“ซูโม่ เด็กดี”

คอนเนอร์ชูฝ่ามือตัวเองขึ้น รอให้อุ้งเท้าอ้วนของเจ้าเซนต์เบอร์นาร์ดตัวใหญ่ยกขึ้นมาแปะ

เหมือนเวลามนุษย์แท็คมือไฮไฟว์กัน

แอนดรอย์หนุ่มยิ้มขณะยังคงนั่งจ่อมบนพื้น มือลูบเหนียงหนาๆของเจ้าหมายักษ์รอผู้หมวด

เสียงน้ำไหลหยุดไปแล้ว อีกฝ่ายน่าจะกำลังแต่งตัว อย่างน้อยคราวนี้แฮงค์ก็ไม่สลบน็อคคาโต๊ะให้เกรงว่าหัวใจกลของเขาจะร่วงลงไปตาตุ่มถ้าทำได้จริง

เจ้าตูบที่นั่งอยู่ข้างตัวหันซ้ายทีขวาที ไม่สนใจเขา อาจเพราะแอนดรอยด์ไม่มีกลิ่น

คอนเนอร์เอียงคอเล็กน้อย พยายามสแกนเจ้าหมาที่ไม่เคยมีสีหน้าปรากฏให้เห็น ต่างจากมนุษย์

ซูโม่วิเคราะห์ยากกว่าหมวดแอนเดอร์สันเสียอีก

อแมนด้าต้องไม่ชอบใจแน่

นัยน์ตาสีชาจ้องลิ้นชมพูอวบๆที่โผล่ออกมาของหมาตัวโตไม่วางตา

ซูโม่ปล่อยลิ้นห้อยไว้นอกปากตลอดตั้งแต่เขาเข้ามา

ไซเบอร์ไลฟ์ไม่ได้ติดตั้งโปรแกรมวิเคราะห์พฤติกรรมสัตว์ไว้ในระบบ เขาจึงไม่เข้าใจพฤติกรรมแปลกๆของมัน

คอนเนอร์ขมวดคิ้วเป็นปม พยายามไขข้อข้องใจ

ก่อนจะแลบลิ้นออกมาบ้าง อย่างน้อยตอนนี้ผู้หมวดก็ยังไม่ลงมา


คอนเนอร์ยังไม่ลดละ นิ่งค้างอยู่ท่าเดิมเหมือนร่างกายหยุดทำงาน จนกระทั่งระบบประมวลผลของเขาเริ่มแปรผลลัพท์ส่งมายังจอประสาทตา

ความชื้นห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็น อุณหภูมิเจ็ดสิบเก้าองศา

เขาชันเข่าลุกเดินไปเปิดหน้าต่างออก ให้อากาศภายในบ้านถ่ายเท

ในที่สุดก็เข้าใจเสียที

คอนเนอร์หันมองซูโม่ก่อนยกยิ้มแทนคำขอบคุณที่มันได้สอนเคล็ดลับที่ผู้หมวดไม่ยอมบอก

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีทิฐิ สงสัยเพราะหมวดแฮงค์กลัวแอนดรอยด์จะทำงานให้ดีกว่าตน จึงไม่ยอมให้เขาชิมสสารในที่เกิดเหตุ

ก่อนเขาจะได้เอื้อมมือไปลูบหัวชมเชยปรมาจารย์ขนปุยนั้น ซูโม่ลุกขึ้นพรึ่บ ก่อนสะบัดตัวซ้ายขวาอย่างแรงจนเห็นขนยาวๆฟุ้งกระจายกลางอากาศ

คอนเนอร์กะพริบตา หยิบขนที่ปลิวมาติดหน้าตัวเองออกมาพิจารณา ก่อนเพิ่มคำสั่งซื้อหวีแปรงขนสำหรับสุนัขเข้าในระบบอย่างรวดเร็ว

ไว้เขาจะไปรับของหลังตนกับผู้หมวดสำรวจที่เกิดเหตุเสร็จ



“ยุ่งยากจริง เอ้า เสร็จแล้ว”

แฮงค์บ่นกระปอดกระแปดขณะก้าวออกมาจากห้องนอน เจอหมาของตัวเอง และเจ้าแอนดรอยด์ตัวดียืนอยู่ข้างหน้าต่าง

ผู้หมวดเลิกคิ้วมองบานกระจกถูกเปิดไว้

เอาวะ อย่างน้อยคราวนี้มันก็ไม่พังกระจกเข้ามา ถึงจะกดออดได้กวนส้นมากก็ตาม

“...ทำอะไร”

หมวดเลิกคิ้วมองไปยังแอนดรอยด์ที่แลบลิ้นของตัวเองออกมาค้างไว้นานผิดปกติ ทำท่าเหมือนพวกหุ่นเสียหมดประกันซ่อม

“ผมทราบแล้วครับว่าทำไมซูโม่ หมาของคุณถึงต้องเอาลิ้นออกมาไว้นอกปาก”

