ถ้าถามว่าช่วงนี้คำประเภทไหนที่ส่งผลกับเรามากที่สุดก็คงเป็นคำพูดที่เกี่ยวกับงานเขียนเนี่ยแหละ

เพื่อนบอกว่าเราเป็นคนที่มีความคิดซับซ้อนพอมาเรียบเรียงคำพูดมันเลยดูแปลก ๆ ไปบ้าง ประโยคแรกโคตรจริงเลย แต่ประโยคหลังนั่นเราพูดเอง...

ช่วงนี้เขียนบ่อยอยู่ แต่แค่ไม่ถี่ เอ๊ะ...เขียนงานการบ้านที่เรียน เขียนฟิค กับเขียนเรื่องบ่น ๆ ในมินิมอร์...

ส่วนใหญ่ก็มักจะเขียนแบบที่อยากเขียนแบบที่ไม่รู้อะไรมาก รู้เท่าไหนก็เขียนเท่านั้น ค่อย ๆ เรียนรู้ไปพร้อมกับตัวหนังสือของตัวเองแต่บางทีมันก็เหงา ถึงจะมีตัวหนังสือเป็นเพื่อนก็เถอะ โดยเฉพาะการเขียนฟิคพอเขียนแล้วก็อยากรู้ว่าคนที่อ่านคิดยังไงกับมันบ้าง แต่มันเงียบเงียบแบบกริบเลย... ใบไม้ล่วงยังได้ยินเสียง เหงาตรงนี้ย์(วิบัติเพื่ออะไร)

อย่างน้อยถ้ามีคนบอกว่ามันน่าเบื่อ เราก็โอเค้...แต่นี่ไม่มีเล้ย เสียงสูงไปเพื่อนใคร้

แต่ในเรื่องเหงา ๆ ก็ยังมีเรื่องไม่เหงาอยู่

เราเลยชอบเอาฟิคไปให้พี่ที่รู้จักอ่าน แล้วพอได้ฟีดแบคกลับมาปุ๊บเราเลยรู้ว่าต้องไหนต้องปรับ เราเขียนบทสนทนาไม่ดีนะ เสียงความคิดของตัวละครยังปนกันอยู่อะไรแบบนี้ ซึ่งเราดีใจมากที่พี่ช่วยอ่าน แต่เราก็เกรงใจมากเช่นกันพอเรามีพัฒนาการขึ้นมานิด พี่(สาวคนสวย)ก็จะบอกว่า ดีขึ้นแล้วค่อยทำให้ดีขึ้นไปอีก “เขียนอีกสิ พี่ว่าเป็นขาขึ้นของเธอเลยนะ” แค่นี้เราก็แบบจะลอย เหมือนลูกโป่งได้เติมแก๊ส เออ... คืออย่างน้อยก็ยังมีคนคอยตบๆ ตี ๆ ให้เราโตขึ้น ยืดขึ้น พี่ชอบบอกว่าเหมือนการส่งต่อเพราะพี่ก็เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน ซึ่งตรงนี้เรารู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่มีพี่ ๆ เพื่อนๆ ที่น่ารักคอยอยู่ข้าง ๆ

อาจจะเป็นเพราะเราเคารพ นับถือพี่สาวด้วยแหละมันเลยยิ่งเหมือนได้รับการดูแล ได้เปลี่ยนแปลง

วันก่อนเพิ่งเขียนอะไรก็ไม่รู้ที่คล้าย ๆ ฟิคฉลอง 11.11 ไป พี่สาวอีกคนก็บอกว่า “เขียนอีกนะ” เอ้อ เราไม่ร็หรอกนัยยะความหมายคำนี้มีเยอะขนาดไหน แต่มันเป็นคำที่ดีสำหรับเรานะแถมพี่ยังบอกว่าชอบอีก ตอนแรกเขียนเสร็จโคตรเฟลเลย เจอแบบนี้พลังเพิ่ม ฮึบ

วันนี้แค่อยากบอกว่าบางทีเราอาจจะกำลังเป็นอีกหนึ่งแรงที่ส่งให้อีกคนขับเคลื่อนได้นะไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม

เพราะงั้นเราเลยชอบพูดคำว่า ขอบคุณ อยู่เสมอคำนี้มันเป็นคำที่ออกมาจากใจ ขอบคุณที่อยู่ข้าง ๆ ขอบคุณที่อ่านขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้เราได้เรียนรู้จากประสบการณ์เหล่านี้ ขอบคุณที่ได้พบกัน

ขอบคุณที่ส่งพลังมาให้เรา

 “รักนุ้งนะ เศร้าบ่อยแล้วพี่เป็นห่วง”

พี่สาวอีกคนไม่ค่อยว่างแต่เวลาเห็นเราเศร้าก็ทักมาตลอด ขอบคุณนะคะ

เราส่งฟิคให้เพื่อนอ่านบ่อย ๆ จนเราไม่กล้าส่งแล้ว... แต่ถึงไม่ส่งก็ยังแวบมาอ่านให้เราตลอด ขอบคุณเด้อ เราดีใจนะที่แวะมาอ่าน ทำไมดีกับเรางี้ล่ะ งื้อ

พี่มุก พี่นิว พี่วิรัล เจ้าหมา แม่หมี แอลโม่และสหายทุกคน