ซอมบี้หนุ่มเดินโงนเงนมามองร่างสูงผิวกายสีม่วงหม่นที่เพลียหลับอยู่ หลังจากเขาเพิ่งจะหาอาหารกระป๋องให้ เจ้าตัวรีบกิน คว้าไวน์มาดื่มแล้วก็นอนหลับปุ๋ยแทบในทันที ระแวดระวังน้อยลง ไว้ใจมากขึ้น แต่จะนานตลอดไปไหม อ๊อดไม่มั่นใจ… และยิ่งไม่มั่นใจเมื่อตนเองเริ่มกระหายหิว ในกระเป๋าเสื้อยังมีเศษสมองของชายผมแดงที่ริบมาได้อยู่ มันทั้งประทังความหิวและทำให้ตนเองใกล้ชิดกับบากได้มากขึ้น คิดได้ดังนั้นจึงเดินไปที่หน้าเรือ นั่งลงบนเสาที่หักพัง ในมือมีก้อนเนื้อนิ่มเละส่งกลิ่นคาว

“ บ..า..ก “ เสียงแห้งเอ่ย ก่อนจะกลืนเนื้อสมองเข้าไป ราวกับมันมีพลุสว่างไสวที่จุดขึ้นมาในทันใด ภาพของบากที่กำลังนอนเล่นแช่น้ำอยู่ริมลำธารเด่นชัด มือสีเขียวหนาหนักกำลังจับใบหน้านั่นเอาไว้ มือของทารคา คนที่เขาฆ่า...คนรักของบาก…

‘ ไม่ต้องออกไปทำภารกิจแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ‘ เสียงทุ้มของทารคาบอก อีกฝ่ายยิ้ม

‘ อืม...ได้พักบ้างก็ดี ไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้นานแล้ว ‘ บากบอกกับคนรักยิ้มให้ อ๊อดยิ้มตอบทั้งๆที่รู้ว่าไม่ใช่ตนเองที่ถูกยิ้มให้ก็ตาม

‘ วันนี้อยู่กันทั้งวันเลยไหม? ‘

‘ ได้ไหมละครับ ทารคา คุณอยู่กับผมทั้งวันเลยได้ไหม?‘ เขาถาม ดวงตาสีทองพื้นดำมองจ้องมาอย่างเปี่ยมรัก อ๊อดรู้สึกเหมือนหัวใจตนเองที่เคยหยุดไปสั่นไหวขึ้นมาอีกครา ทารคาเลื่อนกายขึ้นมากอดบาก ความทรงจำช่างร้ายกาจนัก อ๊อดสัมผัสความอบอุ่นของกายบากจากในความทรงจำของทารคาได้

อบอุ่นเหลือเกิน

สัมผัสแบบนี้คืออะไร?

‘ ทารคา ไม่เอาครับ เดี๋ยวใครมาเห็น ‘ บากร้องห้ามเมื่อเสื้อเชิ้ตขาวของตนเองกำลังถูกคนรักถกขึ้น มือแกร่งไล้ลูบมายังหลังคอสวย ริมฝีปากมีคมเขี้ยวประทับจูบเสียงประท้วงเสีย มือเปรอะเศษสมองของอ๊อดยกขึ้นแตะปากตนเอง นุ่มนวลนัก….คนรักเขาทำกันแบบนี้เหรอ?

‘ ก็อย่าเสียงดังสิ ‘

‘ คุณทำผมเสียงดังทุกที ‘ ร่างผอมว่า พยายามผลักอกทารคาออก แต่ไร้ผล สุดท้ายก็จำยอมนอนลงกับพื้นหญ้านุ่ม ที่ตรงนี้เป็นที่แห่งนี้ที่ทั้งสองคนรู้ อ๊อดหัวใจสั่นไหวอีกครั้งเมื่อร่างของบากไร้อาภรณ์ใดๆมาปกปิด ผอมแต่มีกล้าเนื้อสวย ลมหายใจหอบดังข้างใบหู เร้าอารมณ์เหมือนว่าอ๊อดนั่นเองที่เป็นคนกระทำ มือเกร็งแน่นจิกลงกับหน้าขาตนเอง ความทรงจำเด่นชัดมากจนแทบจะทนไหว…

