“มันติดแล้วนี่นาให้พี่ทำยังไงได้”

ยองมินวางกาแฟแก้วโปรดลงบนโต๊ะ อ้าแขนรับเอาร่างเล็กๆของคนรักเข้ามาในอ้อมกอดพลางกดจูบลงไปบนแก้มนิ่มแรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

“กาแฟกับผมพี่ติดอะไรมากกว่ากันครับ?”

“ดูถามเข้า”

“ก็ต้องนายอยู่แล้วสิจองเซอุน”

“ไม่งั้นใครจะชงกาแฟให้พี่กินทุกเช้าล่ะ”

“ร้ายกาจจริงๆเลยอิมยองมิน”