จะว่าไปผมก็ได้ยินเรื่องราวของเมืองนี้มาซักพักแล้วแฟละว่าต้องมาให้ได้ซักครั้ง คราวก่อนที่มาโปรเจคโปแลนด์ก็พลาดไปซะได้ คราวนี้เลยต้องตามมาเก็บตกก่อนที่วีซ่าจะหมด การเดินทางมาที่นี่อาจจะใช้เครื่องบินหรือรถไฟจากหัวเมืองอื่นๆใกล้ๆก็ได้ เช่นจากเวียนนา ถ้ามาโดยสนามบินก็ต้องนั่งรถบัสเข้าเมืองไปซึ่งก็ไม่ยากเท่าไหร่ลงมาจากเครื่อง พอออกมาก็ไปที่เคาท์เตอร์ขายตั๋ว หน่วยเงินก็ใช้ของฮังกาเรี่ยน Forint (HUF) สถานที่หลักๆก็ใช้ Contactless ได้หมดแล้ว แต่ถ้ากังวลจะเอาเงินยูโรมาแลกเผื่อๆไว้ก็ไม่น่าจะมีปัญหา ส่วนตัวผมใช้ Apple pay ที่เชื่อมกับ Application Revolut (ถ้าคนที่พำนักอยู่ที่ยุโรป น่าจะใช้ได้ปกติสำหรับคนที่ใช้ธนาคารไทยอันนี้ผมไม่แน่ใจ) จะว่าไปแอพนี้ก็ให้อารมณ์แบบ travel card แต่เป็นแบบบัตรดิจิตัล Google pay, Apple pay ใดๆ แลกเงินต่างชาติได้ไม่เสียค่าธรรมเนียม เรทดี

            แต่ใดๆคือหลังจากที่นังรถบัสเข้ามาในเมืองแล้วจะบอกว่าสถานีรถรางหายากมาก ป้าย งง มาก แนะนำว่าถ้าจะขึ้นรถราง ที่เป็นรถรางเก่าแก่ต้องสำรวจป้ายดีๆ เพราะทำเอางงมาหาลายรอบมาก ป้ายบอกสถานีดู งงๆ เออจะว่าไปสายรถรางที่นี่น่ารักมาก ตามประวัติ (ถ้าจำไม่ผิด) น่าจะเป็นรถรางที่เก่าแก่ใช้มากตั้งแต่ยุค ออสเตรียฮังการีแล้วมั้ง ให้อารมณ์แนนวินเทจถ้ามีโอกาสก็ลองลงไปชมดูได้ มันจะอยู่ใต้ดิน ไม่แน่ใจว่าบางสถานีขึ้นบนดินด้วยไหม

            และเป็นที่แน่นอนว่าถ้ามาฮังการีแล้ว ไฮไลท์ที่เด่นชัดสุดๆก็คือ อาคารรัฐสภา สวยมากกกกๆ ล้านตัว ทั้งกลางวัน กลางคืน ดูไม่เบื่อ จะเข้าก็ได้ ข้างในก็สวย แต่สำหรับผม ด้วยความที่แบบไหนๆก็มาแล้ว ก็ลองเข้าไปดู สวยนะ แต่ไม่รู้สึกคุ้มค่าเท่าไหร่อันนี้แล้วแต่วิจารณญาณเลยนะ กลัวเสียดายก็เข้าเลย ข้อแนะนำควรจองล่วงหน้าออนไลน์ 2-3 วันก่อนมา คิวอาจจะเต็มทุกวัน

            การมาที่นี่ก็คือมาแบบ No Plan ดู Map แล้วก็จิ้มๆเอา ถ้าให้แนะนำ นอกจากรัฐสภาแล้วก็ควรไป อีกฝั่งของแม่น้ำดานูบ Fisherman’s Bastion และฝั่ง City Park ที่มีอนุสาวรีย์และปราสาทคืออย่างน้อยๆต้องมีเวลาเดินที่ละครึ่งวันนะ เพราะสวยทุกที่ที่อื่นก็ลองเลือกดูตามสะดวก

