ผมไม่ได้เป็นคนที่เขียนเก่งหรือเล่าเรื่องเก่งอะไรมากมายหรอก เจออะไรก็เขียนไปตามแบบที่เราอยากเล่านั่นแหละ

ก่อนจะเริ่มเขียน ก็ถ่ายรูปมานานมากๆแล้ว เกินครึ่งชีวิตวัย 30 ปีของเราเสียอีก จนเริ่มคิดว่า เราแก่ขึ้น หลังๆก็เริ่มหลงๆลืมๆสิ่งต่างๆในชีวิตประจำวัน ถ้าเราไม่ได้เริ่มจดบันทึกอะไรเอาไว้เลย สักวันหนึ่ง ภาพความทรงจำเหล่านั้นมันคงค่อยๆเลือนหายไป

ผมเป็นคนพกกล้องทุกวันนะ แต่ก่อนก็พกกล้อง digital นั่นแหละ จนช่วงหลังมานี้ ติดใจการใช้กล้องฟิล์ม อาจเป็นเพราะว่า งานหลักที่ทำ ใช้กล้อง digital ในการทำงานมาโดยตลอด พอถึงเวลาอยากถ่ายอะไรเล่นเรื่อยเปื่อยเลยไม่อยากใช้กล้อง digital อีกแล้ว มันขาดความท้าทาย และทำให้เราหลงลืมความรู้สึกตอนกด shutter เพราะมัวแต่ใจจดใจจ่อกับผลลัพธ์ที่ได้หลังจอ LCD มากกว่า

ใครหลงผ่านมาเจอ ก็ขอให้มีความสุขกับการติดตามเรื่องราวของเรานะ จะพาไปเที่ยวเรื่อยๆ ตามโอกาสและกำลังทรัพย์...