การเป็นเด็กเสิร์ฟเราจะต้องมีหูที่ดี เพราะเราต้องฟังสิ่งที่ลูกค้าต้องการ และถ่ายทอดเข้าไปในครัวให้ถูกต้อง เราคิดว่าหูตัวเองดีพอสมควร แถมยังเป็นคนมีเซ้นท์พอใช้ได้ เรื่องการรับออเดอร์ต่างๆ จากลูกค้าจึงไม่ค่อยเป็นปัญหากับเรามากนัก ดังนั้น เวลาเราทำงานเราก็จะเป็นตัวหลักเวลาที่เพื่อนๆ น้องๆ ฟังลูกค้าไม่รู้เรื่อง หรือเวลาโทรศัพท์เข้ามาเราก็จะเป็นคนรับเป็นส่วนใหญ่ และถ้าลูกค้าพูดผิด มีคำตลกๆ หลุดออกมา เราก็จะเป็นคนที่ได้ฟังเป็นคนแรกๆ และนี่คือ เรื่องราวของคำศัพท์ต่างๆ ที่ลูกค้าออกเสียงผิดค่ะ
อาหารที่ลูกค้ามักออกเสียงผิดบ่อยมากก็คือ ผัดซิอิ๊ว ซึ่งเรียกได้ว่าท่านลูกค้าทั้งหลายได้มีการอิมโพรไวซ์เสียงไว้อย่างหลากหลายมากค่ะ อย่างเช่น ผัดสิเอี๊ยว (อ่านเร็วๆ นี่เป็นผัดเสียวได้เลย) ผัดซิอุ๊ย ก็มา และอันล่าสุดที่เจอ
ลูกค้า: May I please get ผัดซิอ๊อยยยย
คำอื่นๆ ที่ลูกค้ามักออกเสียงผิดก็จะมีต้มยำ ที่จะออกเสียงเป็นต้มยุม หรือไม่น้องๆ คนจีนก็จะออกเสียงเป็นต้งยัง ต้มยัง อะไรกันไป ส่วนอีกอันที่ผิดกันหลายคนคือ ผัดผัก ซึ่งที่ร้านเราจะเขียนทับศัพท์เป็น Pad Puk ลูกค้าจะอ่านออกเสียงเป็น ผัดผุก หรือไม่ก็ ผัดพุก อย่างนี้ก็มี ส่วนอีกอันที่ถ้าลูกค้าอ่านผิดเราจะไม่ว่าอะไรเลยเพราะมันยาว และอ่านยากมากจริงๆ คือ ผัดเม็ดมะม่วง ที่ทางร้านจะเขียนทับศัพท์ไว้เหมือนกันว่า Pad Medmamuang จริงๆ เขียนเป็น Stirfried cashewnut sauce ก็ได้นะ
เราทำงานที่เคาเตอร์แคชเชียร์ ซึ่งจะมีคนประจำการณ์อยู่ตรงนี้ 2 คน คนนึงทำเครื่องดื่มที่จะต้องเสิร์ฟลูกค้า และคิดเงิน อีกคนรับโทรศัพท์ วันหนึ่งเราก็กำลังทำงานแบบยุ่งๆ เลย มีทั้งต้องทำเครื่องดื่ม มีลูกค้ารออาหาร Take away มาตามกับข้าวกลับบ้าน มีทั้งลูกค้าเข้ามาจ่ายเงิน เราก็ทำงานไปแบบกำลังมันส์ๆ ก็มีโทรศัพท์สายหนึ่งเข้ามา น้องที่ทำด้วยกันก็รับสายไป น้องคุยไปซักพัก ก็วางสายไปแล้วหันมาถามเราว่า
น้อง: ป้าๆ ไคจิงนี่มันอะไรวะ
เรา: ไม่รู้ว่ะ ทำไมอ่ะ
น้อง: ลูกค้าบอกว่าไม่เอาไคจิง
เรา: ไคจิงอะไรวะ... เออ แล้วแกตอบว่าไงอ่ะ
น้อง: หนูคุยกะเค้าไม่รู้เรื่องเนี่ยะ เค้าก็โมโหวางสายไปแล้ว บอกแต่ว่าเดี๋ยวมาคุยเองที่ร้าน
เรา: เออ แล้วเค้าชื่ออะไร
น้อง: โคนี่ (Conie)
เรา: อ๋อออออ น้องหลินปิงงงง (น้องหลินปิง เป็นสาวน้อยชาวจีนหน้าตาน่ารักเหมือนหมีแพนด้า 555 เลยตั้งชื่อเล่นให้น้องเค้าเป็นหลินปิงไป)
น้อง: เดี๋ยวๆ โคนี่ คือ หลินปิงเหรอ มิน่า พูดไม่รู้เรื่อง ขนาดสั่งที่ร้านเห็นปากยังฟังไม่ออกเลยว่าจะเอาอะไร
เมื่อน้องหลินปิงมา น้องเค้าก็มาเฉลยสิ่งที่น้องเค้าต้องการ คือน้องเค้าจะไม่เอา long bean แต่ดันออกเสียงเป็น ไคจิง หรือ ลองบิง หรืออะไรซักอย่างที่ฟังไม่รู้เลยว่าจะเอาอะไร แล้วอีกอย่าง ไอ้ long bean ที่น้องเค้าไม่เอาอ่ะ มันไม่ได้เรียกว่า long bean มันเรียกว่า green bean โฟร้ยอิน้องงงงงงงง ฮือออออ วันนั้นกว่าจะคุยกันรู้เรื่องก็หมดน้ำลายไปสามลิตร ลิ้นถลอกไปสามแผล
อีกเรื่องที่ฮา...
ลูกค้า: Can I have ผัดไท with พราว
เรา: Sorry?
ลูกค้า: ผั..ดไท วิธ พ..พราว
เรา: วิธพราว... (รำพึงกับตัวเองเบาๆ)
เรา: Do you mean ผัดไท with prawn (อ่านว่า พรอน)
ลูกค้า: Yes with พราว
เรา: พรอนนน
ลูกค้า: พรอนนน
และล่าสุด...
ลูกค้า: Can I get some Springvale? (Springvale เป็นชื่อของย่านร้านตลาดของชาวเอเชียที่อยู่ในเมลเบิร์น)
เรา: Sorry?
ลูกค้า: Springvale...
เรา: Do you mean Spring rolls?
ลูกค้า: Yes spring rolls.
เดี๋ยวไว้เจออะไรแปลกๆ มาอีก จะมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ ^____^
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in