เรารู้จักกันผ่าน tinder (อีกแล้ว555) เธอเป็นนักเรียนโรงเรียนหนึ่งแถว ๆ ชลบุรี ที่เสนอหน้ามาฝึกงานไกลถึงสมุย เราแมทชกันแล้วเริ่มคุยกัน ในตอนนั้นเราก็คุยกับคนอีกคนด้วย และมารู้ทีหลังว่าเธอก็คุย555 ตลกชิปหาย หลังจากที่สารภาพบาปกันแล้ว เธอบอกว่าเธอเลือกเรา แล้วเธอก็เริ่มเรียกเราว่าแฟน แต่เราไม่เคยเรียกเธอแบบนั้นเลย เพราะด้วยความที่ตัวเราเองไม่ใช่คนน่าตาดี เราเลยอยากให้เธอมาเจอกัันก่อน เพราะเราก็รู้ตัวเองแหละว่าเราแม่งห่างจากความเป็นสเปคเธออยู่หลายขุม จนวันนั้นเธอพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เราแม่งนอยจนอยากจะเลิกคุยไปเลย เพราะรู้ว่ายังไงก็เป็นคนในแบบที่เธอชอบไม่ได้ แต่เธอก็ปลอบใจเราด้วยประโยคหนึ่ง หึ ตอนนั้นมันก็รู้สึกดีแหละ แต่ก็ยังไม่ได้มั่นใจไปทั้งหมด

เธอเพิ่งฝึกงานเสร็จเมื่อต้นเดือน แล้วเธอเลือกจะมาหาเราก่อนกลับบ้าน เป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน ... ประหม่าชิปหาย แต่เธอก็ทำให้เรารู้สึกดีได้อะ เธอน่ารักมากมากมาก จนไม่คิดว่ากลับไปแล้วเธอจะเปลี่ยนไป ตอนอยู่ด้วยกันเราก็ถามเธอตลอดนะเว้ยว่า เจอกันแล้ว เราไม่สวยงี้กลับไปเธอจะเปลี่ยนใจมั้ย เธอจะคิดถึงเรา เธอจะหายไปรึเปล่า .. คำตอบของเธอคือไม่ และบอกเราว่าอย่าคิดมาก พร้อมดึงเราไปกอด ก่อนขึ้นรถกลับไป เธอยังจุ้บหัวเราอยู่เลย5555

แต่กลับไปได้สองวันเธอก็เริ่มหาย ใจหนึ่งเราก็เข้าใจนะเว้ย ว่าเออไม่ได้กลับบ้านนานแล้ว ก็อยู่กับที่บ้านกับเพื่อน จนไม่มีเวลาให้เรา ไม่เป็นไร แต่เธออัพสตอรี่ไอจีเก่งมาก เราอัพอะไรเธอก็เข้ามาดูไว้มาก จนทำให้เราคิดว่าแบบเอ้าก็ว่านี้หว่า ทำไมไม่โทรมา ไม่ทักไลน์มา จนเรารวบรวมความกล้าส่งสติ๊กเกอร์ไป (แฟนเหี้ยไรต้องกล้าก่อนทักแฟนไปอะ หึ) เธอก็ตอบกลับมาว่าเธอนอนตื่นสาย ช่วยแม่ทำงาน เล่นเกม ดูซีรี่ส์ เราก็อ่อ ๆ แล้วบอกเธอว่า ถ้าเธอไม่ว่างก็บอกเราหน่อย เราจะได้ไม่คิดมาก เธอก็อืม ๆ และก็หายไป ไม่ตอบเราอีก 

จนนี้ก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วเธอก็หายไปเลย เราอันแมทชเธอใน tinder แล้วและกำลังทำใจจะบล็อคไลน์ เฟส และเบอร์ของเธอ แต่เอาจริง ๆ แล้ว เราว่าเธอก็ไม่สนหรอก5555