เขากำลังขยับกายในตัวของบาก

กลืนกินกายที่อ่อนไหวสัมผัส

รสชาติของเหลวขาวขุ่นในปากพรั่งพรู

ใบหน้าที่เขินอายและยั่วเย้าอารมณ์

อ๊อดหอบหายใจ ทั้งๆที่ตนเองไม่หายใจแล้ว ภาพมันเต็มไปหมดในสมองของตนเอง ริมฝีปากมีแผลที่กำลังปรนเปรอเบื้องล่างของทารคาให้ กายผอมที่ขยับอยู่บนอย่างเชื่องช้าแต่เน้นย้ำทุกการขยับ คำบอกรักแผ่วเบา อ้อมกอดในยามแสงตะวันสาดส่อง นาน….นานกว่าภาพทั้งหมดจะจบลง และซอมบี้หนุ่มเงียบงันไปสักพัก เขาขยับกายเดินเซื่องซึมลงไปที่เดิม ในตัวเรือ บากยังคงนอนอยู่ที่นั่น หลับไหลด้วยความอ่อนเพลีย

แหวนของบากสะท้อนแสงไฟจากโคมตะเกียงที่ขอให้จุดให้เพราะไม่ชอบความมืด ซึ่งอ๊อดก็ตามใจแม้ไม่เป็นการดีนักต่อการถูกจับได้จากซอมบี้ตัวอื่นๆ เขามองใบหน้าที่หลับอย่างห่วงหา อยากจะก้มลงลองจูบที่ปากนั่นบ้าง แต่เพราะปากตนเองมีแต่รสชาติของสมองที่น่ารังเกียจ อีกฝ่ายคงไม่พอใจนัก…

           “ บ..า..ก “ อ๊อดเรียกเบาๆจนเกือบจะเป็นเสียงครางต่ำๆ คนโดนเรียกไม่ได้ลืมตาตื่นแค่งัวเงียพลิกตัวไปอีกทาง มือสกปรกขาวซีดล้วงไปในกระเป๋า แหวนคู่กันกับที่บากใส่ยังอยู่ในนั้น เคยพยายามลองสวมแต่มันไม่พอดี และ...ถ้าสวม คนคนนี้ก็คงรู้ว่าทารคาตายเพราะใครฆ่า….

และจะโกรธมาแค่ไหนที่รู้ว่าเขากินสมองของคนรัก

อ๊อดไม่อยากถูกบากเกลียด…

เขาไม่ชอบความรู็สึกเจ็บปวดที่เป็นตอนนี้

หากอยากจะทำกับบากเหมือนกับที่ทารคาเคยทำก็ย่อมได้

แต่เลือกจะไม่ทำ…

อ๊อดค่อยๆเอนกายนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับคนที่นอนหลับอยู่ เก็บแหวนให้มิดชิดลงไปอีก ซอมบี้ไม่ต้องการนอน ขยับกายไปมาและไวขึ้นเมื่อต้องการกิน แต่ตอนนี้อ๊อดอยากนอน… อยากจะร่วมนอนหลับไปข้างๆกับชายตรงหน้าที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย นี่อาจเป็นสิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนี้ จริงๆเขาอยากจะไปนอนข้างๆ กอดร่างผอมนั่นเอาไว้เหมือนที่ทารคาทำ อยากจะกอด อยากจะจูบ อยากจะ...ร่วมรักด้วย แต่ในเมื่อตนเองเป็นแค่ศพที่ไร้ชีวิต สิ่งที่อ๊อดทำได้คือการนอนข้างๆ ไม่แตะต้องอะไรให้มากไปกว่านี้….

เขากล่อมตัวเองให้นอนด้วยเพลง

เพลงจากเครื่องเล่นแผ่นเสียงที่ไปคุ้ยๆได้มา

เพลงที่พอเปิด บากจะยิ้มได้บ้าง

เขาเป็นซอมบี้สมองทึบ

แต่พอจะจำเนื้อเพลงได้บ้าง…

มันร้องว่าไงนะ…

Every time I think of you
I always catch my breath
And I'm still standing here
And you're miles away
And I'm wondering why you left
There's a storm that's raging
Through my frozen heart tonight
I hear your name in certain circles
And it always makes me smile
I spend my time thinking about you
And it's almost driving me wild

And there's a heart that's breaking
Down this long distance line tonight
I ain't missing you at all
Since you've been gone away
I ain't missing you
No matter what I might say

  John Waite -  Missing You [ OST Warm Bodies]