ตอนนี้ ความรู้สึกตั้งตารอกำลังเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ

— หลังจากผ่าน TV Anime ภาค 1 และ 1st Live Tour มาก็ออก 1st Album ต่อ แล้วตอนนี้ที่เป็นช่วงก่อน 2nd Live รู้สึกอย่างไรบ้างคะ?

มิซากิ　หลังอนิเมะภาค 1 จบใหม่ๆ ก็รู้สึกเหมือนสูญเสียอะไรไป ทัวร์เองก็ได้เจอกับทุกคนอยู่เกือบทุกอาทิตย์เลยรู้สึกเหมือนจู่ๆ สิ่งที่เป็นเรื่องปกติสำหรับตัวเองนั้นหายไป เพราะฉะนั้นเลยรู้สึกเหงาอย่างช่วยไม่ได้ค่ะ แต่ตอนนี้ความรู้สึกตั้งตารอ 2nd Live และอนิเมะภาค 2 กำลังเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ เลยค่ะ คิดว่าทุกคนเองก็กำลังตั้งตารออยู่กันแน่ ส่วนพวกเราเองก็คิดกันว่าต่อไปจะแสดง Liella! แบบไหนให้ทุกคนได้ดูกันนะล่ะค่ะ

— มีวาดภาพ 2nd Live ไว้ในใจยังไงไหมคะ?

มิซากิ　ตอนทัวร์ เวลาที่ต้องขึ้นไปยืนบนสเตจคนเดียวจะมีทั้งความอุ่นใจที่มี (ผู้ชม) ทุกคนอยู่และความเปลี่ยวใจที่ต้องขึ้นไปยืนคนเดียวเลยค่ะ เพราะรู้สึกสองอย่างที่ตรงกันข้ามกันไปพร้อมๆ กันเลยเป็นประสบการณ์ที่รู้สึกแปลกๆ ค่ะ  ครั้งนี้ก็คงมีตอนที่ต้องขึ้นสเตจคนเดียวเพื่อร้องเพลงโซโล่ ตอนนี้ความกังวลเลยมากกว่าค่ะ เพราะฉะนั้นประเด็นคือจะสามารถทำให้ทุกคนจับตามองมาที่ตัวเองคนเดียวโดยไม่คลาดสายตาได้หรือไม่ แล้วจะสามารถแสดงความเป็นจี้จัง (จิซาโตะ) และแน่นอนว่ารวมไปถึงความเป็นตัวเองออกไปได้หรือเปล่า แล้วจะส่งไปถึงทุกคนหรือเปล่า… คิดว่านั่นคือสิ่งที่ต้องท้าทายในครั้งนี้ค่ะ

อยากกระโดดด้วยกันใน 2nd Live!

— ช่วยบอกเสน่ห์หรือจุดที่อยากให้โฟกัสในเพลงโซโล่ 「Flyer’s High」หน่อยค่ะ

มิซากิ　อาราชิ จิซาโตะที่ฉันรับบทเป็นคนที่เหมาะกับคำพูดบวกๆ อย่าง “ร่าเริงเต็มที่” หรือ “สดใส” มากๆ เลยค่ะ เพลง「Flyer’s High」ก็มีความโพสิทีฟแบบที่แค่ฟังอินโทรก็จะรู้เลยค่ะว่า “จี้จังนี่นา!” เป็นเพลงที่ฟังจบแล้วจะรู้สึกสดชื่นและคิดบวก ส่วนตอนไลฟ์อยากให้โฟกัสที่ท่าเต้นกันค่ะ ฉันได้รับโอกาสให้ใส่ท่าเต้นที่ตัวเองคิดว่า “แบบนี้จะเป็นยังไงนะ?” ลงไปอยู่ประปรายด้วย แล้วนี่ก็เป็นเพลงที่สามารถสนุกไปพร้อมกันได้ คิดว่าเป็นเพลงที่ความรู้สึกใจในเองก็จะคึกขึ้นมาไปด้วยกันค่ะ

— จากชื่อเพลง「Flyer’s High」แล้วตัวมิซากิซังมีอะไรชอบเป็นตอน “ตื่นเต้นหรือคึกขึ้นมา” บ้างไหมคะ?

มิซากิ　ถ้าพูดเรื่องที่ชอบจะชอบแร็ปค่ะ หรือจะเรียกว่าพูดเร็วดี (หัวเราะ) ถ้าเป็นเรื่องที่ชอบจะพูดเยอะกว่าคนอื่นตลอดเลย คิดว่านั่นคือสิ่งที่เป็นมากที่สุดตอน “ตื่นเต้นหรือคึกขึ้นมา” นะคะ จากนี้ก็จะยืดอกอย่างมั่นใจว่าตัวเองเป็นโอตาคุค่ะ! (หัวเราะ)