เขามองคอนเนอร์ที่หลับตาทำหน้าคล้ายภูมิใจ สงสัยแอนดรอยด์ไม่มีลิ้นไก่ เสียงมันถึงได้ไม่เหมือนคนลิ้นจุกปากตอนพูดออกมาทั้งๆยังแลบลิ้นอยู่แบบนั้น

มันไม่ใช่หุ่นนักสืบ นี่มันหุ่นไอ้งั่งชัดๆ

“เพราะว่าลิ้นของพวกสัตว์เป็นหนึ่งในเครื่องมือที่ใช้สำหรับสำรวจสภาพแวดล้อม การแลบลิ้นออกมาแบบนี้ช่วยทำให้วิเคราะห์สิ่งที่อยู่รอบตัวได้ดีขึ้นหรือแม้แต่ระบุระยะห่าง รวมถึงการรับรสรับกลิ่น---.”

แฮงค์ยกมือขึ้นก่อนอีกฝ่ายพูดจบ

“โอเค โอเค...ไอ้ตรงนั้นฉันเข้าใจ แต่แกรู้ใช่มั้ยว่าที่ใช้ลิ้นดมกลิ่นน่ะมันงู ไม่ใช่หมา”

คอนเนอร์กะพริบตา ไฟข้างขมับเปลี่ยนจากฟ้าเป็นเหลือง

“งั้นเหรอครับ”

แน่ะ ยังจะเถียง ไอ้หุ่นนี่

“เออสิวะ หมามันแลบลิ้นเพราะมันร้อน จะระบายอากาศ แกเล่นมาพล่ามทฤษฎีอะไรบ้าบอ แล้วก็ช่วยเก็บๆมันกลับเข้าไปด้วย เห็นแล้วทุเรศสายตา”

ผู้หมวดเอ่ยน้ำเสียงเหน็ดหน่ายใจก่อนเอื้อมมือไปดึงลิ้นของแอนดรอยด์กระตุกทีนึงด้วยความหมั่นไส้ ให้มันหดกลับเข้าปากไปเหมือนเต่าหดหัวเข้ากระดอง

“เสร็จแล้วก็ไปกันได้แล้ว”

เขาเดินไปปิดหน้าต่าง ก่อนหันกลับมาเจอเจ้าหุ่นบื้อยืนนิ่งอยู่ท่าเดิมไม่ยอมก้าวขา ไฟแอลอีดีสีเหลืองยิ่งกะพริบถี่พร้อมดวงตาเทียมนั่น

ให้ตายเหอะ เขาเกลียดไอ้อากัปการกะพริบตารัวๆเหมือนเด็กแก่แดดพยายามอ่อยผู้ชายทางสายตาแต่ทำไม่เป็นของมันฉิบเป๋ง ถึงเขาจะแค่เปรียบเปรยก็เถอะ

“….อะไรอีก”

แฮงค์เบะหน้าเหมือนเห็นสายตาอีกฝ่ายตวัดกลับมาที่ตัวเองเขม็ง

“...หมวดแอนเดอร์สันครับ อาจจะฟังดูล่วงเกินไปซักหน่อย แต่ผมอดไม่ได้จริงๆที่ต้องพูดถึงเรื่องสุขอนามัยของคุณ”

เขายิ่งทำหน้างงเมื่อเจอสีหน้าจริงจังของแอนดรอยด์ขณะมันยังประมวลผล

“ผมผิดเองที่เร่งให้คุณลงมา แต่ถึงอย่างไรก็ตาม การทำความสะอาดร่างกายก็เป็นสิ่งที่ควรจะใส่ใจให้มากๆนะครับ”

แฮงค์ยังทำหน้าเอ๋อ เขาตามไอ้หุ่นนี่ไม่ทันซักนิด

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งมือของคุณครับหมวด แม้ว่าการเก็บหลักฐานจะไม่ใช่หน้าที่ของเรา แต่การที่คุณต้องพบปะและสอบปากคำผู้ต้องสงสัยบ่อยๆ อาจทำให้เกิดการปนเปื้อน---”

แฮงค์ชะงัก หน้าซีดเผือด หูไม่ได้ยินคำหลังแล้ว

“เพราะการสัมผัสกับผู้อื่นโดยที่ไม่ทำความสะอาดให้ดีอาจจะเป็นการถ่ายเทสารคัดหลั่ง--”

“หยุด!”

เขาแหกปากขึ้นขัดคอนเนอร์ ก่อนวิ่งแจ้นเข้าไปในห้องน้ำ ทำเสียงโครมครามจนซูโม่เห่าโฮ่งออกมาอารามตกใจ

มือรีบเปิดก๊อก แฮงค์คว้าสบู่ก้อนมาขยี้ ขยี้ ขยี้กับมือซ้ำๆ ในใจอยากจะตะโกนออกมาให้ลั่นบ้าน

เขาก็ว่าตัวเองอาบน้ำสะอาดดีแล้ว ใครจะไปรู้ว่าไอ้หุ่นเส็งเคร็งนี่มันยังจะตรวจจับสสารบนมือเขาได้อีก

มันติดระบบพาสเจอร์ไรส์บ้าบออะไรไว้คัดกรองเชื้อโรคที่ลิ้นรึไงฟะ!

อุตส่าห์ปิดหนังทันพอดิบพอดีก่อนที่เจ้านั่นจะผลักประตูเข้ามาในห้อง ผ้าห่มก็คลุมอยู่ แถมมันก็ดูไม่ได้สงสัย ไม่ถามอะไรด้วยซ้ำ

แค่ตาแก่คนนึงจะใช้เวลาหาความสุขให้ตัวเองเงียบๆนี่ยังทำไม่ได้เลยรึไง พระเจ้าจะกลั่นแกล้งเขามากเกินไปแล้ว

คิดแล้วอยากเอาปืนที่เขาใช้เล่นรัสเซี่ยนรูเล็ตมายัดกระสุนให้เต็มแม็กแล้วอัดตัวเองให้รู้แล้วรู้รอด

หรือไม่ก็ยิงกบาลไอ้ตัวต้นเหตุเลยน่าจะง่ายกว่า แม่งเอ้ย!



“อีกเรื่องนะครับหมวด การที่คุณรับประทานอาหารพลังงานสูง ไขมันและคอเรสเตอรอลที่เพิ่มขึ้นอาจทำให้สมรรถภาพทางเพ--”

“หุบปากแกเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้หุ่นเฮงซวย”

แก่จนหัวหงอกปูนนี้แล้วยังต้องมาเจอหุ่นไม่ประสีประสามาสั่งสอนเรื่องแบบนี้อีก

ทุเรศตัวเองจริงๆ

ถ้าไอ้นี่มันเอาข้อมูลเขาไปอัพโหลดขึ้นฐานข้อมูลหรืออะไรก็ตามแต่ เขาจะฟ้องไซเบอร์ไลฟ์ให้ยับเลยคอยดู

แฮงค์ล้างมืออยู่ร่วมเกือบสิบรอบ ถูจนปลายนิ้วเหี่ยวกว่ารอยย่นบนหน้าผากตัวเองเสียอีก

เขาสะบัดมือไล่น้ำรัวๆ แต่ความร้อนบนใบหน้าตัวเองยังอยู่เท่าเดิมจนหัวแทบสุก

“ผมเตือนด้วยความหวังดีนะครับหมวด อย่างไรเราก็ยังคงต้องสืบคดีร่วมกัน”

ไอ้นั่นแหละประเด็น เมื่อไหร่เขาจะหลุดพ้นจากมันซะทีฟะ

แฮงค์ก้าวออกมาจากหลังเช็ดมือเสร็จ ไม่ยอมหันมองหน้าหุ่นที่ยังยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ

“ซูโม่ กัดมัน”

เจ้าหมาเอียงหัว เห่าทีนึงแล้วหมอบอยู่ที่เดิม ทำเอาเจ้าของตบหน้าผากตัวเองป๊าบ

“ให้ตายเถอะ คดีที่ไหนก็นำไปสิวะ มัวแต่ยืนบื้ออยู่ได้ ไปได้แล้ว”

เขาเดินเฉียดไหล่แอนดรอยด์นรกเลยไปก่อน มือฉวยลูกบิดเหวี่ยงประตูก้าวฉับๆออกไปให้พ้นอีกฝ่าย

แต่มือเจ้ากรรมกลับไปโดนมือมันพอดีระหว่างชนกัน

“ตอนนี้ความสะอาดของมือคุณอยู่ที่แปดสิบเจ็ดจุดสองเปอร์เซ็นต์ แนะนำให้เปลี่ยนผ้าเช็ดมือในห้องน้ำบ่อยๆครับ”

แฮงค์ถลึงตาขณะหันไปจ้อง ทำหน้าเหลืออด

“มือฉันมันจะเปื้อนหรือจะอะไร มันก็เรื่องของฉัน ช่วยหุบปากแล้วออกมาจากบ้านได้แล้ว”

คอนเนอร์กะพริบตาถี่เหมือนไม่เข้าใจ ทีแบบนี้ล่ะมาทำสมองช้า ไอ้หุ่นเวรนี่

“ถึงผมจะเตือนคุณอย่างนั้นนะครับผู้หมวด แต่ในกรณีฉุกเฉิน คุณสามารถจับมือผมได้ ร่างกายของแอนดรอยด์มีระบบฆ่าเชื้ออัตโนมัติ ทำให้พวกเราไม่ต้องอาบ--”

ผู้หมวดเหวี่ยงประตูใส่หน้าแอนดรอยด์อย่างจัง ก่อนเดินกระทืบเท้าหนีไปสตาร์ทรถ นั่งกุมพวงมาลัยนวดขมับตึ้บๆ