" ทุกการเดินทาง มักมีจุดเริ่มต้นจากการจากลา
ทุกการเริ่มต้นใหม่ๆ มักมีจุดเริ่มต้นจากการจากลา
อย่ากลัวการจากลา เพียงเพราะเรามองว่ามันเป็นสิ่งที่น่าเศร้า
เพราะทุกการจากลา คือจุดเริ่มต้นของสิ่งใหม่ๆ "


ทุกช่วงชีวิต เราทุกคนล้วนพานพบสิ่งต่างๆมากมาย
และสิ่งที่ทุกคนจำต้องพบเจอ ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบก็ตาม
สิ่งนั้นก็คือ การจากลา
หลายคนไม่ชอบการจากลา เพราะคิดว่าการจากลานำพามาแต่ความเศร้า
คนจึงมักร้องไห้ เมื่อพวกเขาต้องจากลากัน
แต่อีกมุมหนึ่ง การจากลาทำให้ความทรงจำต่างๆ มีคุณค่า

ถ้าหากเราไม่จากลากัน
เราก็จะไม่คิดถึงความทรงจำต่างๆที่ผ่านมา
เราจะไม่รู้เลยว่า ช่วงเวลาที่ผ่านมานั้นมีคุณค่ามากแค่ไหน

การจากลาทำให้เราได้มองสิ่งต่างๆที่ผ่านมาด้วยความตั้งใจมากยิ่งขึ้น
มองสิ่งต่างๆที่ผ่านมาด้วยดวงตาคู่เดิม แต่มองในมุมมองที่ต่างออกไปจากเดิม
การจากลาทำให้เราได้มานั่งคิดทบทวนกับตัวเองในความทรงจำที่ผ่านมา ว่าเราได้ทำสิ่งต่างๆนั้นอย่างถูกต้อง เต็มที่ เหมาะสมแล้วรึเปล่า

ในวันจบการศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ 6
เด็กหญิงคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าห้องเรียนของเธอ เฝ้าคิดทบทวนกับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นมากมายในโรงเรียนแห่งนี้
โรงเรียนที่เธอบ่นมาเสมอว่า การบ้านเยอะ คุณครูดุจังเลย
แต่ในวันนี้ เมื่อต้องจากลากับโรงเรียนแห่งนี้
โรงเรียนแห่งแรกที่เธอได้เข้ามาศึกษาเล่าเรียน
ความรู้สึกมันกลับต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา
ที่แห่งนี้ ได้มอบสิ่งต่างๆให้กับเธอ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนที่ดี ความรู้พื้นฐานที่จะช่วยสร้างเธอให้เป็นเยาวชนที่ดีของชาติ
ความทรงจำมากมายเกิดขึ้น ณ ที่แห่งนี้

ในวันที่ต้องจากลากับใครคนนั้น
เพราะข้อความสั้นๆที่เขาส่งมาว่า
"เราเลิกกันเถอะ"
ดูแล้วไม่เห็นจะมีสิ่งไหนน่ายินดี
แต่
เมื่อมองย้อนกลับไปในวันนี้
ถ้าเรากับเขาไม่จากลากัน
ถ้าเรากับเขาไม่แยกจากกันในวันนั้น
เราสองคนก็คงไม่รู้จักการเติบโต
เราคงไม่รูัซึ้งถึงการก้าวผ่านความเสียใจ ในช่วงเวลาที่แสนเจ็บปวดและทรมาน
เราคงไม่รู้ซึ้งถึงความทรงจำที่ผ่านมาร่วมกัน
ว่าสิ่งต่างๆเหล่านั้นมันมีความหมายมากแค่ไหน

“…เพิ่งบอกรักกันวันนั้น จากกันแล้วหรือวันนี้
อยากยืดเวลาออกไป แต่ก็คงไม่มีทาง…”
เสียงเพลงรักหนึ่งคำ จดจำตลอดไป คลอขึ้นเบาๆ ในวันสำคัญอีกวันหนึ่งของชีวิต
วันที่จะได้เติบโตไปอีกขั้น
ก้าวผ่านรั้วมหาวิทยาลัยออกไป
ได้ใช้ชีวิตผู้ใหญ่อย่างเต็มที่
ไม่น่าเชื่อเลยว่าสถานที่แห่งนี้
ที่ๆฉันไม่เคยอยากตื่นนอนตอนเช้า เพื่อมายังที่แห่งนี้ตลอด 4 ปีที่ผ่านมา
ณ ขณะนี้ กลับกลายเป็นที่ๆฉันไม่อยากจากไปไหนเลย
ที่แห่งนี้ได้มอบความทรงจำแก่ฉันมากมาย
ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำที่ดี หรือ ความทรงจำอันแสนเลวร้าย
แต่เมื่อมองกลับไปยังความทรงจำต่างๆในวันนี้
กลับรู้สึกอยากขอบคุณ และอยากจะขอโทษสิ่งต่างๆเหล่านั้นอย่างสุดหัวใจ
ฉันรู้สึกขอบคุณความทรงจำดีๆต่างเหล่านั้น ที่หล่อหลอมฉัน ให้กลายเป็นฉันในวันนี้
ฉันรู้สึกอยากขอโทษความทรงจำแย่ๆเหล่านั้น ที่วันเวลาที่ผ่านมานั้น ฉันไม่ทำมันให้เป็นความทรงจำที่ดี เมื่อคิดอยากย้อนกลับไปแก้ไขสิ่งต่างๆเหล่านั้น ฉันก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขมันได้แล้ว
มันจึงกลายเป็นความทรงจำแย่ๆที่ติดตัวฉันมา จนถึงทุกวันนี้

ความทรงจำต่างๆถาโถมเข้ามา
และทำให้ “ฉันในปัจจุบัน” น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
ไม่รู้มาก่อนเลยว่า
ความทรงจำเรียบง่ายต่างๆในแต่ละวัน แต่ละช่วงชีวิตนั้น มีความหมายมากมายขนาดนี้
เพิ่งจะมาคิดได้ก็ในวันนี้ว่า สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในแต่ละวันนั้น สุดท้ายมันก็จะกลายเป็นแค่ความทรงจำ
แต่เราทุกคนสามารถเลือกได้ ว่า เราจะสร้างความทรงจำเหล่านั้นอย่างไร
เราเลือกได้ว่าเราจะสร้างความทรงจำที่ดีที่น่าจดจำ หรือ ความทรงจำแย่ๆที่แสนเศร้า ให้เป็นสิ่งที่น่าระลึกถึง ในวันที่เราต้องพบกับการจากลาอีกครั้งหนึ่ง