อ้วน ,  Triumphs Kingdom  

"อ้วน"

"ตื่นเร็ว"

"แจฮยอน" 

แทยง ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู 

มันเขี้ยวคนบนเตียงโคตรๆ อยากจะก้มลงไปฟัดพุงนุ่มๆ

แต่ก็ทำได้แค่เอื้อมไปแตะเบาๆที่ไหล่ ออกแรงนิดหน่อย เพราะไม่อยากให้ตกใจ

เด็กดื้อมุดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม ยิ่งกว่าตอนแรกที่เอื้อมมือไปสัมผัส 

ชอบเปิดแอร์หนาวๆแล้วก็มุดตัวเข้าไปในผ้าห่มหนาๆ 

นอนดิ้นมาแย่งฝั่งที่นอนของเขา เบียดจนแทบตกเตียงทุกคืน 

แล้วยังจะให้ตื่นมาปลุกทุกเช้าอีก 

ปิ๊ป

เอาเหอะ ปิดแอร์ใส่แบบนี้ อีกไม่นานก็ต้องตื่น

"จะไปเรียนมั้ยเนี่ย" เขาเหลือบมองนาฬิกาบนหัวเตียง 

อีกแค่ชั่วโมงกว่าๆ เด็กปีสามที่มีเรียนเช้าอย่างเขา กับเจ้าเด็กปีหนึ่งที่ต้องไปเช็คชื่อคาบอังกฤษเพราะขาดครบสามครั้งก็ต้องรีบไปเข้าเรียนแล้ว

"นอนต่อได้ไหม ง่วงมากเลย" แจฮยอนพูดผ่านผ้าห่ม เสียงอู้อี้จนแทบไม่ได้ยิน 

คนพี่คว้าแขนให้น้องลุกขึ้นมาจากเตียง 

จอง แจฮยอน ที่ใครๆต่างชื่นชอบ 

ถึงขนาดมีแฟนคลับที่ตั้งกลุ่มทวงคืนแจฮยอนนิเทศจากแทยงวิจิตรในเฟสบุ๊คน่ะเหรอ

ในตอนนี้ก็เป็นเพียงแค่เด็กขี้เซาของเขาเท่านั้น

ครับ , ของเขาจริงๆ

"พี่อาบน้ำแล้วเหรอ ขี้โกงง" 

"ไม่งั้นก็ไม่ทันสิ หนูอาบน้ำช้า ลีลาตลอด"

"อะไรๆ มาว่าหนูอาบน้ำช้า ทีชวนอาบพร้อมกันทีเดียวก็ไม่เอา"

แทยงหัวเราะ เด็กดื้อเถียงคำไม่ตกฟากบ่นเจื้อยแจ้วอีกหลายประโยค แต่เขาไม่สนใจ 

ตอนนี้ต้องทำอาหารเช้ามาประเคนให้เธอก่อน เดี๋ยวปวดท้องหิวข้าวมาก็ลำบากเขาต้องฟังเสียงบ่นอีกยาว

"ใช้ผ้าเช็ดตัวตัวเองนะ ของพี่มันยังเปียก"

"ค้าบ" แทยงหันกลับมาที่เตาไฟฟ้า เขาตอกไข่ใส่กะทะสองฟอง 

ไข่ดาวกับไส้กรอก อาหารเช้าแบบเบสิคและทำง่ายที่สุดเวลานี้คือของโปรดเด็กอ้วน

ไม่นานนักก็มีเสียง

"ใส่ซอสมะเขือเทศลงไปเลยได้เปล่า"

แจฮยอนที่เดินออกมาจากห้องน้ำหลังอาบได้ไม่ถึง10นาทีชะโงกหน้ามาข้างๆเขาที่ทอดแฮมเพิ่ม

ฟอด

พร้อมกับโบนัสหอมแก้มเขาหนึ่งทีเป็นรางวัล

"ได้ค่ะ"

"หนูไม่ได้รีดเสื้อไว้อ่า ขอใส่แบบยับๆนะ"

แทยงขมวดคิ้ว 

"ไม่ได้"

"โอ้ย เรื่องเยอะจังพ่อ" ผมทองถูกหวีให้เข้าที่ แจฮยอนลากเตารีดออกมาแบบรีบร้อน ไม่รีดก็ไม่ได้ เสียชื่อแจฮยอนนิเทศ ที่ลามไปถึงแทยงวิจิตรด้วย

