5 เดือนกับคำว่าซึมเศร้า - ว่าไง ซึมเศร้า

สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันนาน เป็นยังไงกับบ้างคะ สบายดีกันใช่ไหม ช่วงนี้ฝนตก ยังไงก็พกร่มกันด้วยนะคะ เราเพิ่งป่วยและหายไป
อห. ทรมานเว่อร์กับอาการเจ็บคอ

โอเคๆ มาเข้าเรื่องกันเถอะ..

ตอนนี้ เรากินยาครบ 5 เดือนแล้วค่ะ
ถ้าถามว่าช่วงนี้เศร้าไหม เราไม่เศร้าแล้วนะ

ไม่ได้ร้องไห้ทุกวันแบบเมื่อก่อนที่จะไปหาหมอ ไม่ได้อยากนอนนานๆ อยากอยู่แต่ที่บ้าน ทุกวันนี้เริ่มอยากออกไปข้างนอกมากขึ้น บางทีขอแค่ออกไปกินชาไข่มุกก็ยังดี ส่วนวันธรรมดาก็วิ่งวุ่นกับงานที่ใหม่ เริ่มปรับตัวได้บ้างแล้ว ถึงวันหยุดจะแปลกจากชาวบ้านเขาก็ยังโอเค

ล่าสุดได้ไปเจอคุณหมอ เราไปด้วยความหวังว่าจะลดยาตัวเดิม อาจจะไม่ต้องกินบางตัว เพราะคิดว่าตัวเองโอเคขึ้นแล้ว ไม่ได้เครียด ไม่ได้ร้องไห้ ไม่ได้จมกับปัญหา ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นพวกห่วยแตก ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง นั่นแหละ ความคิดเดิมๆ ที่เคยผุดขึ้นมาอย่างกับดอกเห็ดเมื่อหลายเดือนก่อนหายไปหมด เพราะคิดแบบนั้นจึงตั้งความหวังไว้ว่า เราอาจจะหายดีแล้วก็ได้ เย่ๆ

แต่สุดท้าย หมอปรับยาขึ้น งง... งงเป็นไก่ตาแตก ปรับตัวยาเพิ่ม ค่ายาก็เพิ่ม นี่จะกลับมาซึมเศร้าเพราะค่ายาละค่ะ 555555555555 ถึงขนาดคุยกับเภสัชคนที่จ่ายยาให้เรา เภสัชยังมาช่วยนั่งงงกับคุณหมอด้วยว่าปรับยาเพิ่มให้เราทำไม(ฟระ)
มีเรื่องราวเยอะแยะเลยเกิดขึ้นระหว่างในช่วงที่เราเริ่มต้นรับการรักษา
และสิ่งที่เราคิดว่ามันไม่มีทางแก้ได้แล้วคือ.. ความเข้าใจจากครอบครัวของเรา

ใช่ค่ะ พวกเขาไม่เข้าใจคำว่า
โรคซึมเศร้า

ไม่มีใครสักคนเลยที่เข้าใจ

ตลกมากค่ะ ตลกกับตัวเองนี่แหละ คำพูดที่ได้ยินคือ "จะเศร้าทำไม ร่าเริงไว้สิ"
ถึงแม้เราจะผ่านช่วงนั้นมาได้แล้ว แต่พอนึกถึงทีไรมันก็ขมวดคิ้วทุกครั้ง

เราไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้สักหน่อย ถ้าเราร่าเริงได้เอง ฮีลตัวเองได้เอง เราคงไม่ต้องพึ่งหมอพึ่งยาหรอกน่า..

เอาเถอะ ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งถอนหายใจ

ทุกวันนี้เราก็แค่คิดว่าถ้าพวกเขาไม่เข้าใจ ก็ขอแค่ไม่ต้องมายุ่งกับเราเรื่องนี้ก็พอ ปล่อยให้เราฮีลตัวเองไปคนเดียว ให้เรารักษาตัวเองไป ขอแค่อย่ามาพูดจากทำร้ายหรือตั้งคำถามอะไรแบบนั้นอีก
จากที่ผ่านมา ก็มีคนเยอะแยะเลยที่มาปรึกษาว่าจะไปหาหมอที่ไหนดี เครียดบ้าง ซึมเศร้าบ้าง บางคนดูหนักกว่าเราคือเขาอยากฆ่าตัวตาย เราก็ได้แต่แนะนำไปตามที่เราไปหามา

ถ้ารู้สึกคิดว่าตัวเองเปลี่ยนไป เริ่มมีความคิดไม่ดีกับตัวเอง ไปหาหมอเถอะค่ะ อย่างน้อยคนที่ยังอยู่กับเราได้นานที่สุดก็คือตัวเองนะคะ รักตัวเองเข้าไว้ ดูแลตัวเองดีๆ รักษาเขา อย่าทำร้ายเขาก็พอแล้ว

และล่าสุด มีเพื่อนคนหนึ่งเข้ามาปรึกษาเราว่านางเครียด ต้องการหาหมอ เราก็แนะนำนางไปก็เจอคำถามเบสิกอย่างที่เคยเจอคือ หาหมอแล้วมันดีขึ้นใช่ไหม

ใช่ ดีขึ้น เราเป็นคนหนึ่งที่ดีขึ้น ไม่ได้รู้สึกอะไร

และนางก็ถามต่อว่า การหาหมอและกินยาเนี่ย มันทำให้เราไม่รู้สึก หรือเลิกรู้สึกไปเอง

ข้อนี้เราก็ไม่แน่ใจเหมือนกันแฮะ เราไม่ได้สนใจอะไรพวกนี้เลย ไม่ได้สนใจว่าเราดีขึ้นเพราะตัวเราเอง หรือเราดีขึ้นเพราะยามันช่วยให้เราเลิกคิดอะไรแบบนั้น

แต่การที่เราไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่ได้ต้องไปรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว มันก็เพียงพอสำหรับเราแล้วล่ะ

:)

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น