บางครั้งความรักของผมก็เหมือนกับการจมดิ่งลงไปในมหาสมุทธที่ลึกที่สุดโดยที่ผมนั้นว่ายน้ำไม่เป็น 







/

พ่อของผมเคยเล่าว่าในสมัยผมยังเป็นเด็ก 

ผมเคยจมน้ำ 

อาจจะอยู่ในรูปแบบของอุบัติเหตุหรือไม่ก็มาจากความตั้งใจจากการอยู่บนเรือที่แล่นออกมาจากฝั่ง ความตั้งใจที่จะทดสอบการแหวกว่ายในความไม่แน่นอนดับลงและท้ายที่สุดแล้วทุกอย่างก็เริ่มเข้าสู่ห้วงตัดขาดจากลมหายใจเพื่อจมดิ่งลงสู่ห้วงทะเล 





เขาอาจจะคิดว่าผมสติไม่ดีถ้าหากเขารู้ว่าผมตั้งใจพลัดตกลงไป 








ผมกำลังจมลงไป 





ผมรู้แค่ว่าผมกำลังจมลงไป 








มันเหมือนกับว่าโลกของผมกำลังจะกลายเป็นสีดำ ว่างเปล่าและมืดสนิท เสียงตะโกนที่ดังลั่นกลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่มีใครได้ยิน 

สองแขนของตัวเองที่แหวกว่ายเพรียกหาอิสระจากใต้น้ำนั่นช่างไร้ประโยชน์เสีย



ลมหายใจของผมกำลังจะถูกพลัดพรากไปพร้อมกับสายน้ำที่ทะลักเข้ามาในปอด 

ผมอ่อนแรงเกินกว่าที่จะใช้อ้อมแขนของผมโอบอุ้มตัวเองขึ้นจากข้างใต้ เจ็บปวดและทรมานจนน้ำตาของผมแทบจะไหลออกมาผสมปนเปและกลายเป็นส่วนหนึ่งของทะเล




ในบางครั้งผมก็คิดว่าถ้าหากผมว่ายน้ำไม่เป็นเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่ทำไมผมจึงเอาตัวเองไปเสี่ยงท่ามกลางมหาสมุทธที่ผมแทบไม่จะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข้างใต้นั่นมันลึกขนาดไหน 






กลัว 

ผมหวาดกลัวเหลือเกิน 





บางครั้งความรักของผมก็เหมือนกับการจมดิ่งลงไปในมหาสมุทธที่ลึกที่สุดโดยที่ผมนั้นว่ายน้ำไม่เป็น 




ผมกลัวที่จะรักคุณ 

แต่ผมก็จมดิ่งลงไปหาคุณอย่างตั้งใจ




หากผมหลับตาลงและได้พบว่าคุณกำลังยืนอยู่ตรงนั้นในห้วงที่ลึกที่สุดของมหาสมุทธ 

ภาพสลัวของคุณอาจจะกำลังบอกว่าผมคงกำลังฝันไป แต่ผมเชื่อว่าผมคงไม่ได้ฝันไปหรอก 

เพราะคุณอยู่ในสายตาผมตลอดมาในความเป็นจริง 

ผมอาจจะใช้เวลาทั้งชีวิตในการพิสูจน์ความลึกนั่นหรือไม่ก็ผมคงอาจจะยอมแพ้ อ่อนแรงและหมดลมหายใจลงเสียก่อน 

และหากผมจมดิ่งลงไปและไม่สามารถแหวกว่ายกลับขึ้นมาได้อีก 

หากผมร่วงหล่นไปในบ่อน้ำวนของความโศกเศร้าและเดียวดาย

ผมก็อยากจะหวังว่าคนที่จะช่วยดึงผมกลับขึ้นมาจะเป็นคุณ 

กว้านเฮิง