ฉันได้รับคำสั่งจากอาจารย์ให้เขียนจดหมายถึงตัวเองในอีกสองปีข้างหน้า ซึ่งโดยปกติแล้วจะครบสี่ปีของชีวิตนักศึกษา และถึงเวลารับปริญญา พูดง่าย ๆ คือ อาจารย์อยากให้เขียนถึงตัวเองในวันรับปริญญานั่นเอง
แต่น่าเศร้าที่อีกสองปีข้างหน้า ฉันยังไม่สามารถรับปริญญาได้ เพราะปัญหาด้านสุขภาพทำให้ฉันดรอปเรียนไปหนึ่งเทอม
สีหน้าของฉันเต็มไปด้วยคำถาม ฉันควรเขียนอะไรงั้นหรอ ในเมื่อฉันจะไม่ได้รับปริญญาในอีกสองปีข้างหน้า อาจจะสาม สี่ หรือห้าปีข้างหน้า ฉันไม่แน่ใจ แต่ในเมื่อทุกคนในห้องเริ่มเขียน ฉันจึงจรดปากกาของฉันลงบนโปสการ์ดที่อาจารย์แจกให้
'... สวัสดีตัวฉัน เธอเห็นบรรยากาศรอบ ๆ ไหม ลูกโป่ง ดอกไม้ ชุดครุยกรุยกรายที่เธอยังไม่มีสิทธิ์สวม ไม่ต้องเสียใจไปนะ เธอพยายามเต็มที่แล้ว เธอเก่งมาก อย่างที่เพื่อนสนิทที่สุดในมหาวิทยาลัยของเธอบอก เธออาจจะไปได้ช้า แต่ยังไงเธอจะต้องไปถึง ... เช็ดน้ำตาแล้วก้าวเดินต่อไปนะ ...'
หลังเขียนเสร็จฉันปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเมื่อใดไม่ทราบ ก่อนจะส่งให้อาจารย์ ผู้รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะส่งให้อีกสองปีข้างหน้า
ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง
ฉันยิ้มแล้วเดินไปหาอะไรกินที่โรงอาหาร
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in