เรื่องนี้สี่เล่มจบค่ะ เรื่องนี้เราถูกป้ายยามาจากในกรุ๊ป ทั้งๆที่ตอนแรกคิดว่าเออ ช่วงนี้ซื้อเยอะแล้วจะไม่ซื้อแล้วนะๆ แต่ก็ได้ยินคนพูดกันว่าเรื่องนี้สนุกนะ บวกกับเราชอบคนเขียนอยู่แล้วด้วย ก็เลยสอยมาแบบไม่ได้คิดอะไรมากค่ะ (ฮา)

หน้าปกวาดโดยอาจารย์เลล่าค่ะ ก็คิดว่านักอ่านสายวายคงเคยเห็นลายเส้นเลล่ามาจนชินตากันแล้ว แต่จริงๆแล้วอาจารย์ก็เคยวาดหน้าปก เสมือนไข่มุก เสมือนหยก ซึ่งก็เป็นเรื่องของนักเขียนคนเดียวกันนี่แหละค่ะ ถ้าให้เทียบหน้าปกสองเรื่อง เราว่าหน้าปกเสมือนไข่มุก เสมือนหยกสวยกว่านะ

มาที่เนื้อเรื่องกันบ้าง พลอตก็ยังคุมโทนโดยรวมตามสไตล์นักเขียน ฟีลกู๊ด นางเอกดี พระเอกก็คลั่งรักหัวปักหัวปำ แต่ไม่รู้ทำไมอาจจะเพราะว่าเราคาดหวังเอาไว้รึเปล่านะ เรารู้สึกว่ามันไม่สนุกเท่าที่เราคิดไว้ คือไม่ได้ไม่สนุกขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้เท่าที่คิดอะไรทำนองนี้ ปกติเราอ่านนิยายของเย่ว์เซี่ยเตี๋ยอิ่งได้สบายมาก ไม่ค่อยรู้สึกว่าเนื้อเรื่องเบาเกินไป หรือว่าเรื่อยๆเกินไปเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้เรารู้สึกว่ามันเรื่อยๆเกินไปนิดนึง ระหว่างทางเราไม่ได้แวะไปอ่านเรื่องอื่นก็จริง แต่เราก็ง่วงจนหลับไปจริงๆตั้งสองรอบแน่ะ

นางเอกเป็นลูกสาวแม่ทัพที่มีชื่อเสียงว่าอ่อนแอ ขี้โรค แต่ข้างในจริงๆแล้วเปล่าเลย แต่ทำเป็นอ่อนแอขี้โรคเฉยๆ ส่วนพระเอกเป็นรัชทายาท เป็นองค์ชายคนโปรดของฮ่องเต้ ที่ตามใจนางเอกทุกสิ่งทุกอย่าง

เรื่องนี้คือฮ่องเต้รักลูกมาก รักลูกทุกคนเลยนะ แล้วก็รักรัชทายาทเป็นพิเศษกว่าคนอื่นหน่อย ตัวละครอื่นๆก็ค่อนข้างโอเคเลย แบบว่าคนที่ไม่ใช่ตัวร้ายก็พูดได้ว่าค่อนข้างน่ารักทั้งหมดเลย ขนาดองค์ชายสี่ องค์ชายห้า เจียหมิ่น ก็ให้ฟีลว่าน่ารักทุกคน

โดยรวมคือเราก็ชอบนะ แต่ว่าคิดว่าเรื่องอื่นของเย่ว์เซี่ยเตี๋ยอิ่งสนุกกว่าค่ะ