ชั่วชีวิตนี้ สืออี๋ เคยทำเรื่องแปลที่สุดเรื่องหนึ่งคือ วิ่งฝ่าเจ้าหน้าที่มากมายเพื่อเข้าไปทักชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่สนามบิน ครั้งแรกที่เธอเจอเขาคือที่ฉางอานเมื่อหลายร้อยปีก่อน เขาคือ ท่าอ๋องน้อยหนานเฉินผู้ห้าวหาญเทียมฟ้า เธอคือว่าที่พระชายาขององค์รัชทายาทผู้งามล่มเมือง เพียง “นัยน์ตาสื่อรัก ใจประสานใจ” ประโยคเดียวทำให้โชคชะตาของพวกเขามีอันต้องพลิกผัน

แต่ครั้งนี้ แม้กาลเวลาจะทำให้ใบหน้าและเสียงของเขาแปรเปลี่ยนแต่เธอยังคงจำเขาได้ เธอเป็นเพียงคนเดียวที่มีความทรงจำของอดีตชาติ ทว่าเขากลับจะเธอไม่ได้อย่างสิ้นเชิง “โจวเซิงเฉิน” สามคำนี้ให้ความรู้สึกอ่อนโยนที่สุดพรั่งพรูออกมาจากส่วนลึกของหัวใจเธอ การร่วมเผชิญกับแผนการร้าย การใส่ร้าย และการต่อสู้แย่งชิง ทำให้หัวใจของเขากับเธอค่อยๆ ใกล้ชิดกัน ชั่วชีวิตนี้เธอเพียงต้องการเรื่องราวที่เป็นของพวกเขาอย่างแท้จริง หากได้สนใจความมั่งคั่งร่ำรวยหรือการเคียงคู่กับจักรพรรดิไม่

จริงๆเรื่องนี้เราอ่านแบบค่อยๆอ่านมากค่ะ ปกติเป็นคนอ่านเร็ว แต่เรื่องนี้ไม่รู้ทำไมอ่านค่อนข้างช้า อาจจะเป็นเพราะจังหวะของเรื่องมันแอบเนิบด้วยมั้งคะ เรื่องนี้นางเอกเจอพระเอกแล้วก็พุ่งเข้าหาเลย นางเอกจีบพระเอกก่อน ก็แน่ล่ะ พระเอกจำไม่ได้นี่นา แต่นางเอกจำได้

ถึงจะเป็นอย่างนั้น แต่พระเอกน่ารักแล้วก็รักนางเอกมากเลยนะคะในความรู้สึกเรา ถึงตอนแรกจะแต่งงานกันด้วยเหตุผลแปลกๆก็เถอะ เพราะว่าครอบครัวพระเอกพิเศษมาก ซับซ้อนมากๆ (บางส่วนทำให้เรานึกถึงสกุลจางในบันทึกเลย ไม่รู้ทำไม 5555) เราชอบบรรยากาศในเรื่องค่ะ มีความเนิบๆแล้วก็จีนร่วมสมัย เรื่องนี้ใส่ความจีนลงไปเยอะเลยนะ ทั้งสมัยใหม่ทั้งสมัยเก่า เรียกว่ามีความร่วมสมัยอยู่เยอะค่ะ

ด้านการแปลของเรื่องนี้เราว่าโอเคนะคะ เท่าที่อ่านไม่ได้สะดุดอะไรมาก คิดว่าดีเลยเทียบกับเรื่องอื่นของอรุณ

เนื้อเรื่องคือโฟกัสที่ความสัมพันธ์พระนาง และครอบครัวพระเอก หนังสือไม่ได้เฉลยเรื่องครอบครัวพระเอกมากนัก ว่าจริงๆแล้วเป็นยังไง เรารู้เท่าที่นางเอกรู้ ก็คือพอรู้ว่าครอบครัวนี้ยิ่งใหญ่และซับซ้อนมากๆจริงๆ

ตอนท้ายเราแอบเซอร์ไพรซ์นิดนึง คือเราไม่คาดคิดว่าจะเป็นคนนี้น่ะค่ะ 5555

ตอนที่เราชอบที่สุดดันเป็นตอนย้อนอดีตของท่านอ๋องน้อยหนานเฉินกับสิบเอ็ดน้อย มันแบบน้ำตาซึมเลยอ่ะ ฮือออ ชอบบบบบ เจ้าสิบเอ็ด!

"ชาตินี้ของเฉิน ไม่ขอรับผิดชอบใต้หล้า ขอรับผิดชอบเพียงเจ้าสิบเอ็ดเพียงผู้เดียวเท่านั้น"

ตอนเจอประโยคนี้ เราน้ำตาซึมเลยล่ะ TT^TT เมื่อคิดถึงว่าผู้ชายแบบนี้ต้องตายแบบนั้นด้วยแล้วก็ยิ่งแบบ ฮือออ

ส่วนตอนพิเศษท้ายเรื่องคือ แอบเซอร์ไพรซ์อีกครั้ง คือสำหรับคนที่อ่านแล้วคิดว่าไงคะ องค์หญิงซิ่งเอ๋อหรือโจวเหวินซิ่งใช่มั้ย ส่วนองค์ชายรัชทายาทคือใคร เราขอเดาว่าเหมยสิง เพราะผู้ชายที่อาจจะมีความรักต่อสิบเอ็ดน้อยแต่ไม่ได้ในทั้งสองชาติ ตำแหน่งนี้ก็น่าจะเป็นเหมยสิง แถมยังมีการพูดถึงเหมยแดงด้วย ตอนพูดชื่อเหมยสิงก็มีพูดถึงดอกเหมยด้วยใช่มั้ย เราจำไม่ค่อยได้ ขี้เกียจไปพลิกดู 5555555

แต่โดยรวมก็ เออ น่ารักดีค่ะ เล่มเดียวจบ อ่านสบายๆไม่เครียดนะ อาจจะเนิบสำหรับบางคน แต่เราชอบพอสมควรค่ะ อ่านแล้วคิดว่าทั้งนางเอกและพระเอกโชคดีมากๆที่ได้มาเจอกันและรักกันในชาตินี้

"ชีวิตมนุษย์แสนสั้นประมาณหนึ่งฝัน จะมีสักกี่คราที่จะมีความสุข ...มีเพียงสืออี๋ที่ผมต้องการ"

"ผ่านพ้นพันปีแห่งความรกร้างว่างเปล่า แม้แต่กระดูกสีขาวยังกลายเป็นทราย ...มีเพียงสืออี๋ที่ผมต้องการ"