“ทำไมวันนี้ใส่กางเกงยีนส์มาล่ะ?”
“....”
“ไม่รู้รึไงว่ามันถอดยากน่ะ หืม?”
ชเวซึงชอลเอ่ยถามพร้อมกระตุกสายจูงซึ่งเชื่อมกับปลอกคอสีเข้มที่อีกคนใส่ให้เข้ามาใกล้
“ก็มันไม่มีอะไรจะใส่-----”
“Shh...”
“....”
“หมาเค้าพูดไม่ได้ไม่ใช่เหรอครับซึงกวาน”
คนพี่พูดขัดพลางเคลื่อนเข้าใกล้ริมฝีปากหยักของซึงกวานช้า ๆ พร้อมใช้มือของตนลูบต่ำลงไปถึงส่วนล่างของคนน้อง ผ่านเนื้อผ้ายีนส์ที่ว่าอย่างใจเย็น
“อืออ...”
เสียงครางแผ่วของซึงกวานเร้าอารมณ์ซึงชอลได้ไม่ใช่น้อย
“ไหนดูซิว่าใครเป็นเด็กดี”
คนพี่เอ่ยพร้อมจ้องลึกเข้าไปในดวงตาฉ่ำน้ำของคนตรงหน้า
“....”
“ซึงกวานา... เด็กดีของฮยอง”
ซึงชอลกล่าวต่อหลังประทับริมฝีปากตนลงบนปากหยักคนน้อง ซึ่งนั่งอยู่บนตักของตนแล้ว
คนพี่จึงเลื่อนไปฝังจมูกลงไหล่อีกคนอย่างนิ่มนวล ก่อนจะเปิดปากตนและงับผิวเนียนนั้นเบา ๆ แล้วแลบลิ้นไล้เลียตาม
ตกลงใครกันแน่นะที่เป็นหมา
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in