ใครจะไปคาดคิด
ว่า
การเดินทางในครั้งนั้น
ใช้เวลาไปกว่า 13 ชั่วโมง
........
...
.
ครั้งนั้นฉันยังเป็นเฟรชชี่ปี 1 อยู่ พี่ๆปีสี่ได้นัดพาฉันและเพื่อนไปเที่ยวด้วยกัน
' หัวหิน ' ทะเลสีครามที่ใกล้ที่สุดและยังคงเป็นที่นิยมของวัยรุ่นเสมอมา
ฉันตื่นเต้นอยู่ในใจเพราะเป็นการไปเที่ยวพร้อมกับเพื่อนๆครั้งแรก คาดหวังไปถึงตลาดนัดกลางคืน ดำน้ำกลางแดดจ้า นั่งล้อมวงเล่นกีตาร์และพูดคุยกัน
รถของเราล้อหมุนในเวลา 10 โมงเช้าวันเสาร์
เป็นเวลาที่ไม่เร็วและไม่ช้าไป
แต่สำหรับเด็กมหาลัยที่เพิ่งผ่านพ้นการสอบมาก็ยังคงเช้าเกินไปอยู่ดี
พวกเราต่างสลบไสลไม่รู้เรื่องราว
ฉันคิดว่าขณะนั้นเป็นเวลาเที่ยงกว่าแล้ว
ฉันพยายามลืมตาท้าแสงแดดที่แยงตา
และฉันก็พบว่า
ตัวฉันยังคงอยู่ในกรุงเทพ
......
..
เวลา 23:00
เมื่อตัวฉันไปลงจากรถตู้ ฉันก็เห็นเพียงความมืดเท่านั้น
หมดแล้วความคาดหวังของฉัน
ทำไมหัวหินที่พี่บอกมันไกลได้ขนาดนี้คะ?
ถึงแม้จะเดินทางกันมาอยากยากเย็นตั้งรถติด โรงแรมอยู่ไกล หลงทาง และอุปสรรคต่างๆนานาๆ
แต่เมื่อฉันลืมตาขึ้นมายามเช้า
มันก็คุ้มจริงๆ
ด้วยความที่โรงแรมนั้นตั้งอยู่ไกลจากตัวเมืองทำให้ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวในบริเวณนี้สักเท่าไหร
ชายหาดแถวนั้นจึงสะอาดและเรียกได้ว่าเป็นชายหาดส่วนตัวเลยทีเดียว
สัมผัส ท้องฟ้า ผืนน้ำ สายลม
ถึงแม้บางอย่างจะไม่เป็นไปตามที่คาดหวังเอาไว้
แต่เพราะการไม่เป็นไปตามที่คาดคิด นั่นก็เป็นประสบการณ์อย่างหนึ่งที่เราจะต้องพบเจอไม่ใช่หรือ?
บางที
มันอาจจะดีกว่าที่คิดไว้ก็ได้ :)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in