"มา เดี๋ยวพี่รีดให้ มากินอันนี้ก่อน"

"เย้" 

"คราวหลังพี่รีดให้ทีเดียวเลยโอเคไหม จะได้ไม่ต้องมารีดตอนเช้า มันฉุกละหุก"

"เกรงใจจังเลย"

แต่เจ้าตัวหัวเราะคิกคัก จนอดไม่ได้

แปะ

"ตีพุงหนูทำไม เจ็บๆ" อาการลิ้นเปลี้ยมันมาอีกแล้ว แทยงส่ายหน้า

"ตีแค่ชั้นไขมัน ไม่โดนต่อมเจ็บหรอก"

"โห แรงมาก" เขาเป็นฝ่ายหัวเราะออกมาบ้าง 

นึกเอ็นดูเด็กหน้ายุ่งที่ยังคงลูบพุงตัวเองไม่หยุด

"หนูอ้วนมากเลยเหรอ"

ถ้ามีหูก็คงตกไปแนบพื้นแล้ว เขาคิด 

แต่แทยงก็ยังคงรีดผ้าต่อ เพราะเดี๋ยวก็หันไปสนใจอย่างอื่นแทนเองแหละเด็กคนนั้น

แต่ดูเหมือนคราวนี้จะผิดปกตินิดหน่อย

แจฮยอนหน้ามุ่ย จับๆแก้มของตัวเองเช็คเป็นระยะ ไหนจะพยายามยืดชั้นพุงของตัวเองอีก

ก็ถ้าไม่ไปยืดมันจะโผล่ออกมาได้ัยังไง 

ก็คงจะน้อยใจจริง

"พี่ล้อเล่น" แทยงนำผ้าที่รีดเสร็จหมาดๆแขวนไว้ที่ไม้แขวนเสื้อ เอาเท้าเปิดพัดลมให้พัดลมเย็นๆไปหาจะได้หายร้อนเร็วๆ

"ช่วงนี้มีแต่คนทักว่าอ้วน แรกๆก็เฉยๆ แต่พอบ่อยๆเข้า หนูก็เสียเซลฟ์นะ" 

แจฮยอนวางช้อนส้อมในมือลงกับจาน

คือไม่ได้กินไม่ลงนะ น้องกินหมดแล้ว

"ไม่อ้วน" เขาพูด อย่างหนักแน่น

"จริงๆ"

"พี่พูดไปงั้นแหละค่ะ หนูไม่ได้อ้วนเสียหน่อย"

เขาเอื้อมไปลูบผมของอีกฝ่ายเบาๆแถมอ้อมกอดอบอุ่นให้ด้วยหนึ่งครั้ง

ครั้นจะถอดตัวออก ก็โดนเด็กตัวโตล็อคตัวเองไว้แน่น

"อ้วนแล้วจะไม่รักเหรอ" 

แจฮยอนถามอีกครั้งเพื่อความชัวร์ 

ในตอนแรกจะแกล้งน้อยใจเล่นๆ แต่ดันเผลอคิดมากขึ้นมาจริงๆ

"อ้วนแล้วทำไมจะไม่รัก"

เขาย้ำ

"ใครจะรู้"

"หนูเห็นแฟนเก่าพี่แต่ละคนผอมๆตัวเล็กๆทั้งนั้นเลย"

เฮ้อ

"พี่ขอโทษค่ะ จะไม่พูดอีกแล้ว"

เขากระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเองบ้าง

เหลือบไปมองเวลาข้างกาย พบว่ายังเหลืออีกประมาณ20นาที พอให้คนในอ้อมกอดงอแงได้อีกหน่อย

น่ารักแบบนี้ มีใครบ้างดีกว่า ที่ไม่รักเธอ

"ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่รัก"

"เพราะถ้าไม่รัก จะผอมยังไงก็ไม่รักหรอกค่ะ"

ไม่ค่อยมีคำพูดหวานๆ แทยงไม่ถนัด

สิ่งที่ทำได้ก็มีแค่ปลอบใจอีกฝ่ายไปตรงๆเท่านั้นเอง

"อ้วน รักแกนะ"

เอาวะ ซะหน่อย

"โห่ ไม่ซึ้งเลยอ่ะ"

แจฮยอนตอบ

"ไม่แปลกใจทำไมถึงมีคนตั้งเพจอยากทวงคืนเราจากพี่นัก"

เอ๊า

พูดงี้ก็สวยดิ

ไอ้ดื้อเอ๊ย