— อีกไม่นานก็จะครบรอบ 1 ปีที่ประกาศแคสต์แล้ว (เดือนธันวาคม ปี 2020) มีจุดไหนของอีกฝ่ายที่รู้สึกว่าเปลี่ยนไปจากความรู้สึกตอนที่ได้พบกันครั้งแรกไหมคะ?

     ดาเตะ　นาโกะจัง (มิซากิ) นี่ดูจากภายนอกหรือผิวขาวๆ แล้ว ก็คิดว่าคงเป็นคนที่มีบรรยากาศแบบนุ่มๆ ซึ่งก็มีตอนที่เป็นแบบนั้นจริงๆ ค่ะ แต่ที่จริงแล้วช่วงนี้บางทีก็พูดสำเนียงคันไซ ตอนนั้นล่ะค่ะที่จะโหดขึ้นมา อย่างเวลาที่จะตบมุกทุกคน ฉันคิดว่าการจะทำแบบนั้นได้ก็ต้องรู้จักอีกฝ่ายอย่างดีก่อนค่ะ จากมองว่าเป็นคนตบมุกเลยหันมาคิดว่าเป็นคนที่คิดถึงทุกคนและคอยมาพูดคุยกับทุกคนอยู่เสมอเป็นปกติเลยเนอะแทนค่ะ (หัวเราะ) แล้วก็เป็นคนที่เต้นเก่งมากๆ เลย ถึงคนรอบข้างชมก็จะไม่ย่อหย่อนเด็ดขาด ทั้งจำท่าในส่วนของทุกคนที่ไม่ใช่ส่วนของตัวเองเพื่อมาสอนพวกเราด้วย ถ้ามองจากจุดยืนที่ว่าไม่ถนัดการเต้นแล้ว นาโกะจังก็เป็นคนที่ถ้าอยู่ด้วยแล้วจะช่วยได้มากจริงๆ แล้วก็เป็นคนที่ใจดีด้วยค่ะ ชอบจุดที่ใส่ใจคนอื่นนั้นมากๆ เลยค่ะ

     มิซากิ　เพราะไม่ค่อยมีโอกาสได้พูดถึงอีกฝ่ายโดยที่มองหน้ากันและกันแบบนี้เลยพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ (หัวเราะ) ตอนเจอกับซายุริน (ดาเตะ) ครั้งแรก ที่นึกออกชัดเจนคือภาพว่าร้องไห้เลยคิดว่าคงเป็นเด็กที่ซื่อตรงมากๆ ค่ะ จุดที่ดูเป็นคนที่รับอะไรเข้าหาตัวเองอย่างซื่อตรงนั้น ตอนนี้เองก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลยค่ะ ส่วนความรู้สึกที่ว่า “ฉันต้องปกป้องให้ได้” เพราะฉันเองก็ออกจากคันไซแล้วย้ายมาอยู่โตเกียว ส่วนซายุรินก็ออกจากมิยางิแล้วมาอยู่โตเกียวคนเดียวเหมือนกันเลยคิดว่าคงกังวลแน่ๆ นั้นมีตั้งแต่ตอนแรกเลยค่ะ แต่เหมือนช่วงนี้จะกลับกัน เพราะฉันพึ่งพาซายุรินมากๆ เลยค่ะ อาจจะเพราะเนื้อเรื่องใน TV อนิเมะดำเนินไปโดยที่มีชิบุยะ คาน่อนจังเป็นศูนย์กลางเลยอยากเป็นกำลังใจให้ว่า “สู้เขานะ!” ก็เป็นได้ค่ะ พอมองแล้วก็จะรู้สึกว่า “ตัวเองก็ต้องพยายามบ้างแล้ว!” ตอนแรกคิดว่า “อยากให้มาพึ่งพากัน” แต่ตอนนี้มีเรื่องที่ต้องเป็นฝ่ายไปพึ่งพาอยู่มากกว่าเสียอีก ในจุดนั้นเลยเป็นส่วนที่รู้สึกเปลี่ยนไปค่ะ 

— แล้วระหว่างที่ดาเตะซังรับบทเป็นคาน่อน มีจุดไหนที่รู้สึกเปลี่ยนไปจากที่คิดไหมคะ?

