ใกล้จะผ่านเดือนตุลาแล้ว  เหลืออีก 2 เดือนก็สิ้นปี. ในความรู้สึกของเด็กซิ่วแบบผมนี่การที่เวลาเหลือไม่มากแบบนี้มันอาจจะรู้สึกว่าเวลาเดินเร็วเป็นพิเศษแต่ก็ถือได้ว่าเป็นการกระตุ้นตัวเองไปในตัวจากการที่รู้สึกแบบนั้น  การเขียนบล็อกนี่ช่วยผมได้มากเลยนะขอรีวิวไว้ ณ ตรงนี้เลย ? มันช่วยให้เราผ่านคลาย เพราะได้ระบายสิ่งที่เหนื่อยล้าลงไปให้ใครก็ไม่รู้มารับฟัง(เค้าคงไม่ทุกข์แทนเราหรอกมั้งนะ55)

  

     ตอนนี้ผมกำลังเดินตามความฝันอยู่ มันท้อมากจริงๆกับการที่ต้องบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่า "อดทนอีกหน่อย ใกล้แล้วๆ" แต่ช่วงที่รู้สึกยากลำบากที่สุดคือช่วงที่มันใกล้แล้วนี่แหละ หลายคนก็ท้อและถอยไปในช่วงนี้(หวังว่าจะไม่ใช่ผมนะ55) 

     วันที่ 18-19 พ.ย. นี้ ผมได้สมัครสอบวิชาสามัญสนามจำลองไว้ ผมคงต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับสนามแรกของผมตั้งแต่ผมจบ ม.6 สักที สู้เว้ยยย

ขอบคุณทุกคนที่อยู่ข้างกันมาจนถึงวีคที่ 4 นะครับ

ผมรู้สึกดีมากที่ผมได้เล่าความรู้สึกของผมในแต่ละสัปดาห์ให้ทุกคนเข้ามาอ่าน ราตรีสวัสดิ์ครับ

                                    - กอด -