            การมาที่นี่ผมโชคดีที่ได้เจอเพื่อนคนนึง Vanya เป็นคนที่รู้จักผ่าน Couchsurfing แบบที่ไม่คิดว่าจะได้เจอใครจากในนี้อีกหลังโควิด วันย่าเป็นหนุ่มเบลาลุสเคยอาศัยที่เวียดนามช่วงโควิดกับแฟนสาว จากที่ได้รู้จักวันย่า เขาเป็นคนใจเย็นถ่อมตน เอื้อเฟื้อ เป็นกันเอง นิสัยดีมากๆๆๆ เพราะเขาคือคนที่พาผมเที่ยวแบบยังไงดี เต็มใจอะ ฮ่าๆ ระหว่างเที่ยวก็ได้มีโอกาสคุย และสิ่งที่ผมรู้สึกไม่ดีที่สุดก็คือ การที่วันย่าไม่สามารถกลับประเทศบ้านเกิดตัวเองได้เนื่องจากเบลาลุสเป็นประเทศเผด็จการและแน่นอนการมีโอกาสออกมาใช้ชีวิตนอกประเทศแบบนี้มันอาจจะเป็นรางวัลที่มีคุณค่ามากๆ ที่พวกเขามีเสรีในการทำอะไรก็ได้อย่างน้อยๆ ก็มากกว่าอยู่ในประเทศตัวเอง ไหนจะอิสระทางความคิด ห่างไกลจากภาวะสงคราม ความอดอยาก วันย่าบอกว่า การกลับไปประเทศตัวเอง ก็เหมือนพาตัวเองไปลำบากไม่รู้ว่าจะได้ออกมาอีกครั้งเมื่อไหร่ วันย่าเลยเร่ร่อนไปหลายๆประเทศและสิ่งที่บาดใจที่สุดก็คือ วันย่าบอกผมว่า มันมีความสุขกับอิสระนะแต่เค้าไม่เคยรู้สึกได้กลับบ้านเลย

            I’m happy to be like this but I never feel I’m home….

            เอาจริงๆนะผมเคยรู้สึกว่า ทุกคนคงโชคดีแหละที่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ แต่ถ้าเราไม่เคยได้กลับบ้านเลยไม่ได้เจอพ่อแม่อีกเลย ทั้งๆที่พวกเค้ายังมีชีวิตอยู่มันก็คงเป็นเรื่องที่น่าเศร้าเช่นกัน ภาวะสงคราม การปกครองแบบบังคับขู่เข็ญ จำกัดเสรีภาพขั้นพื้นฐาน สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นทุกยุค แต่ก็ไม่เคยหมดไป ผมสนับสนุนเสรีภาพนะ ตราบใดที่มันไม่ทำให้ใครเดือดร้อน โดยเฉพาะเรื่องเสรีภาพทางความคิด ทุกคนไม่ควรผิดหรือตาย เพราะคิดต่าง ราคาของเสรีภาพมันแพงมากนะ บางคนต้องเสียเลือดเนื้อ บางคนเสียเงินมากมาย และบางคนต้องเสียบ้านเกิดแต่อย่างน้อยๆ ผมก็ดีใจนะที่ชีวิตของวันย่า ดีขึ้นมากๆตั้งแต่ย้ายออกจากประเทศบ้านเกิด ผมภาวนาจริงๆนะ ให้ประเทศเหล่านี้พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น เป็นที่ยอมรับของทุกๆประเทศ รวมถึงสิทธิมนุษยชนด้วย

            ผมมีโอกาศได้ล่องเรือตามแม่น้ำดานูบช่วงพระอาทิตย์ตก มันเป็นอะไรที่สวยงามมาก แสงไฟในเมือง และรัฐสภาส่องสว่างยามค่ำคืน เสียงที่มันชวนวุ่นวายในเมืองใหญ่ ทำให้เราได้รู้ว่ายังมีผู้คนยังใช้ชีวิตในแบบของเขาได้ ไม่มีใครเกิดมาโชคดีและโชคร้ายเกินไป ผมเชื่อนะตราบใดที่เรายังมีความหวังอะเรื่องดีๆมันต้องเกิดขึ้นแน่นอน มันอาจจะไม่ใหญ่โต แต่มันคงทำให้เราศรัทธาในการมีชีวิตมากขึ้น ผมอยากจะขอบคุณวันย่าที่ทำให้เห็นมุมมองอีกอันหนึ่ง ที่มันก็ดูโหดร้ายนะ แต่มันก็ยังมีความหวัง ต่อให้นายไม่ได้กลับบ้านเกิด แต่ผมก็เชื่อนะนายมีความสุขมากพอถึงขนาดเผื่อแผ่มาให้ผมได้ ซักวันนายต้องได้เจอครอบครัวอีกแน่นอน