การหลบหนีจากความทุกข์ใจ โลกแห่งความจริง หลาย ๆ ครั้ง สำหรับฉันคือการหนีไปติ่ง มันไม่เชิงว่าเราหนีจากโลกแห่งความจริง จะว่ายังไงดีล่ะ การติ่งก็เหมือนกับการผ่อนคลาย การบำบัดอะไรแบบนั้นล่ะมั้ง หนีไปดูหนัง หนีไปฟังดนตรี หนีไปคอนเสิร์ต หรือแม้กระทั่งหนีไปอ่านหนังสือ มันเหมือนสมาธิเราได้จดจ่ออยู่กับอะไรสักอย่าง อย่างน้อยพอจบงานเราก็จะรู้สึกตัวมากขึ้น

เดี๋ยวนี้ไม่ชอบวันพรุ่งนี้ เพราะไม่อยากตื่นไปเจอบรรยากาศการทำงานที่เป็นพิษ เพราะงั้นก็จะชอบถอนหายใจบ่อย ๆ อยากให้หมดวันไว ๆ แต่ไม่อยากรีบไปทำงาน อุก๊าก เหนื่อยแบบไม่อยากเผชิญอะไรอีกแล้ว หมดแรงจะก้าวเดิน ปีนี้คือหมดจริง ๆ หมดทุกอย่างกายและใจ

แต่ก็นะ เพราะมีเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ อีกหลาย ๆ คนที่ทำให้เราเห็นความหมายของการมีชีิวิตการได้ทำอะไรสักอย่าง เพราะงั้นขอบคุณทุกคนมาก ๆ สำหรับทุกเรื่องราวในปีนี้ เดี๋ยวจะเขียนโปสการ์ดไปหานะ

ขอบคุณ NCT DREAM, NCT 127, GOT7, EXO, Phum Viphurit, Junejune, Mints และอีกหลายร้อยคนที่ช่วยให้ฉันยังมีแรงสู้ต่อ อยู่เป็นฝันให้กันไปนาน ๆ แม้ในความจริงพวกคุณก็คือสิ่งที่มีค่าต่อใจกับเรามาก ๆ เลย

พรุ่งนี้ที่สดใสรอเราอยู่

22/12/2019

w.allflower

10:31 PM