เชื่อว่ามีหลาย ๆ คนที่ตัวติดบ้าน จะฤดูไหน เทศกาลอะไรบ้านก็คือตัวเลือกที่ดีที่สุด 

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าข้างนอกนั้น ทำให้เราเห็นตัวบ้านได้ชัดขึ้น 

ถ้าอยู่แต่ข้างใน เราจะรู้ได้ยังไงว่าข้างนอกบ้านนั่น... กว้างใหญ่แค่ไหน

ตลอดปิดเทอมที่ผ่านมา ฉันก็เป็นอีกหนึ่งคนที่อยู่แต่ที่บ้าน ก็แกไม่มีเงินแกจะออกไปไหนได้ เอ้าไม่ใช่เหรอ ไอที่ขีดนั่นก็ส่วนหนึ่ง (แต่ก็ออกไปเดินเล่นรอบหมู่บ้านบ้างประปราย) มีสองเหตุการณ์ที่จำได้แม่นเลยก็คือ ออกไปหาเพื่อนอันเป็นที่รัก และไปพบท้องฟ้ากับคุณพี่อันเป็นที่รักเช่นกัน

การไปเจอเจอะหน้าเพื่อน พูดคุย หาอะไรกิน นั่งเมาท์ด้วยกันเป็นเรื่องปกติ แต่ก็พิเศษทุกครั้ง เหมือนเรามาเติมพลังให้กันและกัน ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ แล้วก็โม้ ๆ กันไปตามประสา - ปกติหน่อย

ส่วนการนัดเจอกับคุณพี่สาวที่เคารพนั้น ทำให้เราเห็นพลังด้านบวกจากการออกมาข้างนอกเยอะเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะถ้าไปกับเพื่อนปกติเราก็ไปกันอยู่ไม่กี่ที ห้างใกล้บ้านบ้าง ไกลบ้างแต่ก็เอาที่คุ้นทาง แต่การเจอคุณพี่ครั้งนี้ ไปในที่ที่ฉันไม่เคยไปมาก่อน โอ้โห ออกแนวเหมือนกับว่านี่แทบจะใหม่หมดเลย (หมายถึงรอบ ๆ ข้างแต่การโดยสารก็แบบเดิม ๆ...) 

ทริปนี้ที่มีพี่เลี้ยง กราบขอบพระคุณงาม ๆ 

อีกสิ่งที่ดีคือการได้พูดคุย มนุษย์เป็นสัตว์สังคมอยู่แล้ว ดังนั้นไม่แปลก เพียงแต่อย่าอยู่แค่ในโลกออนไลน์ หรืออย่าอยู่กับมันมากเกินไป(บอกตัวเองและอีกหลาย ๆ คน) พลังแห่งการพูดคุย มีพลังบวกเยอะมาก เราได้เจอผู้คน ได้เห็นสายตา เหมือนตอนอ่านหนังสือที่มีระหว่างบรรทัด โอ้โห เลยบอกกับตัวเองไว้ว่า ออกเถอะ(ถ้ามีคนชวนน่ะ) ไปคนเดียวมันก็ดี แต่การไปกับคนอื่นด้วยมันก็ดีไม่ต่างกัน

คุยกับพี่ไปเยอะมาก ๆ ทั้งเรื่องชีวิต การเรียน การเขียน 

อะไรที่เป็นสิ่งพื้นฐานมากที่สุดแล้วถามต่อไม่ได้ จงมองหามัน

  

เรื่องเกรดเอย เงื่อนไขชีวิตเอย เพราะการพูดคุยคือการแลกเปลี่ยน ฉันจึงมองฟ้าแล้วยิ้มกว้าง ออกมาข้างนอกคราวนี้ ทำให้ฉันอยากมาอีก กับพี่ด้วย กับเพื่อนด้วย อยากเจอให้หมดทุกคนเลย คุณพี่บอกว่าเลี้ยงเพราะเจอกันไม่บ่อยหรอก นาน ๆ เลี้ยงที ฮ่า ๆ แต่หนูอยากเจอคุณพี่อีก 

ที่มาเขียนในวันที่ 41 (แม้ว่ามันจะผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้วก็เถอะ) เพราะว่าอยากจะบันทึกเอาไว้ ยิ่งผ่านมาหลายวัน ความรู้สึกจะจางลงหรือเปล่า ได้คำตอบว่า ก็ไม่นะ มันยังเด่นชัดอยู่เสมอ 

การนัดเจอของคุณพี่(สาวหนึ่งคน)ในครั้งนี้ ทำให้เราอยากขอบคุณทุกคนรอบตัว(ซึ่งปกติก็รู้สึกแบบนั้นและไม่รู้ว่านี่ปกติมั้ย) อืม ไม่รู้สิ เราโชคดีที่เราได้เจอโลก ได้เจอผู้คน ถ้าอยู่คนเดียวคงลำบาก 

การพูดคุยเป็นสิ่งที่ดี และการมองท้องฟ้า หรืออาจจะอยู่ในบ้านก็เป็นสิ่งที่ดีเช่นกัน ดีในที่นี้คือดีต่อใจ ต่อกาย ต่อสมอง ต่อตัวเอง ต่อทุกส่วนที่จะรับรู้ได้ถึงสิ่งเหล่านี้ มันดีจริง ๆ นะเออ 

เพราะฉะนั้นถ้าอยู่ข้างนอกบ่อย งั้นวันหลังลองอยู่บ้านให้นานกว่าที่เคย

      ถ้าอยู่ในบ้านบ่อย   งั้นวันหลังลองออกไปข้างนอก

แค่มองท้องฟ้าก็ได้ พูดคุย สื่อสารสักหน่อย วันนั้นก็จะไม่เหมือนเคยแล้ว

เพราะงั้นวันหลังออกไปมองท้องฟ้ากันเถอะ : )