เราไม่ได้เจอกันมานานแค่ไหนแล้วนะ... นับ ๆ ดูแล้วก็หลายเดือนอยู่
.
.
เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหมนะ 
.
.
.
.
ฉันคิดถึงเธอทุกวันเลย
.
.
.
.
.
.
แซลม่อน บิงซู ฮันนี่โทสต์ ชาบู ซูชิ ก๋วยเตี๋ยวเป็ด



ที่กล่าวมาทั้งหมดนี่ แน่นอนว่ามันไม่ใช่ชื่อสัตว์เลี้ยงแต่อย่างใด อาหาร ขนมล้วนเลย

ใด ๆ ในโลกเวลาหิวก็นึกถึงของกิน




คิดถึงแซลม่อนแสนอร่อย ที่กินแล้วรู้สึกเหมือนได้หลุดไปอยู่ในห้วงอวกาศ ดำดิ่งไปกับรสชาติ ความละมุนลิ้นนั้น อ่า... แต่..แต่ก็...

คิดถึงบิงซูแสนหวาน กินแล้วสดชื่น น้ำแข็งเล็ก ๆ บาง ๆ ละลายในปาก อู้ว... พูดแล้วก็คิดถึงทอปปิ้งผลไม้เยอะ ๆ ส้มเอย สตรอว์เบอร์รี่เอย มะม่วงอีก ซอสเปรี้ยว ๆ ฉันอยากกิน~

คิดถึงฮันนี่โทสต์ น้ำผึ้งนั้น ขนมปังนั้น ไอศกรีมช็อคโกแลต วานิลา บลาบลา พูดแล้วก็น้ำลายสอ กลิ่นหอมเย้ายวน ชวนหิว คิดถึงตอนค่อย ๆ ตักเข้าปาก ฟินกว่านี้ก็คือการได้กินจริง ๆ

ไหนจะชาบู น้ำซุปอร่อย ๆ ซูชิพวกนั้น ก๋วยเตี๋ยวกับเนื้อเป็ดนุ่ม ๆ นั้นอีก (เฮ้อ ถอนหายใจด้วยความคิดถึง) ยังไม่ต้องพูดถึงส้มตำ พิซซ่า ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ไก่ทอดน้ำจิ้มรสเด็ด กับผลไม้อีกร้อยกว่าอย่างเลย โอย ฉันคิดถึงเธอจริง ๆ คิดถึงพอ ๆ กับปลาที่รักสายน้ำ ดาวที่รักพระจันทร์เลย คล้าย ๆ กับฉันที่คิดถึงเพื่อนแล้วไม่ได้เจอ มากมายจริงๆ


คิดถึงนะ




10:22-10:32 PM
.