เรื่องราวเริ่มต้นตั้งแต่ส่วนคำนำ เป็นเรื่องของนักศึกษาหนุ่มที่ชื่อ สมชาย และผองเพื่อนของเขา ซึ่งฝ่ายสมชายนั้นไม่ได้มีเรื่องอะไรมาก ที่ดูแล้วเหมือนจะมีเรื่องคือเพื่อนๆและคนรอบข้างของสมชายต่างหาก

     นอกจากสมชายแล้ว หนังสือจะพาเรามาพบกับเรื่องราวของภาพยนตร์ทีละเรื่องๆ ซึ่งสอดคล้องกับหัวข้อที่ขึ้นไว้ เช่น ในตอนที่ชื่อ "ความเหงาของคนบนโลกใบนี้" ที่บอกเล่าถึงเรื่องราวของตัวเอกในภาพยนตร์เรื่อง Up in the air ซึ่งมีหน้าที่ในการทำงานคือ บอกกล่าวแก่ผู้จะถูกไล่ออกว่าจะต้องตกงาน เขาใช้ชีวิตเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆอย่างไม่เชื่อในการลงหลักปักฐานกับใคร คิดว่าความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งเป็นภาระ จนกระทั่งความเปลี่ยนแปลงหลายๆอย่างก้าวเข้ามา ไม่ว่าจะเป็นการนำเทคโนโลยีมาใช้บอกกล่าวการไล่ออกแทนการบอกต่อหน้า หรือการที่เขาพบผู้หญิงคนหนึ่งที่รู้สึกรักอย่างจริงจัง เมื่อนั้นตัวเอกของเรื่องจึงได้เห็นอีกแง่มุมหนึ่งของชีวิต

     เนื้อหาในภาพยนตร์จะสอดแทรกอยู่ตามบทต่างๆของหนังสืออย่างแนบเนียน ผู้อ่านจะได้เข้าถึงประเด็นของบทไปพร้อมๆกับเรื่องย่อๆของหนังแต่ละเรื่อง แต่บางครั้งก็ขัดใจเพราะไม่รู้ว่าจุดจบของภาพยนตร์เรื่องนั้นๆเป็นอย่างไร (บางเรื่องก็ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยดูมาก่อน)

     กลับมาที่สมชายและพวกพ้องบ้าง หนังสือจะพาเราไปทำความรู้จักกับเพื่อนสมชายแต่ละคน ที่บางคนก็มีนิสัยขัดแย้งกันอย่างไม่น่าเชื่อ เช่น บางคนอยู่ชมรมพุทธศาสนา แต่ขี้นินทา เป็นคนด่วนตัดสินอะไรไปก่อนพิจารณาว่าข้อมูลที่ตนพบนั้นเป็นความจริงหรือไม่ หรือบางคนที่ในโลกแห่งความจริงก็เป็นคนปกติทั่วไป แต่พอเข้าห้องแชทออนไลน์ กลายเป็นพวกเกรียนคีย์บอร์ด พูดจาแบบแกว่งปากหาเสี้ยนโดยให้เหตุผลว่า "โลกออนไลน์เป็นพื้นที่เสรี อยากพูดอะไรแค่ไหนก็พูดได้" เล่นเอาสมชายกับคนอ่านต้องตั้งคำถามว่า ในโลกออนไลน์จำเป็นต้องปากปีจอขนาดนั้นเชียวหรือ? เป็นต้น

     หนังสือเล่มนี้มีชื่อบทตอนที่ล้อเลียนความเป็นไปอีกหลากหลาย เช่น โลกของคนหูเบา ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ หรือ เพนกวินฟันธงปีชงคอนเฟิร์ม ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ที่เห็นๆกันได้อยู่ทั่วไปในโลกแห่งความเป็นจริง

     อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วนึกถึง "ไซเบอร์ราคะ" ทั้งสองเล่มมีจุดเชื่อมกันอยู่อย่างหนึ่ง คือกล่าวถึงเรื่องของโลกออนไลน์ แต่เป็นเขียนจากคนสองคนและมุมสองมุม โดย "ไซเบอร์ราคะ" นั้นจะมองจากตนเองออกมาหาโลก ส่วน "ความสุขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้" จะเขียนโดยอิงจากภาพยนตร์และสถานการณ์รอบๆโลก เข้ามายังมุมมองในตัวตน หนังสือเล่มนี้ไม่ได้อ่านแล้วหัวร่องอหายหรือน้ำตารื้นแบบไซเบอร์ราคะ แต่จะออกแนวชวนคิดว่าเออว่ะ ในโลกนี้มันก็มีมุมนี้อยู่จริงๆเสียด้วย

     คิดเอาเองว่า หากใครชอบดูภาพยนตร์ หากมาอ่านหนังสือเล่มนี้คงจะได้อรรถรสมาก เพราะเมื่อผู้เขียนเล่าเรื่องในหนังก็คงสามารถนึกออกได้ แต่ถามว่าถ้าไม่ดูหนังเลยอ่านได้ไหม นี่ก็อ่านจนจบมาแล้ว

หากจะมีอะไรติติงบ้างสำหรับหนังสือเล่มนี้ น่าจะเป็นสีของหนังสือ ที่ออกแดงๆทั้งเล่ม อ่านแล้วรู้สึกแสบตายังไงชอบกล และอีกจุดคือความค้างคา อย่างที่บอกว่า ในภาพยนตร์บางเรื่องก็ไม่บอกตอนจบให้ว่าเป็นอย่างไร และเรื่องของสมชายก็ไม่จบสักเรื่อง ไม่รู้ว่าเพื่อนสมชายแต่และคนเป็นยังไงกันบ้างต่อไป หลังจากมีพฤติกรรมที่ผู้อ่านรู้สึกว่า ไม่พึงประสงค์ ไปแบบนั้นแล้ว