เป็นปีที่ดีไหมนะ หรือเป็นปีที่โคตรแย่ หรือเป็นปีที่เฉยๆเหมือนกับปีอื่นๆ 

อืม สำหรับเราเหรอ 

ดูเหมือนว่า 2017 จะเป็นปีที่"โคตร"ดีต่อใจเราเลย 

แต่บางเรื่องก็"โคตร"แย่เหมือนกัน 

ปี 2017 เป็นปีที่อายุเราก้าวสู่เลข 2 นำหน้าเต็มตัว เลข 20 ที่นำความเปลี่ยนแปลงมาให้ 

เราไม่แน่ใจว่าเพราะว่าเราอายุ 20 แล้วหรือเปล่า มุมมองที่มีต่อโลกเลยเปลี่ยน 

หรือเป็นเพราะเราได้เรียนรู้กับอะไรหลายๆอย่างในชีวิต 

สิ่งที่เราได้เรียนรู้ที่สำคัญที่สุดคือการที่เราได้เจอ "คุณ" 

เราได้ทำความรู้จักกันครั้งแรกในเดือนกุมภาพันธ์ปี 2017 ที่ ภูกระดึง จังหวัดเลยกับทริปวิชาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ (เราจะไม่พูดถึงความยากลำบากในการปีนภูกระดึงขึ้นไปจนเหนื่อยเกือบตาย) 

แปลกมากที่การหมั่นไส้หน้าคุณทุกครั้งที่เจอกันที่มหาวิทยาลัยกับทำให้รู้สึกแปลกๆตอนที่อยู่ด้วยกัน

ในหัวเรายังจำภาพคุณตอนนั้นได้อยู่เลย ตอนที่คุณยืนแปรงฟันอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำโดยมีพี่และเพื่อนอีกมหาศาลที่รอแปรงฟันต่อจากคุณรวมถึงเราด้วย 

เรายืนมองหน้าคุณที่กำลังเท้าแขนและแปรงฟันด้วยใบหน้าซังกะตายแถมยังเชื่องช้า 

จนเพื่อนคุณต้องเตือน คุณถึงยอมขยับ เราได้แต่มองแล้วก็แอบหัวเราะ 

เราคิดว่าคุณก็น่ารักดี หลังจากเคยชื่นชมคุณแค่ "อ๋อ คนนั้นที่ทำ power point เก่งๆอะเหรอ" 

นอกจากนั้นคือคุยกับเพื่อน "หน้าหยิ่งชิบหาย" "ไม่เห็นเรียนเลย เอาแต่วาดรูป" 

เราจำไม่ได้เลยว่าเราเริ่มชอบคุณมากๆตอนไหน 

อาจจะเป็นคุณที่ชอบทำหน้านิ่งและดูงงๆกับทุกสิ่ง

คุณที่นอนข้างเราตอนปูเสื่อตากอากาศหนาวและน้ำค้างเพื่อดูดาวตก 

คุณที่ไม่สามารถจินตนาการก้อนเมฆเป็นรูปต่างๆตามที่เพื่อนคุณบอก 

คุณที่ใส่ขาสั้นท่ามกลางอากาศหนาว เดินฉายไฟฉายนำทางเราไปดูพระอาทิตย์ขึ้น

คุณที่กระตือรือร้นจะไปเดินป่าตลอดเวลาขณะที่เราปวดขาและเจ็บหน้าอกตลอดเวลา(อ่อนแอสุดๆ) 

หรือจะเปํนคุณที่เก็บกระเป๋าตังที่เราลืมไว้หน้า 7-11 มาคืนให้บนรถ 

เราชอบคุณขนาดนั้นได้ยังไง 

ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องราวของเราที่เริ่มต้นด้วยความชอบที่ไม่ได้จริงจังอะไร 

มาสู่การคุยกันและคบกันอย่างจริงจังในเดือนพฤษภาคม

ตามมาด้วยความสัมพันธ์ที่ไม่น่าเป็นไปได้และเหมือนจะพังลงทุกครั้งที่คุยกัน 

ในเดือนมิถุนายน(ที่เราไปอยู่เกาหลีเป็นเดือน) จนถึงเดือน กรกฎาคม สิงหาคม (ช่วงปิดเทอมใหญ่) 

