เวลาล่วงเลยไป
เข้าสู่ปีใหม่
"ไอเหี้*ปีใหม่แล้วไงวะ"
ก็แค่ปีที่ห่วยแตกอีกปี
Same shi* but different year.
พยายามซ่อมแซมตัวเอง
พยายามทำทุกวิถีทาง
พยายามเลี้ยงสัตว์และปลูกดอกไม้
พยายามให้ตัวเองรู้จักกับสิ่งที่อ่อนโยน
ที่บ้านเลี้ยงหมา3ตัวกับแมวอีก2ตัว
เป็นหมาที่อยู่กับผมมา14ปี
พอเริ่มที่ต้นปี
มันก็จากผมไปอีก1ตัว
ด้วยโรคหัวใจหรือความดันอันนี้ตัวผมไม่ทราบแน่ชัด
แต่ที่ผมจำได้แน่ชัดคือมันตายต่อหน้าผม
ผมทำได้เพียงแค่ยืนมอง
ผมทำอะไรไม่ได้เลย
คนในครอบครัวที่ไม่เคยทำร้ายผม
คนในครอบครัวที่คอยเล่นกับผม
ผมทำได้แค่ยืนมองคนในครอบครัวตัวเองค่อยๆจากไป
ผมทำอะไรไม่ได้เลย
เพราะผมมันทั้งโง่และอ่อนแอ
แค่ต้นปีกว่าๆก็เล่นกูแล้ว
ผ่านไปไม่กี่เดือน
แม่ผมได้เก็บแมวมาเลี้ยง
อาจเป็นเพราะผมรู้สึกถูกชะตากับมันด้วย
ผมรักมันมาก
เวลาที่ผมนอนร้องไห้บนเตียง
มันชอบปีนขึ้นมาบนเตียงแล้วมาเลียหน้าผม
มันอาจจะมา เยาะเย้ย, เห็นใจ, สมน้ำหน้า ผมไม่รู้
แต่ผมกลับรู้สึกดี
รู้สึกว่าผมต้องผ่านช่วงเวลานั้นไปได้
ต้องไปเรียนซัมเมอร์
คิดถึงพวกนั้นใจจะขาด
มีเพื่อนคนนึงส่งข้อความมาบอก
ว่ามีคนๆนึงคิดถึงผม
ช็อค
กลืนไม่เข้าคายไม่ออกไปหลายวัน
กลับบ้าน
ไล่กอดพวกนั้นเรียงตัว
รู้สึกได้ว่าอาการของหมาอีกตัวมันไม่เหมือนเดิม
ใช่มันจากผมไปอีกตัวหนึ่ง
รู้สึกชาไปทั้งตัว
สิ่งที่ยึดเหนี่ยวตัวผมไม่กี่อย่างค่อยๆหายไป
ผมเข้าใจนะ
ว่าความตายมันเป็นหน้าที่ของธรรมชาติ
แต่ถึงจะเข้าใจให้ตายยังไง
ผมก็ทำใจไม่ได้หรอก
สิ่งที่ผมทำคือ
การจดจำเด็กพวกนั้นไว้
ไม่ให้ตายจากความทรงจำผม
“Only the forgotten are truly dead.”
― Tess Gerritsen|The Sinner
ผมพยายามอย่างมาก
ในการเก็บชิ้นส่วนของตัวเองเข้ามาประกอบกัน
และดูเหมือนว่ามันจะไปได้สวยเสียด้วย
ถึงจะประกอบออกมาได้ไม่สวยมากนัก
แต่ผมก็ได้ทำลงไปแล้ว
ผมพอใจมากเลย
ถึงมันจะยังมีบางสิ่งที่บิดเบี้ยว
แต่ก็เป็นสิ่งที่ผมตั้งใจซ่อมอย่างจริงจัง
ดูเหมือนผมจะเดินหน้าได้แล้ว
แต่เปล่าเลย
เธอกลับมาอีกครั้ง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in