เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เรื่องเล่าคนใจหม่นWewi Suttida
มีเรื่องมาเล่า
  • ไม่ได้เข้ามาซะนานนม เขียนล่าสุดนี่ พบนักจิต จริงๆตั้งใจว่าจะเล่า เรื่องจิตบำบัดให้อ่านแหละ 
    แต่พักนี้มันเหมือนความขี้เกียจเข้ามาเยือนเต็มทน หรือมันอยู่กับเรานานแล้วนะ 
    เราอะ มีเรื่องเล่าให้มากมาย แต่ไม่รู้จะเอาเรื่องไหนก่อนดี เอาเป็นว่า หลังจากพบนักจิตทำจิตบำบัดแล้สิ่งที่นักจิตแนะนำมานั้น เช่น ถ้านอนไม่หลับให้ฟังเพลงบรรเลงที่มีเสียงน้ำไหล คราวก่อนเราลืมบอก 
    อันนี้เราลองทำนะช่วงแรกๆ ทำแล้วโคตรโอเคเลย ฟังแล้วเราจะเคลิ้มหลับไปเลยภายในห้านาทีเท่านั้น 
    ถ้าใครกินยาแล้วนอนไม่หลับ ลองเอาวิธีนี้ไปใช้ดูนะ เราว่าดีสำหรับเราแค่ช่วงแรกๆ พอฟังบ่อยๆขึ้นความรำคาญเริ่มมาเยือน ละในที่สุดก็ไม่ฟังมันอีก ๕๕๕ 
                  อย่างที่สอง นักจิตบอกให้เราหลีกเลี่ยง การพบเจอผู้คนเพราะมันจะทำให้เราอึดอัดและหงุดหงิด แต่เราก็พยายามไม่ไปนะ สุดท้ายก้ต้องไปอยู่ดี เพราะเราแอบไปเที่ยวลพบุรีแหละ  ไปเดินงานวังนารายณ์มา อยากจะบอกเหลือเกินว่า เดินขาลากและคนเยอะมาก ตื่นเต้นได้ใส่ชุดไทยซึ่งไม่เคย แทบจะไม่หงุดหงิดเลยขอบอก ๕๕ หลอก มันก็มีบ้างแหละ แต่เราต้องเก็บอารมณ์ อ่อ วันไปเที่ยวลพบุรีน่ะ 
    เราลืมพกยาติดตัวไปด้วยแหละ คิดว่าตัวเองเอาอยู่ไงป่าวเลย แทบบ้าแทบเบื่อ อยู่กับเพื่อนนี่คือจะร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุ นอนก็ไม่หลับ ไปสองคืน หลับๆตื่นๆเป็นสิบรอบสองคืน สรุปนอนไม่อิ่ม อยากจะหงุดหงิดต้องเก็บอารมณ์ เพื่อนเล่าเรื่องอะไรก็ไม่รู้ขับรถไปฟังไปจะร้องไห้ แต่ต้องเก็บน้ำตาไว้ เก่งมะ 
    แต่มาพีคสุดวันกลับนี่หละ นั่งรถไฟกลับเคยมั้ยที่แบบมองข้างทาง มองเห็นทุกสิ่งอย่างแล้วร้องไห้มันออกมา เราร้องหมดตั้งแต่ออกจากลพบุรีไม่รู้ว่าร้องมันทำไม เหนต้นไม้ที่โดนไฟไหม้ไปแล้วเราก้ยังร้องไห้ 
    สรุปแล้ว ทุกวันนี้มีชีวิตอยู่ได้เพราะยาช่วยไว้  ถ้าไม่ได้ยาคงอยู่ไม่ได้คงตายๆกันไปแล้วแหละ 
    อ๊ะ มาเล่าต่อ เราไปลพบุรีเราไปเที่ยวเยอะมาก ศาลพระกาฬ งานวัง วัดเขาวงพระจันทร์ วัดนี้เราเดินขึ้นไม่ไหวมันมี 3790 ขั้น เราขึ้นได้แค่ 1000 ขั้น ไว้ว่าปีหน้าจะขึ้นไปให้สุดให้ได้ ๕๕ 



      เอาน้องลิงมาฝากคร่าาาาาา ละก้ไม่รู้จะเล่าไรแล้ว 
    เหมือนเมายามาเขียนอีกแล้ว ไปเที่ยวคราวหน้า เราจะไม่ลืมเอายาไปเด็ดขาด 
    มันทรมานเกินจะทนไหวจริงๆ เถอะให้ตาย ขากลับนั่งรถไฟ แช่งให้รถไฟตกรางเพราะเราจะได้ตายๆไป 
    ขอบคุณที่เขามาอ่านสิ่งที่เราบ่นนะ 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
stfellove (@stfellove)
สู้วววววววววว
เก่งแล้วววว
Wewi Suttida (@wewisuttida)
@chanitra01 ??
Sarane Champa (@Sarane)
ดีขึ้นแล้วค่า เจอผู้คนไม่อึดอัดมาก
Wewi Suttida (@wewisuttida)
@Sarane มันดีขึ้นที่เจอคนเยอะแล้วไม่อึดอัด แต่ยังร้องไห้ง่ายเหมือนเดิม
Piti Pui (@pitipui)
ลิงน่ารักมาก ๆ ...

ตอนเรานอนไม่หลับ ก็มีนะ แบบ เปิดเพลงพวกกรุ๊งกริ๊ง มิวสิคบ๊อก ไรงี้ แต่ไม่เปิดดังมากนะ เอาเบา ๆ แล้วก็ปิดไฟมืด ปิดตานอน ฉีดหอม ๆ บิ๊วบรรยากาศ บางทีก็เอามาสหน้าเย็น ๆ ที่แช่ไว้มาแปะนอนแล้วหลับไปเลยอย่างงั้นก็มี แต่คือ ถ้ามันจะไม่หลับจริง ๆ มันก็ไม่หลับอ่ะ ไงตอนที่ทำแบบนี้แล้วหลับได้นี่มันก็ฟินดีนะ

เราแบบเป็นโรคกลัวสังคมมาก เข้าขั้นบ้า เราก็อยู่แต่ในบ้านไม่ค่อยเสวนาถ้าไม่จำเป็นนะ บางทีแบบรับจ๊อบที่ต้องไปทำงานเป็นทีมในสตูดิโอ นี่รู้สึกตัวเองพลาดบ่อย ไม่น่าไปทำเลยใจยังไม่พร้อม แต่พองานมาอีก รู้สึกเหงา ๆ เปล่า ๆ ปรี้ ๆ ก็เอ้า ออกไปทำอีกแล้ว แล้วก็รู้สึกหัวสมองคิดเยอะปั่นป่วนกระอักกระอ่วนมวนท้องเจอคน ๆ ฮ่า ๆ ๆ สุดท้ายก็แบบต้องบ่นกะตัวเองว่า เฮ้ย... ไม่หลาบไม่จำเนอะ ไปทำงานแบบนี้อีกละ
Wewi Suttida (@wewisuttida)
@pitipui คราวหน้าจะลองหาไรมาใส่ในห้องมั่ง จะได้หอมๆอิ