- SF -
Modern Au Senior engineer x Pilot
——
แสงแดดตอนเช้า สาดเข้ามาที่หน้าต่างบานใหญ่ติดเตียง
ทำคอลินส์ตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาลุกขึ้นนั่งอย่างอ้อยอิ่ง
ท่อนบนเปลือยเปล่ามีร่องรอยของสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
หลังการดื่มด้วยกันอย่างเต็มคราบ เขาก็จำอะไรไม่ค่อยได้
‘อา..’ ยกมือขึ้นนวดขมับไปพลางลุก
เส้นผมสีบลอนถูกเสยปัดไปด้านหลัง ก่อนจะเลื่อนม่านปิดให้มืดเหมือนเดิม
‘ อยากนอนต่อหรอ?’ เสียงทักจากคนที่เข้ามากอดจากข้างหลังเล่นเอาคอลินสะดุ้งตัวโยน
‘ ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ?’ จะหันไปถามแต่ก็โดนหนวดเคราบนสันกรามอีกฝ่ายจี้คอเอาซะก่อน จึงก้มลง
มองแขนกำยำที่ค่อย ๆ ขยับกอดลำตัวเขาให้เข้าไปใกล้
‘ตื่นก่อนนายซักพักแล้ว..’ แฟริเออร์ตอบ ใช้ริมฝีปากจูบย้ำ ๆ ที่ลาดไหล่
‘อืม’ คอลินส์ตอบ ‘หยุดทั้งที อยากนอนต่ออีกหน่อย’ วางมือบนแขนอีกฝ่ายแล้วนวดเบา ๆ
‘ ไม่เอาน่า ‘ แฟริเออร์กดริมฝีปากที่กระซิบคำท้วงลงที่ต้นคอ
‘ !?.. ‘
————
‘จะฆ่ากันรึยังไง?’ น้ำเสียงติดลอดไรฟันอย่างหัวเสีย คอลินส์แทบจะไม่มีแรงเหลือซะแล้วในตอนเช้า
ตัวการกลับเดินลอยหน้าลอยตาในห้องคอนโดของเขาเฉย
‘ กาแฟมั้ย?’ เขาทำหูทวนลมเปลี่ยนเรื่อง แล้วหันไปยักคิ้วมองคนที่อยู่บนเตียง
‘ น้ำตาลก้อนเดียว..’ หัวคิ้วกดลง ดวงตาสีฟ้าจ้องเขม็ง
‘ ครับ ๆ ‘ เขาทำท่าตะเบ๊ะแบบที่กัปตันชอบทำกันล้ออีกฝ่าย ไม่ทันไรแฟริเออร์ก็หายไปในครัวก่อนคอลินส์จะคิดคำด่าทัน
‘ น่าหมั่นไส้.. จริง ๆ เลย’ เขาถอนหายใจปลง ๆ ควรชินได้แล้วแท้ ๆ ...
‘ มาแล้วครับ กัปตัน ~’ ท่าทางสบายๆพร้อมอาหารเช้าและกาแฟของพวกเขาถูกจัดเสิฟที่โต๊ะทานอาหาร
‘.. อย่ามาเรียกแบบนั้นตอนอยู่กันสองคนนะ ...’ เขารู้สึกประหลาดทั้งๆที่ควรชิน
‘ ทำไมเล่า? กัปตันคอลินส์ ไม่ดีตรงไหน’ ขนมปังปิ้งแผ่นกรอบถูกงับคำใหญ่เสียงดัง
‘ เรียกชื่อก็พอ ‘ คอลินส์มอง
แก้วกาแฟทรงเรียบถูกยกขึ้นดื่ม ดวงตาสีฟ้าเข้มจ้องคนที่หนวดเคราเฟิ้มไปหมด
‘ โกนหนวดมั้ย?’ ‘ อา ขี้เกียจจัง ‘ แฟริเออร์ตอบแทบจะทันที พร้อมยู่ปากเกาคางเหมือนจงใจกวน
‘ ...โกนให้ ‘ คอลินส์กดสายตามองพื้นเหมือนพูดกับแก้วกาแฟ
‘หา?’
