์มันใหญ่กว่าการตบตีในหลังบ้านสกุลเซียวของเล่มที่ผ่านๆมาเยอะ พระเอกนางเอกดีกันในช่วงท้ายเล่มมากๆ (ตรงนี้เราก็ไม่ได้บ่นอะไรนะ) ไม่ได้ชอบพระเอกขนาดนั้นอยู่แล้ว พระนางยังคงคีพตีมเข้าใจผิดกันอยู่เหมือนเดิม ส่วนพระรองที่เป็นองค์ชายนั้น...ไว้ใจไม่ได้อย่างที่คิดเอาไว้จริงๆค่ะ

สรุปแล้วก็คือเราอ่านจบแหละ แต่เราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ให้เทียบกับหมอหญิง ถึงเราจะไม่ได้ชอบหมอหญิงขนาดนั้น แต่หมอหญิงดีกว่ามากกกกจริงๆ

เรายังมียอดหญิงเซียนเครื่องหอมอีกชุดที่ยังไม่ได้อ่านของอวี่จิ่วฮวา แต่คิดว่าช่วงนี้คงจะพักไปก่อน ถ้าหยิบมาอ่านเมื่อไหร่ก็ต้องเอามารีวิวให้ทุกคนแน่นอนค่ะ ;)