(เขียนเมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2562)
*ไม่เปิดเผยเนื้อหาสำคัญ*
'การหลอมรวม'
หลังจากที่หนังตระเวนฉายไปตาม film festival กว่าหลายเทศกาลและคว้ารางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยม orizzonti award จาก venice film festival ปีล่าสุดมา เราก็ได้มีโอกาสได้ดูแล้ว
กระเบนราหูเป็นเรื่องของชายชาวประมงคนหนึ่งพบชายปริศนาบาดเจ็บหนัก เขาจึงพาตัวกลับมารักษาดูแลเอง… นี่คือเรื่องย่อคร่าว ๆ ที่สามารถเล่าได้ ซึ่งเอาเข้าจริงตั้งแต่เปิดเรื่องเราก็รับรู้ได้แล้วว่าสิ่งที่นำมาเล่าเป็นเรื่องของการเข้ามาของชาวโรฮิงญา เพียงแต่ว่ามันกำลังจะถูกนำเสนอในแบบที่น่าสนใจกว่าที่คิด
ลักษณะการนำเสนอเป็น experimental สูง ลองทำอะไรหลายอย่าง เป็นการท้าทายการรับรู้และการตีความของคนดูในขั้นที่ยังไม่ได้น่ามึนหัวแบบหนังของเจ้ย แต่กระนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหนังไม่ได้มีท่าทีที่จะเล่าบางอย่างอย่างตรงไปตรงมา เต็มไปด้วยความคลุมเครือที่ต้องมองหาคำอธิบายมารับรอง ความน่าสนใจอีกอย่างคือกระเบนราหูดูเป็นเรื่องของการปะทะ/หลวมรวมของคนสองคนที่ฝ่ายหนึ่งเป็นคนไทย (พูดภาษาไทย) และคน (ที่คาดว่าเป็น) ต่างด้าว (ไม่ปริปากพูด) เกิดการ "เลียน" รู้ของมนุษย์คนหนึ่งที่พาย้ายองค์ความรู้ไปสู่การแทนที่ เราจะได้เห็นการถ่ายทอดลักษณะปัจเจกผ่านการบอกเล่าในมุมของคนหนึ่งในครึ่งเรื่องแรก ก่อนที่ครึ่งเรื่องหลังหนังจะพาเราไปพบกับกระบวนการเปลี่ยนแปลง/แทนที่ของผู้รับสารตอนต้นเรื่อง อย่างไรก็ตาม "ร่างเปล่า" ที่ถูกเติมเต็มก็ปราศจากเนื้อแท้ด้วยอัตลักษณ์เดิมเข้ามาช่วงชิงให้กลับสู่สถานภาพเดิม
หนังสลับไปมาระหว่างสภาพเหนือจริงที่ชวนลุ่มหลง ด้วยงาน visual ที่งดงามพรึงเพริด กับ บรรยากาศของความจริงที่ตึงเข้มสอดรับกับเรื่องที่เล่าของการเข้าหากันของ "ความแตกต่าง"… กระเบนราหู จึงเป็นสัญลักษณ์ของความต่างถิ่นที่อพยพเข้ามาหาแหล่งพึ่ง ทว่าเป็นความแตกต่างที่สวยงามน่าจับจ้อง ไม่ต่างจากเหล่าคนนอก (outsiders/immigrants) ที่ดูเป็นอื่นและไม่น่าเข้าหานัก แต่พึงระลึกไว้เสมอว่า นี่คือเพื่อนมนุษย์... และมนุษย์ทุกคนต่างมีความสวยงามส่องสว่างอยู่ภายในด้วยกันทั้งสิ้น.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in