"ถ้าพรุ่งนี้เค้าตื่นมาแล้วจำอะไรไม่ได้เลย คุณจะเล่าเรื่องคืนนี้ให้เค้าฟังมั้ย"
คุณจำได้มั้ยว่าเมื่อคืนเค้าตอบคุณว่ายังไง
เมื่อคืนถามว่าเค้ามีสติแค่ไหน เค้าก็รู้สึกตัวเกือบตลอดนะ
รู้สึกตัวมากกว่าในรถวันนั้น แต่การยับยั้งชั่งใจก็น้อยกว่ามากๆ
บทสนทนาระหว่างเราในคืนนั้น
เป็นบทสนทนาที่ผ่านการคิดน้อยที่สุดของเค้า
ทุกคำถาม ทุกคำตอบที่เค้าพูดออกไป มาจากความรู้สึก จริงๆ
ถ้าย้อนกลับไปในวันแรกที่เราเจอกันครั้งนี้
......
วันแรกที่เราเจอกัน ระหว่างที่เดินไปตามซอยเล็กๆ
เค้าอยากจับมือคุณเดินไปด้วยกันแทบตาย
อยากเดินกอดคอคุณ แต่ก็ได้แค่อยาก เค้าไม่กล้าจริงๆ
เค้ากลัวว่าเค้าจะไปสร้างความอึดอัดให้คุณ
ยิ่งตอนที่คุณเจอเพื่อน เค้าอยากจะลุกเดินออกไปด้วยซ้ำ
เค้ากลัวว่าคุณจะลำบากใจที่จะคุยกับเพื่อน ไม่อยากให้เพื่อนคุณถามคุณ
แต่ถ้าเค้าลุกเดินออกไปคงจะยิ่งเป็นการทำให้คุณอึดอัด
เค้าทำได้แค่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ และทำตัวให้เงียบที่สุด
ตอนไปเดินเล่น เค้าดีใจนะที่ได้ถ่ายรูปคุณไว้เยอะๆ
เค้ารู้ตัวว่าเค้าเป็นคนถ่ายรูปห่วย รูปที่ออกมาแทบจะใช้ไม่ได้เลย
ทุกมุมของคุณที่เค้าถ่ายภาพออกมา
"ไม่มีรูปไหนสวย เท่าที่ตาเค้ามองเห็นและความรู้สึกที่เค้าสัมผัสได้"
รูปถ่ายที่ชัดเจนที่สุด คงเป็น "รูปของคุณที่อยู่ในความทรงจำ"
คุณยังจำคืนแรกที่ดาดฟ้า ได้มั้ย
คุณจะเห็นว่าเค้าเงียบเป็นระยะ และเค้าดูเหม่อลอย
ใจเค้าไม่ได้ไปที่ไหนไกลเลย ใจเค้ายังวนเวียนอยู่กับเรื่องของคุณ
เค้ากลัวมาก กลัวว่าจะไม่มีคุณ กลัวว่าจะทำให้คุณไม่มีความสุข
แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกดีที่มีคุณอยู่ด้วย ณ ตอนนั้น ขณะนั้น
ถ้าจะให้นิยามความหมายของคำว่าความสุข
ความสุขของเค้าก็คือ "มีคุณ" ไปทุกวัน
แต่เค้าก็ไม่แน่ใจว่าความสุขของเราจะตรงกันมั้ยและคุณคิดอะไรอยู่
เค้าปลอบใจตัวเองว่าถ้าวันแรกที่เรายังไม่รู้จักกัน เค้าอยู่ได้
ถ้าวันนี้คุณจะตัดสินใจอะไร เค้าก็ต้องอยู่และดูแลตัวเองให้ได้
คืนนั้นเค้าตัดสินใจว่าจะพยายามอยู่คนเดียวให้ได้ด้วยความเข้มแข็ง
"แต่เค้าก็รู้สึกขอบคุณความอ่อนแอ"
ที่ทำให้เค้าขอให้คุณมาอยู่กับเค้าในคืนนั้น
เค้าชอบที่เราได้คุยกันจนถึงเช้านะ
"ชอบที่มีคุณอยู่" จริงๆ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in