สวัสดีทุกคนเลยนะ วันนี้ได้ไปทำอะไรที่ชอบเยอะแยะเลยล่ะ อ่า อย่างวันนี้ก็ได้ไปดูเรื่องทอย สตอรี่ 4 มาด้วย หลายๆคนก็น่าจะได้เติบโตมาพร้อมๆกับหนังเรื่องนี้ เราก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ได้เติบโตมากับมัน เป็นการ์ตูนที่เราชอบมากๆ ดูไปไม่รู้กี่รอบ 

พอดูทอย สตอรี่ 4 จบ สำหรับเราชอบมากเลย จะหวังให้สนุกเหมือนเช่นยังเยาว์ก็คงไม่ได้ เพราะเราได้สูญเสียความไร้เดียงสาเช่นเด็กน้อยไปแล้ว ทอยสี่ให้ความรู้สึกโตขึ้นมากเหมือนกัน ไม่ได้ขายขำเยอะเหมือนภาคก่อน หรือเพราะเราโตขึ้นเองกันนะ ก็คงอาจจะเพราะเราโตขึ้นก็ได้ มุมมองต่อหนังเรื่อนี้เราเปลี่ยนไป เรารู้สึกว่าหนังมันก็เติบโตขึ้นเหมือนกันนะ มันมีความคิด มีเหตุผล มีความรู้สึกที่ซับซ้อนมากขึ้น เราต่างต้องผ่านช่วงเปลี่ยนผ่านที่สำคัญกันแล้วทั้งสิ้น ไม่มีผู้ใดอาจปฏิเสธได้ นอกจากความตาย และหนังก็ทำให้เราคิดถึงช่วงเวลาที่หลงทาง หลงทางกับตัวเอง ไม่สามารถตกลงกับตัวเองได้ว่าความต้องการคืออะไร หลายๆอย่างเข้ามากดดัน สภาพแวดล้อม คนที่รู้จัก แต่จริงๆเสียงที่อยู่ในใจคืออะไร มันเป็นความสับสนที่เกิดในช่วงเปลี่ยนผ่าน ที่อาจจะทำให้เขว้ได้ง่ายๆ แต่สุดท้ายแล้วการฟังเสียงที่อยู่ใจของเรานั่นแหละ คือสิ่งที่สำคัญที่สุด infinity and beyond

เราต่างเติบโตและผ่านช่วงเวลาต่างๆไปพร้อมๆกับการสูญเสียความเยาว์วัยของเราไปในขณะเดียวกัน ช่างเป็นเรื่องน่าเสียดาย แต่เราก็ต้องยอมให้ความมีเหตุผล ความรู้สึกอันซับซ้อนเข้ามาแทนที่ 

ตอนเด็กๆ ฉันเคยมีตุ๊กตาบาร์บี้เล่นเหมือนกับเด็กผู้หญิงทั่วไปนั่นแหละ แต่ฉันไม่ใช่เด็กที่ดีหรอก ฉันเอากรรไกรตัดผมตุ๊กตาบาร์บี้เป็นผมบ๊อบ แต่ผมบาร์บี้มันแข็ง พอตัดสั้นก็ชี้โด่เด่ ไม่สวยงามเอาเสียเลย ตอนนั้น ฉันรู้สึกว่าตุ๊กตาบาร์บี้ตัวนั้นทุเรศ น่ารังเกียจสิ้นดี ฉันตัดสินใจโยนใส่กองไฟเผาขยะหลังบ้าน แล้วมองดูตุ๊กตาถูกหลอมละลายในกองไฟ ฟังดูเหมือนเรื่องจ้อจี้ แต่ฉันกระทำเช่นนั้นไปจริง แถมยังยืนมองอีกต่างหาก พอมาคิดๆดูแล้ว ฉันเองนี่เป็นเด็กประเภทไหนกันนะ

สุดท้ายแล้วก็ขอบคุณแก๊งคุณวู้ดดี้ทุกตัวเลยนะ รวมถึงฟร้อคกี้ด้วย แกน่ารักมากๆ ขอบคุณที่เติบโตมาด้วยกัน ทำหน้าทีไ่ด้ดีมากๆเลยนะ อยู่ในความทรงจำที่แสนน่ารักของเราไปเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณนะ