น่าจะเป็น Documentary ที่คนไทยหลายๆ คนได้ดูกันไปก่อนหน้านี้แล้ว ส่วนเราผู้ที่อยากดูมาก แต่หาดูก็ยากมากเหมือนกัน เพิ่งจะได้ดูเมื่อไม่นานมานี้ ต้องบอกไว้ก่อนเลยว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังที่ดูแล้วทุ้มอยู่ในใจมากๆ คือน้ำตารื้น ตั้งแต่ต้นเรื่อง ไหลไปเรื่อยๆ เราร้องไห้แบบไม่ได้สะอึกสะอื้น แต่น้ำตามันค่อยๆ ไหลออกมาด้วยความตื้นตัน และนี่คือแอบร้องไห้ด้วยนะ อาย Room mate  ฮ่าๆๆๆๆ

นี่เป็นข้อความที่เราได้จดไว้ ระหว่างที่ได้ดูหนังเรื่องนี้ (จาก Diary เรา เมื่อวันที่ 14/01/19)

- ถ้าไม่พร้อม ไม่ต้องออกมา ถ้าไม่พร้อมก็อยู่บ้านไปเลยครับ - พี่ตูน ตอนโดนรุม

- สู้ดิวะ - พี่ตูน

- ถ้าผมไม่หยุด มันจะเป็นภาพจำ ว่าผมวิ่งผ่านคุณป้าคนนี้ แล้วผมไม่หยุดทักเขา ผมไม่อยากทำร้ายจิตใจ ผมรู้สึกผิด - พี่ตูน (ข้อความอาจจะไม่เป๊ะ)

- 63 ล้านบาท ที่บริจาคให้กับโรงพยาบาลบางสะพาน

- เราควรจะทำอะไรบ้าง... แน่นอนว่ามันไม่ใช่วิธีการที่ถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ว่ามันมีวิธีการอะไรที่ถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์บ้างล่ะ ระหว่างที่เราเถียงกันอยู่นี้ มันก็มีคนที่กำลังรอความช่วยเหลืออยู่ รอเครื่องมือบางชิ้น ถ้ามันได้มาซักเครื่อง มันก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย ถ้ามันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ผมว่าเราควรทำนะ

- มันไม่มีอะไรสวยงาม สิ่งที่อยู่ข้างในหัวใจ ไม่เคยมี ใครหยั่งถึง ถ้าหากตรงนั้นมันอันตราย - เนื้อเพลงของวงบอดี้สแลมป์ (เป็นเนื้อเพลงที่คนแต่งเพลง หมายถึงพี่ตูน)

- ความเชื่อ มีเชื้อเพลิงมาจากความดื้อ ถ้ามันสำเร็จจะเรียกว่าความเชื่อ แต่ถ้ามันล้มเหลว จะเรียกว่าดื้อ

- แม้ท้อแท้ซักกี่ทียังมีหวัง แม้พลาดพลังซักกี่ครั้งยังฝันไกล แม้ฉันล้ม ฉันก็คงไม่ตาย ฉันคงไม่ตาย ฉันคงยังหายใจ - เนื้อเพลงของวงบอดี้สแลมป์ 

- เนี่ยแม่ คนบ้าทำได้แล้ว - คำพูดที่พี่ตูนพูดกับแม่ ตอนที่เข้าเส้นชัย พี่ตูนทำสำเร็จแล้ว (แม่ของพี่ตูน เคยบอกว่าพี่ตูนบ้าที่ทำแบบนี้)

- ซักวันกูต้องพูดแบบนี้บ้าง - อันนี้คือเราพูดกับตัวเอง

- พี่ตูนทำได้ ทุกคนก็ต้องทำได้ - คำพูดของ staff คนหนึ่ง (ไม่แน่ใจว่าใคร) แต่เขาพูดถึงพี่ตูน ว่าพี่ตูนพยายามจะบอกพวกเราว่าไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้

- 31 พ.ค. 2561 ยอดเงินบริจาค 1,413 ล้านบาท

- เส้นชัยไม่ใช่จุดสิ้นสุด แต่เป็นจุดเริ่มต้นสำหรับก้าวต่อไป เพราะจุดหมายของเรายังอีกไกล

เมื่อสาม สี่ปีก่อนหน้านี้ เรามี Project หนึ่งที่เราอยากทำมันให้สำเร็จมาก แต่แผนการของเราต้องใช้ระยะเวลามากกว่า 5 ปีในการทำ... เราลาออกจากงาน และมาทำตามแผนของเราที่เราได้วางไว้ ผ่านมาแล้วสามปี Project ของเราคืบหน้าไปมาก แม่ภูมิใจในตัวเรา ความฝันของเราค่อยๆ เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้วนะ 

ถึงตอนนัั้นเราจะไม่มั่นใจว่าเราจะประสบความสำเร็จมากน้อยแค่ไหน แต่เราก็ตัดใจก้าวออกมาจาก Comfort zone แล้วค่อยๆ เดินไปช้าๆ ตามทางของเราที่เราได้วางแผนไว้ ถึงมันจะ take time แต่มันน่าภูมิใจนะ เวลาที่เราเห็นอะไรๆ มันค่อยๆ เป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้นอ่ะ ตอนนี้ชีวิตของเรากับแม่ดีขึ้นมากแล้วจริงๆ ถึงมันจะยังไม่ถึงจุดสูงสุดที่เราฝันไว้ตามแผน เรายังต้องเดินตามแผนไปต่อ แต่ดูจากแผนการของเราแล้วเรายังเห็นปลายทาง เรายังมีความหวังว่ามันจะสำเร็จว่ะ

ในปีนี้ เราก็มั่นใจว่า ไอ้ประโยคที่ว่า "ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้" เราสามารถทำมันให้เป็นแบบนั้นได้จริงๆ ถ้าเราอดทน มากพอ พยายามมากพอ ค่อยๆ ก้าวไป 

อ่านนี้แล้วก็อยากให้สู้นะทุกคน

สู้ๆ