กุมารทอง ราคะ : เฮี้ยน - Sanook Review 2020

กุมารทอง ราคะ-เฮี้ยน (That Son Tam Linh) น่าจะเป็นหนังเวียดนามเรื่องแรกในชีวิตที่เคยดูนะ ซึ่งต้องบอกตามตรงว่า ปกติก็ไม่ได้อินกับหนังผีเอเซียอยู่แล้ว ยิ่งพอรู้ว่าเป็นหนังเวียดนาม แถมยังมีชื่อไทยที่แสนเชยว่า "กุมารทอง" ยิ่งไม่อยากคาดหวังอะไรเลย
.
ที่ฮากว่านั้นคือ หนังเรื่องนี้ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวกับคำว่า "กุมารทอง" ที่เรารู้จักเลย คือ ไม่ใช่ผีเด็กเพิ่งคลอด หรือ ตายทั้งกลม อะไรทั้งนั้น คือคำว่า "กุมารทอง" เป็นคำไทย ที่แพร่หลายในแถบนี้ก็จริง แต่คำว่า "กุมารทอง" ของคนเวียดนาม คือ การกักเก็บวิญญาณ (รอบสื่อไปฟังเสวนามา) คือกักเก็บวิญญาณผู้หญิง เพื่ออะไรก็ว่ากันไป แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เรื่องนี้สร้างมาจากเรื่องจริง แล้วก็ผิดคาดมากที่เป็นหนังที่น่าสนใจ และทำให้เราอยากติดตามเนื้อเรื่องไปเรื่อย ๆ จนจบ
.
กุมารทอง ราคะ-เฮี้ยน (That Son Tam Linh) เป็นหนังเวียดนามที่กำกับโดย Le Binh Giang และ Phan Gia Nhat Linh โดยสร้างมาจากเรื่องจริง ของคดีฆาตรกรรมต่อเนื่องช่วงปลายยุค 90 ที่ผู้หญิงถูกลวงไปฆ่า เพื่อทำพิธีกักวิญญาณถึง 4 คน และเนื่องด้วยประเทศเวียดนามเป็นประเทศที่ไม่นิยมการเอาเรื่องจริงมาทำเป็นหนัง จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ มีการยอมรับแนวคิดนี้มากขึ้น ทำให้เหตุการณ์ฆาตรกรรมนี้ ได้กลายมาเป็นภาพยนตร์ให้พวกเราได้ดู (Producer หนังพูดให้ฟังตอนเสวนา)
.
หนังเล่าถึงเมืองชนบทเมืองหนึ่งของเวียดนามในปี 1999 (ซึ่งก็ไม่นานมานี้นะ แต่กลับดูล้าหลังมาก) โดยหนังได้เล่าถึงชายหนุ่มหน้าตาดี ชื่อ ฮวน (กวาง ต๋วน) ได้เดินทางมาตั้งรกรากที่หมู่บ้าน และได้กลายเป็นหมอชาวบ้านที่ทุกคนนับหน้าถือตา จนได้มาพบกับ ซอย (หว่าง เอี๊ยน จีบี) สาวใบ้ และได้พบรักกัน
.
ซึ่ง ซอย เนี่ย พีคมาเลย !
.
อย่างแรกเลยนางเอกสวยมากเลยนะ แม้ในหนังจะจับมาทำตัวเป็นผู้หญิงชาวบ้าน หน้าตามอมแมม (อ่ะแฮ่ม !) ที่สำคัญเธอแสดงดีมาก
ด้วยความที่เล่นเป็นคนใบ้และพูดไม่ได้ แต่เวลาเธอจะแสดงอารมณ์อะไร ทุกอย่างมันออกมาทางสีหน้าและแววตาที่ดูแล้วเฮ้ย ! เธอแสดงได้ดีมาก
นี่คือนั่งดูหนังจบ แล้วรอฟังเธอสัมภาษณ์ในช่วงเสวนาด้วย แต่อนิจจา ลืมไปว่าสายตาสั้น ... เธออยู่ไกลเกินจะมองหน้าเธอได้ชัด ๆ ครั้นจะย้ายไปนั่งแถวหน้าก็กลัวโดนการ์ดรวบออกจากงาน
.
สิ่งนึงที่น่าทึ่งเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ คือ การเล่าเรื่องอย่างสมจริง แบบไม่เติมแต่งอะไรมากนัก ซึ่งดีนะ
นี่ไม่ใช่หนังผีแบบ jump scare (เน้นเสียงดัง) แต่กลับเล่าเรื่องแบบใส่รายละเอียดและตัวละครจริง ๆ
ไม่น่ากลัวเกินไป จนรู้สึกว่ายัดเยียดความน่ากลัว หรือ ความสะอิดสะเอียดให้ (อาจเป็นเพราะ production ไม่ถึงด้วย)
หรือ ฉากโป๊ erotic ก็มีแค่พอดี ๆ ไม่ได้เน้นสิ่งที่ไม่จำเป็นให้กลายมาเป็นจุดขาย (อาจเป็นเพราะเรื่องขนบธรรมเนียมที่ไม่เปิดให้หนังโป๊จนเกินไปก็เป็นได้)
แต่สิ่งที่อยากจะบอกก็คือ ทั้งหมดนี้ มันทำให้เนื้อเรื่องมีความสมจริงที่พอดี ค่อย ๆ เล่า ค่อย ๆ คลายปม และได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของตัวละคร ซึ่งค่อนข้างน่าสนใจ
.
สุดท้าย จากที่ตอนแรกคิดว่าหนังเรื่องนี้คงจะเป็นหนังผีที่ทำให้ผิดหวัง แต่กลับกลายเป็นว่า มันคือหนังเรื่องหนึ่งที่บันทึกเหตุการณ์สะเทือนขวัญนี้ไว้ อย่างไม่มาก หรือ น้อยไป และที่สำคัญ นางเอกสวยมาก
.
.
.
.
.
Ad : โคนิญโญ่

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น