WHERE WE START
AGAIN...
สีเหลืองสดใส จนถูกมองว่า
..เธอไม่เคยเศร้า
อาจจะเป็นเพราะความสดใส
หรือเป็นเพราะตัวเธอเป็นดังสีเหลืองจริงๆก็ไม่แน่ชัดนัก
ภัณฑิลา (น.) - ความสุข
นี่คือชื่อของเธอ
รอยยิ้มเอกลักษณ์
และดวงตาที่ฉายความคิดทางจิตใจเสมอ
ผมเพียงเคยเห็นแต่ด้านที่เธอมีความสุข
จนลืมไป
ผมลืมว่ามนุษย์นั้น
มีด้านอ่อนแอ
เธอมีคนรัก
กับความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย
หลายครั้งความรักทำร้ายคนรอบตัวของผมเสมอ
และนั่นรวมถึงเธอเช่นกัน
ผมเปรียบเธอเป็นดั่งสีเหลืองนั้น
ไม่ใช่เพราะตัวเธอเองโดยทั้งสิ้น
แต่เป็นเพราะ...
เธอมอบคนรักของเธอเป็น ' สีเหลือง '
น่าแปลกใจ
เป็นคำแรกๆที่ผมคิดขึ้นมา
เพราะผมรู้เรื่องราว แต่ผมกลับ..
..ไม่เข้าใจ
เธอรู้สึกรัก...
และเจ็บไปในเวลาเดียวกัน
ผมไม่รู้ว่าสถานะของเธอและเขานั้น
คือสถานะของความรู้สึกใด
ผมไมรู้ว่าเพราะเธอยังรักเขา
หรือเพราะ เธอเลือกจะยังรักเขาต่อไป
ใครว่าสีเหลืองนั้นสดใส
หัวใจของเธอถูกย่ำยีแต่ยังคงสดใส
คำพูด ความรู้สึก และการกระทำ
หลายๆเหตุผลสร้างขึ้น
เพื่อให้เธอสดใส
น่าเจ็บใจ
ผมรู้สึกเจ็บในทางความคิดและความรู้สึก
หลายครั้งที่ผมอ่อนแอ
แต่มีประโยคที่ว่า...
"..ไม่เป็นไรนะมึง.."
ตรึงใจความรู้สึกของผม
ผมอาจจะเป็นเพื่อนที่แย่
ผมอาจจะล้มเหลวในการเป็นเพื่อนที่ดีของเธอ
แต่เธอสร้างความรู้สึก
สร้างความคิดว่า..
'ไม่จำเป็นต้องดีพอสำหรับใคร มันดีที่สุดสำหรับการเป็นตัวเรา'
ความรู้สึกนี้เหมือนมีมือที่มองไม่เห็น
ค่อยๆทะลุจากทางด้านหลังค่อยๆบีบหัวใจของผม
หลายครั้งที่ผมสูญเสียความเป็นตัวเอง
หลายครั้งที่ผมอ่อนแอเพียงเพราะผมยังไม่ดีพอสำหรับใคร
และหลายครั้งผมลืมไปว่ายังมีคนอีกหลายคนอยู่กับผม
แด่ คุณภัณฑิลา, เพื่อนที่ดีที่สุด
ผมหวังเพียงแค่หลังจากนี้
เธอได้พบกับความสุข
และพบกับสิ่งดีๆในชีวิต
เป็นสีเหลืองที่สดใส
และ
แด่ ผม
ผู้ปรารถนาดีต่อเธอสุดหัวใจ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in