ดารา ซิงเกิลล่าสุดของแม็กซ์ เจนมานะ บทเพลงที่ใช้การบรรเลงฟังดูง่ายๆ มีเพียงเสียงเปียโนตลอดทั้งเพลง แต่เนื้อร้อง เสียงร้อง และทำนอง (เรียงตามลำดับพลังการทำลายล้าง) กลับดิ่งลึก กรีดกระทบความรู้สึกได้อย่างเจ็บปวดแต่มีความสุข (อะดรีนาลีนหลั่งเหมือนตอนกินเผ็ด) ทุกอณูของบทเพลงราวกับมีความรู้สึกเศร้าแบบหม่น ๆ หน่วง ๆ อยู่ในนั้น

       เป็นฉันเองที่เพ้อ เผลอใจ ไปกับแสงดาวที่ไม่ได้เป็นของใคร....

       ท่อนจบนี้เป็นท่อนโปรดของฉันเอง หลายคนฟังแล้วอาจตีความกันไปหลายแบบ แต่สำหรับฉัน ฟังครั้งแรกก็นึกถึงเรื่องราวของตัวเอง

       ไม่รู้จะเรียกว่าความรักได้หรือเปล่า แต่เป็นความรู้สึกชอบคนๆนึงมานาน นานเท่ากับเวลา ตั้งแต่ที่โลกเหวี่ยงให้มาเจอกันครั้งแรก เพ้อมาก แต่ก็คงเพ้อจริง ๆ เนื้อเพลงก็บอกอยู่ ความเพ้อที่เพียงแค่ฟังเพลงนี้แล้วทำให้นึกเขาคนนั้น และเข้าไปอยู่ในเพลงอย่างเต็มความรู้สึก

       ใต้แสงไฟ ดูงดงาม ยามเมื่อเธออยู่ท่ามกลางหมู่ดาว ราวบทละคร ไม่ใช่เรื่องจริง สะกดให้เราหยุดนิ่งลืมหายใจ...

       ฉันเอง บ่อยครั้งที่เผลอใจไปกับคนที่เป็นไปไม่ได้ ตอนแรกก็ไม่ทันคิดหรอกว่าเป็นไปไม่ได้ แต่พอได้รักไปเรื่อย ๆ พร้อม ๆ กับยิ่งรู้จักมากขึ้น ก็ยิ่งรู้ว่าสิ่งที่หวังมันเป็นไปไม่ได้ เขามีพร้อมแล้วทุกอย่าง เหมือนอยู่กันคนละโลก และที่สำคัญ "เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราเลย" ความเป็นจริงเหล่านี้มันรื้นขึ้นมาตอนถึงท่อนที่ว่า เธอที่เห็น ไม่ใช่เธอที่เป็น เธอสวยงามที่สุดจากตรงนั้น... มันทำให้คิดได้ว่าเขาอยู่ตรงนั้นก็ดีอยู่แล้ว สิ่งที่เราเห็นว่าดีอาจจะไม่เป็นอย่างที่คิด รอยยิ้มที่ดูมีความหวังมาให้ อาจเป็นแค่สิ่งที่เราตีความและคิดไปเอง

       

       คนบางคนที่มองเห็นว่าอยู่ตรงนั้น มันก็ดีแล้วที่เขาอยู่ตรงนั้น มีชีวิตที่มีความสุข ใคร ๆ ก็ชื่นชมสวยงามอย่างที่เขาเป็น การได้มองอยู่ห่าง ๆ มันก็มีความสุขดี อาจทุกข์บ้างบางครั้งเมื่อเจอกับความเฉยชา หรือรู้บางอย่างที่กระทบใจ แต่ก็นั่นแหละ มันจึงเป็นสิ่งที่ไม่ควรรู้ เราไม่ควรรู้อะไรทั้งนั้น รู้เพียงแค่เขามีอยู่ เลือกมีความสุขเท่าที่ควรได้รับ แค่ได้เจอกัน ได้รู้จักกันก็เป็นสิ่งที่พิเศษมากแล้ว ฉันชอบมองเวลาเขายิ้ม ยิ้มทั้งหน้าเลย ยิ้มที่มีความสุข หัวเราะตอนคุยเล่นกับเพื่อน มันเป็นยิ้มที่มีความรู้สึกอยู่ในนั้นจริง ๆ มันทำให้ยิ้มตาม และเผลอมองนานเกินไป เรื่องความรู้สึกเขาไม่เคยเสแสร้ง มองหน้าก็เดาได้ว่าคิดยังไง ฉันเลยไม่คิดตั้งคำถามอะไรอีก       

       รู้เพียงการปล่อยให้บางสิ่งมันลอยอยู่ตรงหน้าเบา ๆ เหมือนดวงดาวที่ลอยอยู่บนฟ้า โดยไม่สัมผัสมัน ก็ไม่ทำให้ใครต้องเจ็บปวด และสวยงามเสมอแม้ตอนที่นึกถึง