หลังจากฉันกับแอลฝึกงานด้วยกันสองคนได้ช่วงหนึ่ง ในที่สุดก็มีเพื่อนมาช่วยงานเพิ่มอีกสี่คน คือ หญิง พั้นช์ แตงโม และไอซ์ ที่ทำงานของเราย้ายจากห้องพักครูมาห้องเรียนที่คุ้นเคยซึ่งกลายร่างเป็นสตูดิโอขนาดย่อม ในวันแรกเพื่อน ๆ จัดฉากสีขาวก่อนนำลูกบอลหลากสีสันลงมาลองถ่ายรูปเล่นกันโดยมีครูแจ๊บสอนวิธีใช้กล้องให้ แต่เกิดปัญหาเล็กน้อยคือฉันที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่หน้าตึก สบตากับเจ้าหน้าที่ผู้กันไม่ให้ใครขึ้นตึกอยู่ตรงทางเข้า ส่วนตัวฉันยอมรับความผิดพลาดที่มาช้ากว่าเพื่อนไปเล็กน้อยทำให้ขึ้นตึกตามไปไม่ได้ ทุกคนเองก็ไม่กล้าลงมารับเพราะกลัวเจ้าหน้าที่ห้ามกลับขึ้นไปอีก ฉันจึงนั่งอยู่กับเพื่อนในเอกที่มาทำงานกลุ่มใกล้ ๆ ตึกเรียนนั่นเอง

จากนั้นครูแจ๊บสอนเรื่องการทำเว็บไซต์ให้เพื่อนคนอื่น ๆ ฟังอีกครั้งและให้ทุกคนลองออกแบบหน้าตาของเว็บไซต์สาขาวรรณกรรมสำหรับเด็กตามแบบของตัวเอง งานของเพื่อนมีสีสันและรูปแบบแตกต่างกันออกไป ส่วนฉันใช้การจัดวางตามแบบที่ครูแจ๊บให้มาแล้ววาดรูปตกแต่งลงไป

ฉันไม่เกลียดแต่ก็ไม่ได้ชอบสีชมพูนัก งานวาดที่ผ่านมาของฉันมีสีชมพูปนอยู่เพียงน้อยนิด แค่พอให้มีสีสัน จนเริ่มทำงานเว็บฯสาขา เนื่องจากสีประจำเอกของเราเป็นสีชมพู(บานเย็น) ครูแจ๊บก็วางหัวกับท้ายเว็บเป็นสีชมพูเข้มกับเทาไว้ตามสีเอกกับสีเทาแดงของมหาวิทยาลัย ทำให้เป็นเรื่องยากที่จะเลี่ยงไม่ใช้สีชมพูเลย สุดท้าย สีชมพูก็แต่งแต้มอยู่แทบทุกอณูของงานฉัน

พอทำแล้วก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดมันแต่อย่างใด ถ้าสีไม่แป๋นเกินไปก็น่ารักดี...

ถึงสุดท้ายงานชิ้นนี้จะไม่ได้ใช้ ฉันก็ยกให้เป็นงานที่ฉันชอบชิ้นหนึ่ง เพราะได้ลองทำอะไรใหม่ ๆ ทั้งฉากก้อนเมฆฟุ้ง ๆ และพื้นหลังสีชมพู นับเป็นการเปลี่ยนแปลงตัวเองจากการฝึกงานได้หรือเปล่านะ?