และความสัมพันธ์เราก็จบลงครั้งแรกในเดือนสิงหาคมนั่นแหละ

คุณบอกว่า "เหมือนเรายังไม่ได้ทำอะไรเลย" "ไม่เลิกได้ไหม" "มาพยายามอีกรอบ"

แต่ก็นั่นแหละ ก็ความคิดเราไม่เหมือนกันเลย แถมยังไม่รู้จักกันดีพอ 

ความสัมพันธ์แบบนั้นมันจะไปรอดได้ยังไง 

แต่พอเลิกกันไปแค่ 2 วัน เราเองนี่แหละที่ไปขอคืนดีคุณ 

ก็คุณบอกว่าคิดถึงเรา เราก็คิดถึงคุณ จะให้ทำยังไง 

แล้วเราก็ตกหลุมชอบคุณอีกครั้ง ในวันที่เราทำงานมหาฯลัย 

ตอนที่คุณนำทีมเป็นคนทำระบายสี ออกคำสั่งเพื่อนเรื่องงานศิลปะ

เราแค่รู้สึกว่า "คุณเป็นผู้หญิงที่โคตรเท่เลย" 

 

จนถึงตอนนี้เราอยู่ด้วยกันมาจะแปดเดือนแล้วนะ

ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องของเราจะมาถึงจุดนี้ได้

เหมือนพอเราเริ่มสนิทกัน อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น

ความคิดที่ต่างกันก็ทำให้เรามาถึงจุดที่อยู่ตรงกลางได้ 

คุณสอนเราหลายอย่างเลยรู้ไหม โดยเฉพาะเรื่องทัศนคติ 

คุณเปลี่ยนเราที่เอาแต่มองโลกในแง่ลบ ขาดความมั่นใจในตัวเอง 

เป็นคนที่สามารถมีความสุขได้เพียงก้าวเท้าออกจากบ้านโดยไม่หมกมุ่นอยู่แต่ในห้อง

เปลี่ยนให้เรามองตัวเองในแง่บวกมากขึ้น บอกว่าเราเป็นคนเก่ง เราเป็นคนสวย 

ทุกคนมีความเก่งและมีความงามในแบบของตัวเอง (ถึงแม้บางครั้งเราจะยังคิดว่าตัวเองด้อยค่าก็ตาม) 

อีกอย่างเราไม่เศร้าแล้วนะ มีบ้างที่ชอบร้องไห้หรือดาวน์

แต่พอเป็นทีไรคุณก็จะบอกให้คอล คอยปลอบเราตลอด 

ไหนจะตอนที่เราอยู่ด้วยกันตลอด 24 ชั่วโมงอีก แทบไ่ม่มีเวลาให้เราเศร้าเลยแหละ 

คุณเป็นคนเก่งหลายด้าน เป็นที่รักของใครหลายคน เราเลยรู้สึกว่าโชคดีจังที่ีมีคุณ 

แต่ในขณะเดียวกันเราก็เศร้าที่เราเก่งได้ไม่เท่าครึ่งของคุณ และกลัวว่าสักวันคุณจะเบื่อเรา 

ขอบคุณและขอโทษนะ 

ขอบคุณที่ให้โอกาสเรา ยอมคบกับเรา ยอมทนนิสัยแย่ๆของเรา 

และขอโทษที่ทำให้บางครั้งทำให้ไม่พอใจ แถมยังขี้หงุดหงิด ไม่ตามใจคุณ ชอบงอนคุณด้วยเรื่องไร้สาระด้วย ฮ่า เราอยากอยู่กับคุณแบบนี้ไปเรื่อยๆเลยนะ อยากโตขึ้นและแก่ไปพร้อมๆกันเหมือนที่คุณบอก

เพราะฉะนั้นช่วยอดทนและทำตัวดีต่อใจเราแบบนี้ไปนานๆนะคะ 

เราจะพยายามพัฒนาตัวเองเพื่อที่จะเป็นคนเก่งและมองโลกในมุมมองเดียวกับคุณ 

เราจะพยายามทำให้อนาคตของเราสองคนดีและมีความสุขนะ 

เรารักคุณมากและมากๆ 

V. 

31/12/2017