‘... เดี๋ยวโกนให้..’ คอลินส์เสียงดังขึ้นอีก
‘โอ้..’ ลากเสียงแซว ‘งั้นรบกวนด้วยนะครับ’ ยัดขนมปังเข้าไปทั้งแผ่น
คราวนี้ยิ้มอารมณ์ดี แล้วซดกาแฟอึก ๆ ตาม
‘..... ให้ตายสิ’ เขาเองก็มีหนวดขึ้นนิดหน่อยเหมือนกัน แต่มันไม่ได้ดูเกรอะกรังทั้ง ๆ ที่ผ่านไปคืนเดียวแบบอีกฝ่ายหรอก
คอลินส์รวบจานและแก้วเปล่าที่จัดการเสร็จแล้วไปเก็บ
ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ หยิบผ้าขนหนูมาพาดบ่าไว้แล้วเริ่มแปรงฟัน
แฟริเออร์ก็เดินตามมายืนข้าง ๆ หยิบแปรงของตนยื่นให้เจ้าของผมสีบลอนบีบยาสีฟันให้
คอลินส์แกล้งบีบใส่ไปซะเยอะเพราะหมั่นไส้
‘ เฮ้ เยอะเกินไปแล้วนา’ คิ้วหนาเลิกขึ้นจนหน้าผากยับย่น แต่ก็กล่าวขำ ๆ ยอมแปรงไปทั้ง ๆ แบบนั้น
คอลินส์บ้วนปากก่อนจะหันไปหยิบโฟมสำหรับโกนหนวดมาตีฟอง
ทามันลงไปที่รอบสันกรามและใต้จมูก เขาหยิบมีดโกนต่อจากนั้นแล้วค่อย ๆ แนบใบลงกับผิว
ลากมันไปตามทางเดียวกันช้า ๆ เพื่อไม่ให้บาดผิว แฟริเออร์มองความละเมียดละไมนั่นก็เลือกคิ้วอีกครั้ง เขามองลำคอเนียนที่มีไฝประปราย
‘ ฮืม..’
แฟริเออร์ลูบเครา กอดอกเหมือนกำลังมองศิลปะมาสเตอร์พีซตรงหน้า
‘.. อะไร?’ คอลินส์ชะงักมือก่อนจะมองไปที่อีกฝ่ายผ่านกระจก
‘ รออยู่นะ ‘ เขาวางมือลงบนเอวคนที่ตั้งคำถาม
..น่ามองขนาดนี้ ไม่รู้ตัวเลยรึไง ...
'รู้แล้วน่า' เขาจัดการล้างหน้าเอาโฟมออกให้หมด แล้วหันไปหยิบมีดโกนอันใหม่มาวางไว้
ตีฟองที่มือจนขึ้นฟูแล้วนวดไปกับสันกรามอีกฝ่าย แฟริเออร์ก็จงใจกวนด้วยการอยู่ไม่นิ่งเหมือนสุนัขที่ไม่ชอบอาบน้ำ
'อยู่เฉย ๆ ได้มั้ย' คอลินส์จับแก้มทั้งสองข้างนั้นแล้วจ้องตา สีหน้าของเขานิ่งตึงว่าดุ
'อูย..น่ากลัวจัง' เจ้าตัวก็ยักคิ้วกวนไปอีกทีก่อนจะอยู่นิ่งๆให้ คอลินส์หยิบมีโกนมา เริ่มกดลงไปบนผิวแล้วลากไปอย่างระมัดระวัง
' ถ้าไม่อยู่นิ่ง ๆ มันจะบาดเอานะ ...' คอลินส์เสริมขึ้นมาในระหว่างที่ตาจ้องใบหน้าอีกคนไปด้วย ยกยิ้มพอใจในฝีมือของตนที่ออกมาเรียบเนียนขนาดนี้
' ขอบคุณ ' แฟริเออร์พูดผ่านฟองมากมายรอบปาก แต่ก็โดนสายตาดุ ๆ ท้วงอีกรอบว่าให้เงียบน่ะ
...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in