เรื่องราวของเพื่อนสมัยเด็กที่เพราะตรงกันข้ามกันถึงได้วิเศษ

— ก่อนจะเข้าเรื่องอนิเมะภาค 2 ก็อยากย้อนกลับไปภาค 1 กันก่อน ตอนที่ 11 ในช่วงครึ่งหลังของเรื่องเป็นตอนที่สำคัญสำหรับจิซาโตะมากๆ เลยสินะคะ

มิซากิ　ยังจำความตกใจที่ว่า “เรื่องราวกำลังเดินหน้าไปแท้ๆ แต่วนกลับมาเรื่องอดีตอีกนี่เอง” เพราะกลับมาโฟกัสไปที่อดีตของคาน่อนจังที่คิดว่าก้าวข้ามไปได้แล้วอีกครั้งหนึ่งได้อยู่เลยค่ะ ตอนที่ 6 ในอดีตคาน่อนจังเป็นคนมาอยู่ข้างๆ จี้จัง แต่คราวนี้จี้จังกลับเป็นฝ่ายผลักดันคาน่อนจังบ้าง ซึ่งก็คือตอนที่ 11 ค่ะ

— ในขณะที่เมมเบอร์คนอื่นๆ เป็นห่วง กลับมีแค่จิซาโตะที่เชื่อคาน่อนว่า “จะต้องไม่เป็นไรแน่นอน” สินะคะ ประทับใจมากเลยค่ะ

มิซากิ　คิดว่าถ้าไม่มีเหตุการณ์ในตอนที่ 6 จี้จังก็คงไม่สามารถผลักดันคาน่อนจังด้วยความมั่นใจได้แบบนั้นเหมือนกันค่ะ แต่เพราะเชื่อมั่นตลอดมาจนถึงท้ายที่สุด ซีนตอนท้ายที่คาน่อนจังร้องเพลงในหอประชุม จี้จังถึงได้ยังเป็นคนเดียวเช่นเคยที่ไม่ได้ทำสีหน้ากังวลค่ะ คิดว่าถ้าดูตอนที่ 6 ต่อด้วยตอนที่ 11 จะต้องเข้าใจความสัมพันธ์ของทั้งสองคนได้เป็นอย่างดีแน่ค่ะ เพราะเป็นการผลักดันอีกฝ่ายด้วยวิธีที่ตรงข้ามกัน เลยคิดว่าสตอรี่นี้จะทำให้เห็นความแตกต่างของนิสัยของกันและกัน และรู้สึกว่า “เพื่อนสมัยเด็กเป็นสิ่งที่วิเศษจริงๆ นั่นแหละ” เพราะฉันไม่มีเพื่อนสมัยเด็กเลยรู้สึกขึ้นมาอีกครั้งว่าการมีเพื่อนที่มีความสัมพันธ์แบบนั้นอยู่ข้างๆ เป็นอะไรที่วิเศษจริงๆ ค่ะ

โลกที่ทุกคนมองเห็นมาตลอดจะแผ่ขยายออกไปแบบไหนกัน

— แล้วหลังจากเรื่องราวเหล่านั้น มิซากิซังเฝ้ารอภาค 2 อยู่ด้วยความรู้สึกอย่างไรบ้างคะ?

มิซากิ　ก่อนที่ภาค 1 จะเริ่มขึ้น ให้ความรู้สึกเหมือนตรงหน้ามีผ้าใบสีขาวตั้งอยู่ค่ะ แต่ตอนนี้กลายเป็นตั้งตารอว่าจะมีอะไรวาดเพิ่มลงไปในผ้าใบที่มีเรื่องราวของพวกเราวาดลงไปอยู่แล้วค่ะ สีหน้าของทุกคนที่มองไปที่จอในช่วงท้ายตอนที่ 12 ยังค้างคาอยู่ในใจฉันอยู่เลยค่ะ ถึงจะมองจอที่อยู่บนนั้น แต่ที่จริงแล้วกำลังมองไปสู่อนาคตต่อจากนี้หรือเปล่านะ ฉันคิดแบบนั้นค่ะ ฉันเองก็รอดูเลยว่าโลกที่ทุกคนมองเห็นมาตลอดจะแผ่ขยายออกไปในภาค 2 แบบไหนกัน และถ้าหากทุกคนเองก็ตั้งตารอไปด้วยกันก็จะดีใจมากเลยค่ะ

— จะมีอะไรรออยู่กันนะคะ

มิซากิ　จะเป็นยังไงกันนะ? ฉันเองก็ยังไม่รู้เลยค่ะ แต่ว่าจะต้องมีบางอย่างที่ทำให้ตกใจอยู่แน่นอนค่ะ ถึงจะอยากเห็นทุกคนเติบโตขึ้นแต่ก็มีความรู้สึกที่ว่าอยากให้ทุกคนเป็นทุกคนแบบนั้นต่อไปอยู่เช่นกัน ไม่ว่าจะในฐานะแคสต์หรือในฐานะแฟนคลับคนหนึ่งก็อยากให้ทุกคนมีรอยยิ้มอยู่เสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นค่ะ ถ้าทุกคนมีรอยยิ้มกัน ฉันเองก็มีความสุขค่ะ