     ดาเตะ　นั่นสินะคะ ใน TV อนิเมะ นี่มีหลายฉากเลยที่จี้จัง (จิซาโตะ) คอยช่วยเหลือคาน่อนจัง ฉันเลยมีความคิดว่า “อยากเป็นพลังให้กับนาโกะจังและทุกคนได้บ้าง” อยู่ตลอด ถึงจะยังทำอะไรไม่ได้สักอย่างแถมมีแต่สิ่งที่ทำแล้วก็ไม่พัฒนาสักทีก็เถอะนะคะ...

     มิซากิ　ทางนี้ก็ได้ซายุรินช่วยเหลืออยู่เสมอเลยนี่ไง! แค่เห็นซายุรินพยายามกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าและอยู่ด้วยกันก็รู้สึกจิตใจมั่นคงขึ้นมาแล้ว

— แล้วแคสต์อีก 3 คนนี่มีจุดไหนที่รู้สึกว่าเปลี่ยนไปจากที่เจอครั้งแรกบ้างไหมคะ?

     ดาเตะ　ลี่จัง (Liyuu) มาจากเซี่ยงไฮ้เลยมารวมตัวกับทุกคนช้ากว่าคนอื่นหน่อย แต่รู้สึกว่าไม่เปลี่ยนไปจากตอนนั้นเลยนะคะ…  เป็นคนพยายามเข้ามาพูดคุยกับพวกเราก่อนเองตั้งแต่แรกเลย ทางนี้เลยรู้สึกว่าต้องตอบรับกลับไป เป็นคนที่พูดมาตลอดมากกว่าใครเลยว่า “อยากสนิทกับทุกคน” ค่ะ 

     มิซากิ　รู้สึกว่าคนแรกที่แสดงตัวตนจริงๆ ออกมาคือลี่จังคนเดียวด้วยซ้ำค่ะ ตอนเพิ่งเจอกันใหม่ๆ ทุกคนต่างก็มีจุดที่แอบซ่อนตัวเองจริงๆ เอาไว้ แต่มีแค่ลี่จังที่ต่างออกไปเลยรู้สึกขอบคุณมากเลยค่ะ เพราะแบบนั้นเลยรู้สึกว่าทุกคนสนิทกันมากขึ้นในพริบตาเดียวเลยค่ะ

     ดาเตะ　ส่วนเพย์ตัน (นาโอมิ) จัง ที่จริงเคยเจอกันที่สถานที่ออดิชั่นมาก่อน ตอนนั้นเพย์จังมาทักว่า “อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ยังจำได้แม่นเลยค่ะ ความรู้สึกที่ว่าดูใจดีและเป็นคนจริงจังนั้นตอนนี้เองก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลยค่ะ เป็นเด็กที่ใส่ใจคนอื่นและมีความพยายามแบบที่ไม่ทำให้รู้สึกเลยแม้แต่นิดเดียวว่าเป็นคนที่อายุน้อยสุดในบรรดาแคสต์ค่ะ แต่ก็เพราะแบบนั้นฉันเลยโดนเข้าใจผิดว่าเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดหรือเปล่าแทนล่ะนะคะ (หัวเราะ) คิดว่าต้องรู้จักเอาอย่างเพย์จังบ้างแล้วเลยค่ะ จุดที่เพย์จังเป็นคนที่มีภาพไอดอลในอุดมคติของตัวเองอยู่และก้าวไปข้างหน้าเพื่อจะเป็นแบบนั้นให้ได้นั้น ฉันคิดว่าสุดยอดเลยค่ะ

— แล้วอาโอยามะ นางิสะซังล่ะคะ?

     มิซากิ　ตอนที่ฉันผ่านการออดิชั่นก็ได้ยินมาว่า “มีคนที่อายุเท่ากันอยู่ด้วย” ยังจำได้อยู่เลยค่ะว่าตอนได้เจอกับนางิจัง (อาโอยามะ) ครั้งแรก ตัวเองคิดว่า “ดูโตแบบที่มองไม่ออกเลยว่าอายุเท่ากัน จะเข้าไปคุยด้วยยังไงดีนะ” ระหว่างที่อยากสนิทกับทุกคน พอได้คุยกับนางิจังที่รู้สึกว่าใกล้ชิดกันในฐานะที่อายุเท่ากันก็กลายเป็นว่าสามารถคุยด้วยได้ทุกเรื่องแบบไม่ต้องเกรงใจไปแล้วค่ะ ทางนี้ก็พึ่งพานางิจังในฐานะคนที่คอยให้คำปรึกษามากที่สุด ส่วนนางิจังก็บอกว่า “คิดว่าฉันเป็นพี่สาว” ค่ะ ความรู้สึกที่ว่า “ดูเหมือนเป็นพี่สาว” นั้นตอนนี้เองก็ยังไม่เปลี่ยนไปค่ะ แต่ก็ชอบพูดอะไรตลกๆ เฮฮาบ้าบอ พอเห็นแบบนั้นก็คิดว่า “เป็นคนที่เข้ากับคนอื่นง่ายขนาดนี้เลยนี่เอง” ตรงจุดนี้คงเป็นจุดที่เปลี่ยนไปจากที่คิดไว้ตอนแรกค่ะ

