บางทีเวลาเห็นเพื่อนวัยเดียวกันอ่านหนังสือเยอะแยะ ฝึกทำข้อสอบแล้วได้คะแนนดี ติวหนังสือ แล้วย้อนกลับมามองตัวเอง มันรู้สึกแย่มากนะ เฟลมากจริงๆ ถ้าเป็นอยู่แบบนี้จะสอบติดได้ยังไง เราจะเป็นคนล้มเหลวมั้ย คนที่คาดหวังจะเสียใจแค่ไหน พยายามหาเวลาว่าง แต่พอว่างก็หลับ เพราะเหนื่อย จากคนสดใส พูดเก่ง ยิ้มเก่ง ความเป็นเราแบบนั้น มันลดลงไปเยอะมาก แทบจะครึ่งนึงเลย เป็นคนไม่ชอบพูดเรื่องเครียด หรือระบายให้ใครฟัง เลยเก็บความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ไว้ จนเต็มหัวใจไปหมด แค่เพื่อนถามว่าเป็นอะไร?ไหวมั้ย? ก็ร้องไห้ออกมาเลย 

เลยอยากบอกคนที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน กำลังเจอสิ่งที่คล้ายกัน "อย่ากดดันตัวเองมากเกินไปนะ จริงๆเราแค่เด็กคนนึงที่กำลังเจอกับเรื่องยากลำบากช่วงหนึ่งในชีวิต เราเชื่ิอว่าถ้าผ่านมันไปได้ เราจะเก่งขึ้น ดีขึ้น และเข้มแข็งขึ้นแน่นอน  อย่าเก็บเรื่องเศร้ามากมายไว้ในใจมากมายเลยนะ หัวใจเราขนาดเท่ากำปั้นเอง เล็กนิดเดียว ลองระบายมันออกมาบ้างนะ เขียนไดอารี่ เขียนในเว็บนี้ หรือเล่าให้ใครสักคนที่เราไว้ใจฟังดู มันช่วยได้มากเลย เราไม่ได้เจอสถานการณ์นี้ลำพัง ยังมีคนที่เข้าใจและเป็นเหมือนเรา "

ด้วยรัก จากเรา