การให้ความสำคัญในการทำสิ่งที่ตัวเองรัก

              มนุษย์ไม่อาจเรียนรู้ทุกสิ่งทุุกอย่างบนโลกนี้ได้ เรามักจะคิดว่าเราตัดสินใจด้วยเหตุผล แต่ความจริงแล้วเราไม่ได้ใช้เหตุผลในการตัดสินใจ เรามักใช้สัญชาตญาณในการตัดสินใจแทน จนทำให้เกิดความรู้สึกนั้นการตัดสินใจนั้นแข็งแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนเราเคยชินกับการทำสิ่งนั้นๆ เช่นเดียวกันกับ พรสวรรค์ แต่สุดท้ายแล้วจะค่อยๆถูกกลบด้วยอะไรหลายๆอย่าง อาจจะเป็นการเรียนในห้องเรียน หรือ คุณครู ผู้ปกครอง หรือแม้กระทั่งตัวเราเอง ที่คาดหวังให้เราเก่งในวิชานั้นๆ ซึ่งแท้จริงแล้วอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เราถนัดเลยก็ได้ เราอาจจะถูกค่านิยมของสังคมที่บอกว่าให้ถนัดให้เก่งในเรื่องนั้นเรื่องนี้ หรือถูกสังคมที่บอกว่าให้เราเก่งรอบด้านคอยกลบสิ่งที่เราฟูมฝักตัวเองมาตั้แต่เด็กๆ เลยขอเชิญชวนทุกคนลองมาสังเกตพรสวรรค์ของตัวเองผ่านเครื่องมือ ในการค้นหาพรสวรรค์ ผ่านคำถาม 3 ข้อ 

       1. ลองแยกแยะพรสวรรค์ออกจากสิ่งที่เราสามารถเรียนเพิ่มเติมได้ 

          ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าเราจะสามารถพัฒนาความสามารถของเราได้หรือไม่ เช่น ไม่ถนัดยืนพูดในที่สาธารรณะ แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่สามารถฝึกฝนจนพูดเก่งได้ สิ่งนั้นจึงยังไม่ใช่จุดแข็งของเราอยู่ดีเพราะว่าพรสวรรค์คือสิ่งที่ติดตัวเราตั้งแต่เกิด จึงทำให้มันแตกต่างจากทักษะ

       2. ลองสังเกตตตัวเองว่าเรียนรู้กิจกรรมใดกิจกรรมหนึ่งรวดเร็วได้แค่ไหน 

          

         เทคนิคการสังเกตในข้อนี้ คือถ้าเราสามารถทำกิจกรรมนั้นๆจนลืมเวลาไปเลยอาจจะเพราะว่าเรากำลังมีความสุขกับกิจกรรมนั้นมากๆจนไม่ได้สนใจเวลาแล้ว

       3. ลองสังเกตจุดอ่อนของคุณ

        

       บางครั้งพรสวรรค์ของคุณมักถูกเรียกไปในเชิงที่เป็นลบ หรือที่เรียกว่าจุดอ่อน เช่น ถ้าคุณเป็นคนอัธยาศัยดีมากแต่ถูกเรียกว่าเป็นคนเจ๊าะแจ๊ะ หรือเป็นคนชอบตั้งคำถาม ขี้สงสัยก็อาจจะถูกเรียกว่าชอบยุ่งเรื่องของชางบ้าน หรือคุณเป็นคนที่ชอบกังวลเป็นห่วงเรื่องต่างๆ ก็อาจจะถูกเรียกว่าพวกวิตกกังวล แต่แท้จริงแล้วเราสามารถเรียกสิ่งเหล่านี้หรือบุคคลิกเหล่านี้ได้ด้วยคำที่ส่งเสริมไปในเชิงบวก ซึ่งสิ่งเหล่านี้อาจจะเป็นจุดแข็งของคุณก็ได้ แต่อยู่ที่ว่าเราจะใช้สิ่งเหล่านี้ที่มันเกิดขึ้นซ้ำๆมาประยุกต์ให้เกิดประโยชน์กับตัวเองและคนอื่นอย่างไร 

                        ในหนังสือของ Winnie the pool มีเพลงหนึ่งที่เจ้าหมีพูห์ชอบร้อง คือ 

            จากสิ่งที่หมีพูห์ร้องเราตีความหมายได้ว่าสิ่งที่เป็นตัวตนของเรา สิ่งใดที่เราทำได้ดีนั้นถ้าหากเราไปอยู่ผิดที่ ผิดตำแหน่ง ไปอยู่ในที่ๆเราไม่สามารถใช้ศักยภาพของเราได้อย่างเต็มที่ เราก็เหมือนนกที่ไม่บิน เหมือนปลาที่อยู่บนบก เราคงไม่อาจทำสิ่งใดได้เลย การเป็นตัวเราเองมันดีมากอยู่แล้ว แต่ที่สำคัญมากที่สุดอีกอย่างหนึ่งคือ ต้องอยู่ให้ถูกสถานที่ด้วย