เบื้องหน้าเป็นผืนฟ้า สีขาวครามปนกันไป วางสายตาอยู่ตรงนั้น พร้อมกับร่างกายที่ลอยอยู่บนน้ำ 

มือและขาที่กางออก แรงต้านที่ทำให้ยังคงเงยหน้ามองฟ้าได้แบบนั้น 

ลมหายใจเข้าออกที่รับรู้ได้ พร้อมกับร่างกายที่เป็นอิสระ

เมฆขาวลอยล่อง วางสายตาอยู่นานกระทั่งเห็นการเคลื่อนไหวของมวลเมฆ สายลมพัดพาเมฆไปไกล

สงบ สบายใจ รู้สึกล่องลอยไปกับสายน้ำ 

มองฟ้าอยู่อย่างนั้นนานหลายนาที กว่าจะรู้สึกว่า นี่เราลอยตัวนานไปหรือเปล่า

 ฉับพลันกวาดขาไปเบื้องล่าง หว้งให้สัมผัสกระเบื้อง

.

.

ว่างเปล่า 

ลอยมาไกล และอยู่เหนือน้ำด้วยความสูงมากขึ้นกว่าเดิม

ร่างกายตื่นตัว จมลงไปครั้งที่หนึ่ง ดีดขาปัดป่ายไปมา โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ

ไม่ทันตั้งตัว จมลงอีกครา 

ผุดลงไปลอยขึ้นมา บันไดสระอยู่เบื้องหน้าแค่นิดเดียว

ดำดิ่งลงอีกครั้ง คราวนี้จะคว้ามันไว้ ดีดตัวขึ้นพ้นน้ำ เอื้อมมือจับบันได

ทำได้ แรงสัมผัสที่ผ่ามือ มือกำราวบันไดไว้แน่น

จมน้ำครั้งที่สองด้วยความตกใจ ตื่นตัว และสติบางเบา  ห่างจากครั้งแรกนานสิบกว่าปี แต่ความรู้สึกแบบเดิมแวบขึ้นมาในหัวอัตโนมัติ

รอดแล้ว ด้วยแรงอันน้อยนิด และมืออันสั่นเทา

05/07/2020