เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Based on Sad storyNICHA B.
003 - bloom
  • 003 - bloom

    ฤดูใบไม้ร่วงไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น ฤดูใบไม้ผลิไม่ได้งดงามอย่างที่คิด


    อนุเสาวรีย์ตอนนี้คนค่อนข้างพลุกพล่าน
    แม้ว่าอาจจะสายไปบ้าง แต่คนก็ยังคงเดินวนหาอาหารเช้ากิน
    เรากับเพื่อนตุ๊ดก็เช่นกัน เพราะมาถึงก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง
    เลยตัดสินใจมาฝากท้องไว้กับบะหมี่หมู เพราะวันนี้ต้องลุยงานกันยาว ๆ

    "ดีนะที่ผู้เพื่อนมีกล้อง โปรเจ็กต์เราเลยรอด"
    "ผู้เผ้ออะไร เพื่อนกันทั้งนั้น"

    ที่กำลังพูดถึงอยู่ ก็คือโปรเจ็กต์กลุ่มในรายวิชาการเขียนเพื่อการสื่อสาร
    ที่อาจารย์สั่งให้แต่ละกลุ่มทำ mock up นิตยสารมา 1 เล่ม
    โดยที่รูปประกอบข้างในต้องถ่ายเอง เพราะไม่ส่งเสริม
    ให้นักศึกษาอนาคตนักนิเทศศาสตร์ละเมิดลิขสิทธิ์ผลงานของผู้อื่น
    เลยเป็นที่มา ที่เราและเพื่อนตุ๊ดต้องมาอยู่ที่นี่ตอนแปดโมงเช้า
    เพื่อมารับกล้อง จากเพื่อนร่วมรุ่นคนนึง..
    อืม.. เจ้าของกล้อง D7XX เมื่อคราวที่แล้วนั่นแหละ

    "โทษที มาสาย"

    ผู้ชายตัวสูง ผมหยักศก ใส่แว่นเหมือนเดิม
    แต่เพิ่มเติมวันนี้คือกระเป๋ากล้องขนาดกลางที่สะพายข้างมาด้วย

    "เฮ้ยไม่เป็นไร นี่สิต้องขอบใจที่ให้ยืมกล้อง เดี๋ยววันจันทร์เราเอาไปคืน"
    "วันอังคารก็ได้ มีคลาสรวมพอดีจะได้ไม่ต้องลำบากหาตัว"
    "เอางั้นก็ได้"
    "แล้วก็.."
    "หืม?"
    "มีอะไรก็โทรมานะ มีเบอร์แล้วนี่"
    "อ่ะ..อื้ม"


    วิ่งขึ้นรถไปแล้ว กระเป๋ากล้องที่หมอนั่นจับสะพายใส่ไหล่เรายังอุ่นอยู่เลย


        อ่ะ นี่เบอร์       
        08x-xxxxxxx   
                                                    โอเค ถ้าไปถึงเสาวรีย์แล้วไม่เจอจะโทรไป   



    แต่ที่อุ่นกว่า คงเป็นที่ใจล่ะมั้ง


    "จะเลือกอะไรเยอะแยะ แค่ขนมกล่องเดียว"
    "ขนมกล่องเดียวนี่แทนคำขอบคุณของกลุ่มเลยนะเว้ย"
    "ตัวแทนกลุ่มหรือตัวแทนมึง?"
    "อีนี่!"

    บทสนทนาเป็นอันต้องจบลงเมื่อมองนาฬิกาแล้วพบว่าเรากับเพื่อนสายมาร่วมสองนาทีแล้ว
    การตัดสินใจสุดท้ายจึงจบลงตรงขนมป๊อกกี้ รสโอริโอ้ 
    จ่ายเงินเสร็จพร้อมปฏิเสธถุงพลาสติกจากพนักงาน 
    เพราะยังไงก็จะเอาใส่ในกระเป๋ากล้องอยู่แล้ว

    "ทำไมไม่ให้เขาไปเลย เอาแอบใส่กระเป๋าทำไม?"
    "เชื่อเถอะ หมอนั่นไม่ยอมรับไปตรง ๆ หรอก แอบไปน่ะดีแล้ว"

    เมื่อเข้ามาในห้อง ไม่รอช้าที่จะกวาดสายตาหาเป้าหมาย
    วันนี้เป็นคลาสรวมรุ่น คนเลยเยอะเป็นเท่าตัว
    แต่ก็ไม่ยากต่อการหาเท่าไหร่ 
    ผู้ชายตัวสูง ผมหยักศก ใส่แว่น..
    นั่นไง ก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่ตรงนั้น

    "อ่ะ เอามาคืน ขอบใจมากนะ"
    "เออไม่เป็นไร"

    เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือเล็กน้อย แล้วก็ก้มลงไปอ่านต่อ
    ไม่ได้เปิดกระเป๋าดู ไม่ได้พูดอะไรอีก
    เราเลยเดินหันหลังออกมา

    "อ่ะ เอานี่ไปกินด้วย"


    ยื่นเค้กใบเตยให้เรา ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เงยหน้ามองด้วยซ้ำ
    แล้วอีกอย่างนะ ใครที่ไหนเขาให้ขนมซ้ำซ้อนกันแบบนี้
    ตลบหลังกันรึไงยะ


        ส่งรูปภาพ...
        ขอบใจสำหรับขนมนะ แต่คราวหลังไม่ต้องลำบากก็ได้
        แค่ยืมกล้องเอง    
                                                     ไม่หรอก ถ้าไม่ได้กล้องแก กลุ่มเราแย่เลยนะ55555  
         อืม
         แล้วเค้กวันนี้อร่อยไหม?    
                                                    . . .   




    ฤดูใบไม่ผลิดน่ะงดงามมากนะ แต่คงไม่ใช่สำหรับคนที่แพ้เกสรดอกไม้



    _____________________________

    Talk w/me 
    ใครชอบฤดูใบไม้ผลิยกมือขึ้นนนน
    นิชาชอบนะ เพราะนิชาชอบดอกไมมม้
    ถึงแม้ฤดูนี้จะมีให้เห็นในไทยน้อยก็เถอะ ฮ่าาาา
    เหมือนเดิมเจ้าค่ะ หากผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
    เชิญติชมกันได้เลยนะเจ้าคะะ ^^
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in