บทที่ 1
"ปากหมาน่าคบ"
ไม่มีใครในโลกนี้ชอบคนพูดจาหยาบคาย หรือเรียกง่ายๆว่า ปากหมา ยิ่งถ้าเป็นความรู้สึกแรกที่ได้พบกันยิ่งเป็นเรื่องที่ไม่น่าจดจำ ผิดกับคนที่พูดจาเพราะ น่าฟัง ใครๆก็ต้องชื่นชมทั้งนั้น
ในช่วงชีวิตหนึ่ง ได้รู้จักกับคนสองคน คนหนึ่ง เป็นคนปากหมา พูดจาโพงพาง ฟังแล้วหงุดหงิดใจ คิดก่อนหรือไหมที่พูดออกมา ? คนสองเป็นคนพูดจาดี มีหลักการ เหตุผลรองรับทุกอย่าง ฟังแล้วน่าคล้อยตาม นั้นคือความรู้สึกแรกที่ได้รู้จักทั้งสองคน แต่เมื่อนานวันเข้า จากคนรู้จัก เริ่มการเป็นคนสนิท ทำให้ได้รู้ว่าแท้จริงแล้ว ในความปากหมาซ้อนไปด้วยความจริงใจ ความตรงไปตรงมา แต่กลับกัน ในความพูดจาดีดูเหมือนจะจริงใจ แต่ก็แค่เหมือน ความจริงแล้วไม่มีความจริงใจอยู่ในนั้นเลย มีแต่การใช้ทำพูดที่ดูดีทำร้ายทำลายคนอื่น พูดให้คนอื่นเข้าใจผิดเรา พูดจาใส่สีดีไข่ ป้ายร้ายให้คนอื่น แต่ใช้คำพูดที่ดูสวยหรู ดูแพง
ในช่วงชีวิตหนึ่ง ได้เรียนรู้ว่า บางทีคนที่ปากหมาก็น่าคบค้ามากกว่าคนที่พูดจาดีแต่ไม่มีความจริงใจ พูดดีแต่ลับหลังให้ร้าย ทำลายเรา เขาคนนั้นอาจแค่ปากหมาแต่จริงใจอะไรที่ไม่ดีก็พร้อมจะบอกจะเตือนเรา
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in