"อนาคต"

วันนี้มีโอกาศได้คุยกับพี่ที่ทำงาน เรื่องการใช้ชีวิตวัยทำงานเต็มตัว ในวงสนทนานั้นก็มีประเด็นเรื่องเป้าหมายในชีวิตการทำงานขึ้นมาเป็นประเด็นหลัก ไม่ง่ายเลยที่เราจะหาเป้าหมายเจอ ขนาดตอนเรียนยังหาไม่เจอ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองชอบอะไร อยากเป็นอะไร ไม่เคยมี เพียงแค่ว่าเรียนได้ก็เท่านั้น นั้นเป็นเสียงความคิดที่อยู่ในหัวฉัน  ในขณะที่พี่ๆในวงสนทนาเริ่มออกรสออกชาติในการแสดงความคิดเห็น

"เรายังดีนะ ยังเด็กอยู่รู้ตัวตอนนี้มีโอกาสมากกว่าคนอื่น" เสียงพี่คนหนึ่งหันมาพูดกับเรา  

และพี่คนนั้นได้เล่าว่า สมัยที่พี่เขาอายุเท่าเรา เป็นนักศึกษาจบใหม่เพิ่งมาทำงาน เขาก็ใช้ชีวิตแบบไม่มีเป้าหมาย ใช้เงินเดือนที่มีไปวันๆ ให้พอเดือนเดือนหนึ่ง จนกระทั้ง อายุ 30กว่า จะ 40 เขาเพิ่งมาคิดว่าเป้าหมายในชีวิตเขาคืออะไร กว่าจะมารู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว ไหวตัวไม่ทัน งานที่ทำอยู่ก็ยังไม่ใช่ ได้เงินเดือนก็พอเดือนๆหนึ่งเท่านั้น พี่เขาไม่ได้คิด ไม่ได้พยายามที่จะหา ช่องทางการพัฒนาตนเอง เพื่อรองรับสำหรับชีวิตอนาคตไว้เลย จนถึงวันนี้กลายเป็นว่าสายเกินกว่าจะไปตามหาความฝัน เป้าหมายที่อยากได้ก็ไม่มีความพร้อมที่สร้างที่จะทำมันให้สำเร็จได้แต่ ทำในสิ่งที่พอทำได้ไปเรื่อยๆ เหมือนเดิม ชีวิตตื่นเช้า เข้างาน กินข้าว รอเวลาเลิกงาน ใช้ชีวิตอยู่บนท้องถนนที่รถติด ถึงบ้าน ดูทีวี นอน และตื่นในเช้าวันใหม่

การคุยกับพี่พี่ในวันนี้ ได้เรียนรู้ว่า ไม่ว่าเราจะมีต้นทุนเท่าไร แต่เรายิ่งคิด วางแผน ได้เร็วเท่าไร ถือว่าเรามีภาษีดีกว่าคนที่ยังไม่ได้คิด และจริงอย่างที่ผู้ใหญ่ได้กล่าวไว้ ว่าเวลาไม่เคยคอยใคร ยิ่งผ่านนานไป เรายิ่งกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ สุดท้าย ขอให้ทุกคนที่ได้บทความนี้ เจอเป้าหมายในชีวิต และทำมันให้สำเร็จนะค่ะ 

:)