ภาพเพื่อนสมัยเด็กของ『LoveLive! Superstar!!』

— ในผลงานที่ผ่านมาของซีรีส์ LoveLive! ก็มี “เพื่อนสมัยเด็ก” เหมือนกัน พอตัวเองได้มารับบทเป็นเมมเบอร์ “เพื่อนสมัยเด็ก” นั้นบ้างใน『LoveLive! Superstar!!』แล้วรู้สึกยังไงบ้างคะ?

     ดาเตะ　คิดว่า “ระหว่างคาน่อนจังกับจี้จังต้องมีอะไรอยู่แน่ค่ะ“ เพราะมีอะไรสักอย่าง ถึงจะขึ้นม.ปลายแล้วเลยยังอยู่ด้วยกันตลอด แต่ว่ามีเรื่องแบบไหนมาก่อนกันนะ ก่อนเรื่องราวจะเริ่มก็คาใจแบบนั้นมาตลอดเลยค่ะ ฉันเองก็มีเพื่อนสมัยเด็กที่รู้จักตั้งแต่อนุบาลแล้วอยู่ด้วยกันมาจนถึงประถมค่ะ แล้วฉันก็เรียกเด็กคนนั้นว่า “จี้จัง” เหมือนกันด้วย ตอนที่รู้ว่าคาน่อนจังเรียกจิซาโตะว่า “จี้จัง” ก็ตกใจเลยค่ะว่า “มีเรื่องบังเอิญแบบนี้อยู่ด้วยเหรอ!?” “จี้จัง” ที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉันกับ “จี้จัง” (จิซาโตะ) นี้ก็มีจุดที่คล้ายกันคือทั้งสองคนชอบอยู่คนเดียวค่ะ แล้วฉันก็เป็นคนเข้าไปทักว่า “ไปเล่นกันเถอะ” แล้วเล่นด้วยกันสองคนตลอด พ่อแม่เองก็สนิทกันค่ะ เพราะฉะนั้นซีนตอนเด็กเลยใส่ความรู้สึกจริงๆ ของตัวเองเข้าไปในคาน่อนจังทั้งๆ แบบนั้นเลยค่ะ

— คงไม่ใช่ว่าสตาฟซังแอบไปสืบมาหรอก...ใช่ไหมคะ?

     ดาเตะ　ไม่น่านะคะ น่าจะ (หัวเราะ) ต้องไม่เคยบอกแน่!

     มิซากิ　ซายุรินนี่มีหลายอย่างเลยเนอะที่เหมือนคาน่อนจัง…...หรือว่าจะเป็นคาน่อนจังตัวจริง?

     ดาเตะ　เปล่าค่ะ นี่ดาเตะค่ะ (หัวเราะ)

— (หัวเราะ) แล้วมิซากิซังรู้สึกยังไงบ้างคะ?

     มิซากิ　ส่วนตัวแล้วก็รู้สึกถึง “ความล้ำค่าของเพื่อนสมัย” ในซีรีส์ LoveLive! ในฐานะแฟนคลับคนหนึ่งมาตลอดเลยค่ะ แต่ว่าฉันไม่มีเพื่อนสมัยเด็ก พอได้มารับบทเป็นจิซาโตะ ในตอนแรกเลยมีสับสนเหมือนกันค่ะว่า “ต้องทำยังไงดีนะ?”  แต่พอเรื่องราวดำเนินไปก็รู้สึกว่าเพราะไม่มีเพื่อนสมัยเด็กจริงๆ นี่แหละถึงสามารถยอมรับความสัมพันธ์และความรู้สึกที่ “จี้จังกับคาน่อนจัง” สร้างขึ้นมาด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ได้ค่ะ อาจจะเป็นคำพูดที่ธรรมดาไปหน่อย แต่คิดว่า “ชอบจัง” ล่ะค่ะ