หลังจากนั้นๆก็ไปอาบน้ำแต่งหน้าและตัวสวยๆ    เพราะว่านานๆทีจะได้เจอกับเพื่อนเก่าที่คิดถึง

สองชั่วโมงต่อมา

ตอนนี้ก็สิบเอ็ดโมงพอดี   ฉันรีบขับรถไปที่ร้านหมูกระทะรีบขับรถจอดเพื่อนๆของฉันจะกวักมือให้ไปร่วมโต๊ะด้วย    ฉันสั่งเมนูร่วมกับพวกเขาแฟรงค์เป็นเจ้ามือเลี้ยงพวกเราในครั้งนี้

กินหมูกะทะกันอย่างมีความสุข    เพราะได้เจอเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานานและโอกาสที่จะนัดเจอกันแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ

พวกเราทุกคนยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิม    ยังติดต่อกันผ่านช่องทางสื่อโซเชียลต่างๆหรือเบอร์โทรศัพท์ใหม่นั้นเอง

เพื่อนๆก็เอาแต่ถามฉันว่า  "เมื่อไหร่จะมีแฟนสักทีหนึ่ง    ปล่อยให้โสดขึ้นคานแบบนี้ได้ยังไงกัน"   ฉันเลยตอบกลับเพื่อนคนนั้นว่า  "  ฉันเหนื่อยมามากพอแล้ว   กับการวิ่งตามหาความรักมาทั้งชีวิตแล้วฉันจะปล่อยให้ความรักวิ่งมาหาบ้าง   ก็อยากมีแฟนบ้างเหมือนกันอยากเจอคนดีๆสักคนหนึ่ง"

ใครสักคนที่รักฉันจริงๆไม่เจ้าชู้  ไม่โกหกรักฉันแค่คนเดียวคอยเทคแคร์เอาใจใส่ฉันตลอดปากร้ายเหรอก็ชอบน่ะ    ไม่งี่เงาอันนี้จะดีมากคอยมาดูแลกันเวลาที่ฉันไม่สบาย

คอยส่งฉันเข้านอน    เรื่องอายุเหรอไม่เกี่ยงหน้าตาไม่จำเป็นต้องหล่อมากก็ได้เพราะจริงๆเพื่อนผู้ชายชอบบอกว่า   ฉันปากหมามาก

ขอสุดท้ายที่ต้องการมากๆ   คุมฉันอยู่เรืื่องส๋วนสูงฉันน่ะไม่มีปัญหาอยู่แล้วไลฟ์สไตล์ไม่จำเป็นหรอก

ขอให้เจอสักคนหนึ่งเถอะน่ะ

ถ้าเจอแบบนี้แล้วโสดจริงๆ

จะเดินเข้าไปจีบทันที

เป็นผัวเลยยย

ฉันคิดอะไรแบบนี้ได้ยังไงกัน

วันนี้เหมือนจะมีเรื่องๆดี    จะเกิดขึ้นกับฉันน่ะที่ทำงานฉันไปทำนายดวงความรักกับหมอดูคนหนึ่งมา

"  โสดมานาน   จะเจอเนื้อคู่ในวันพรุ่งนี้เขาคนนั้นเป็นคู่แท้ของคุณในที่ทำงาน"

ใช่แล้วคำทำนายกำลังจะเป็นจริง      คุ้มกับค่าหมอดูที่เสียไปห้าพันดอลล่าวันนี้มีพนักงานใหม่เข้ามาที่ทำงานของฉันจริงๆ    ประธานบริษทคือใครก็คือฉันยังไงล่ะ

อันนี้ก็เป็นตำแหน่งที่พิเศษ  ที่ต้องทำงานใกล้ชิดกับฉันจึงต้องสัมภาษณ์ด้วยตัวเองหัวหน้าฝ่ายบริหารบุคคลพาพนักงานเดินเข้ามาหาฉัน

เป็นผู้ชายรูปร่างสูงหุ่นกำลังดี      กล้ามแน่นและซิคแพคแน่นมากหุ่นน่ากินสุดๆสวมเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีฟ้าอ่อนผูกเนคไทสีฟ้าอ่อน    แต่งตัวเรียบร้อยมากเขาเดินมาหาฉันที่โต๊ะแล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาหาได้มองดูหน้าตาคนนี้ใกล้ๆแทบละลาย     หล่อยังกับเทพบุตรลงมาจุติ

จอร์น  "  ผมรู้แล้วทำไม  ท่านประธานถึงไม่มีแฟนเพราะความปากหมาของคุณถึงได้ไม่มีใครเอายังไงล่ะครับ"

โรส  " ว่าแต่ฉัน  นายก็ไม่ต่างกันหรอกฉันจ้างนายมาเป็นเลขาฉันไม่ใช่ให้มาเป็นคู่กัดกัน"

จอร์น  " หืม  เกลียดผมก็ระวังจะได้กับผมน่ะครับ  ท่านประธาน"

โรส  " นายนี้มันปากเสียจริงๆ  เกลียดอย่างไหนก็ระวังจะได้อย่างนั้นน่ะคะ"

หลายชั่วโมงต่อมา

ฉันให้คุณดีลกไปสอนงานให้เขา   หลังจากนั้นก็ให้พาเขามาเริ่มทำงานเป็นเลขากับฉันทันทีรู้สึกเกลียดแต่ก็อยากได้มาครอง   ยังไงสับสนกับความรู้สึกตัวเองจริงๆ

การทำงานเป็นไปอย่างราบรื่น   แม้จะปากเสียใส่กันทุกครั้งที่ต้องพูดด้วยกันแต่นั้นไม่ใช่อุปสรรคในการทำงาน

เราสมารถเข้ากันดีๆในทุกเรื่อง   แต่ด้วยความสูงของเขาที่ห่างจากฉันมากเกินไปทำให้ฉันต้องเงยคอคุยกับเขาตลอด  แหงล่ะเขาสูงตั้งร้อยเก้าหิบห้าเซ็นต์แล้วฉันสูงแค่ร้อยเจ็ดสิบห้าเซ็นต์

จอร์น  "ยัยเตี้ย  ปากร้าย"

โรส  " นายเสาไฟฟ้า  มากล้าเรียกฉันว่ายัยเตี้ยได้ยังไงกัน    ชื่อนี้ยอมให้คนเป็นแฟนเรียกเท่านั้นนายไม่มีสิทธิ์"

จอร์น  "  ยัยเตี้ยย      ต้องเป็นแฟนก่อนเหรอ   ว๊าาาาาาาาาาาาา   เสียใจจัง"