ก่อนจะเริ่มฝึกงาน ก็ต้องหาที่ที่จะรับเราเข้าไปฝึกก่อนเป็นอันดับแรก
หลังจากได้เรียนเอกวรรณกรรมสำหรับเด็กมา 3 ปี ผ่านมาหลายวิชา ทำให้พอจะรู้ว่าตัวเองทำอะไรได้ และทำอะไรไม่ได้บ้าง เลยเริ่มจากคุยกับตัวเองก่อนว่าอยากทำอะไร แต่แทบจะไม่ต้องคุยก็รู้ตัวดีอยู่แล้วว่าขอบเขตงานที่อยากทำจะมีอยู่ไม่กี่อย่างคือ การทำหนังสือเด็ก อยากไปฝึกงานสำนักพิมพ์ที่ทำหนังสือสำหรับเด็กโดยเฉพาะ แค่ได้เข้าไปก็เหมือนได้ก้าวเท้าเดินทางสู่โลกการทำงานอีกก้าวใหญ่เลย
วิธีการเลือกของเราคือเดินเข้าร้านหนังสือ ไปที่มุมหนังสือสำหรับเด็ก แล้วเลือกเล่มที่เราชอบ พอได้แล้วก็มองไปที่โลโก้สำนักพิมพ์ และจดไว้ในใจ
มีสำนักพิมพ์ที่ถูกใจอยู่หลายที่เลยทีเดียว นอกจากสำนักพิมพ์ใหญ่ ๆ ที่เห็นมีหนังสือวางอยู่บนชั้นมาตั้งแต่เด็ก คือสำนักพิมพ์ใหม่ ๆ ที่ไม่คุ้นตา ไม่ค่อยเคยได้ยินชื่อ แต่ก็ทำหนังสือสวย แล้วเลือกแปลนิทานดี ๆ ไม่แพ้สำนักพิมพ์ใหญ่ และเราคิดว่าอยากให้มีสำนักพิมพ์ใหม่ ๆ เติบโตขึ้นอีกเยอะ ๆ
และต้องขอบคุณคุณนักเขียนคนโปรด คุณชินสุเกะ โยชิทาเกะ เพราะเราตั้งมั่นไว้ในใจว่าสำนักพิมพ์ไหนแปลหนังสือของคุณชินสุเกะ โยชิทาเกะ เราจะไปฝึกงานที่นั่นให้ได้
แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้น เมื่อหนึ่งในสำนักพิมพ์ที่จดเอาไว้ในใจประกาศหานักศึกษาฝึกงาน เราตั้งใจจะไปสมัครทันที คิดมากในรายละเอียดทุก ๆ จุดไปหมด ด้วยความไม่รู้ และความอ่อนประสบการณ์ แค่การเขียนอีเมลสมัครฝึกงานยังเครียดไปหลายวันจนส่งช้ากว่าที่ตั้งใจเอาไว้ เพราะใช้เวลาทำใจก่อนส่งมากไปหน่อย ก่อนจะส่งก็เช็กแล้วเช็กอีก กลัวความผิดพลาด สุดท้ายก็กลั้นใจกดส่งไป
หลังจากนั้นก็รอ และต้องเผชิญกับความผิดหวังตั้งแต่ด่านแรกของการเดินทาง เพราะทางสำนักพิมพ์ตอบกลับเพื่อนคนอื่นที่สมัครที่เดียวกัน แต่ไม่ได้ตอบกลับเรา
ความเครียดที่สะสมมาตั้งแต่ตอนหางาน ตอนเขียนอีเมลสมัคร ตอนรอการตอบกลับ และตอนไม่ได้รับการตอบกลับผสมรวมกันจนระเบิดออกมาเลยทีเดียว นอกจากผิดหวัง ยังรู้สึกเสียใจ แล้วเกิดความคิดว่าเราอาจจะไม่ได้เก่งมากขนาดนั้นในโลกของการทำงาน ความมั่นใจที่สะสมมาหดหายไปจนรู้สึกว่าเราทำอะไรไม่เป็นเลยสักอย่าง
หลังจากนั้นจึงต้องฟื้นฟูและให้กำลังใจตัวเอง เริ่มหาที่สมัครใหม่
จนวันหนึ่ง วันที่ไปทำงานเป็นทีมงานคุมไลฟ์สตรีมในงานสัมมนาปริญญาเอกของครูแจ็พ ก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา
"มีที่ฝึกงานหรือยังคะ"
วินาทีนั้นเราดีใจจนแทบจะกรี๊ด แต่ทำได้แค่จิกขาตัวเอง แล้วยิ้มกว้างอยู่ใต้แมส
ได้ที่ฝึกงานแล้วโว้ย!!!
และที่ทำให้ดีใจมากกว่าเดิมอีกร้อยเท่า
"มีค่าตอบแทนให้ค่ะ" อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in