ชอบเธอจากน้ำเสียงวิธีการพูดที่เเสนธรรมดา เเต่รู้สึกอบอุ่นเเละใจดี 

วิธีการพูดที่เรียบง่าย เเต่ทำไมฟังเเล้วสบายจังนะ 

.

.
'เป็นไงบ้างอ่ะเราอ่ะ' ประโยคที่เเสนจะธรรมดาเเต่ เห้ย! มันเป็นจุดเริ่มต้นทุกอย่างเลยนะ

.

.

เริ่มต้นให้ฉันหยุดมองหาเธอที่โรงอาหารตอนพักไม่ได้ 

เริ่มต้นให้ฉันรีบออกจากห้องมาเพื่อมารอลิฟท์ลงพร้อมเธอ

เริ่มต้นให้ฉันเข้าไปนั่งโต๊ะเดียวกับเธอ

.

.
มันจะเป็นไปได้ยังไงนะ 

.

.

ถ้าเลือกได้ก็อยากจะรู้จักกันมากกว่านี้ 

อยากจะรู้ว่าเธอเป็นยังไง

อยากจะรู้ว่าเธอทำอะไร 

รู้ว่าเธอบ้านอยู่ไหน 

รู้ปัญหา รู้ความรู้สึก 

นี้ไง ความเห็นเเก่ตัวของคนเเอบรัก

.

.
ได้โปรดเถอะ 

.

ได้โปรดหันมามองฉัน

.

ที่คอยเเอบมองเธออยู่ 

คอยเเอบมานั่งกินข้าวไกลๆ

คอยมาต่อเเถวซื้ออาหารต่อเธอ

คอยมานั่งโต๊ะข้างๆเวลาเธอเข้าห้องสมุด

.

.

.

มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ 

ฉันตั้งใจทำให้มันเป็นเเบบนั้นมันไม่ใช่เรื่องเผลอ 

มันจะเป็นเรื่องบังเอิญได้ยังไง 

.

ฉันเล่นจำตารางเวลาชีวิตของเธอได้สักขนาดนั้น 

ฉันจะรู้ว่าเธอจะรีบตอนไหน 

ฉันจะรู้ว่าเธอกินข้าวเวลาไหน

ฉันจะรู้ว่าเธอใช้ลิฟท์ตัวไหน

.

เพราะทั้งหมด ฉันต้ั้งใจ ตั้งใจให้ได้ใช้เวลาร่วมกัน ตั้งใจให้มันเป็นอย่างงั้น

ตั้งใจให้เธอกับฉันได้ยืนข้างกัน บางทียังเเอบคิดว่าได้คุยกันมากกว่านี้มันก็จะดีนะ