รีวิวเว้ย (1834) "...วาทกรรมเสียดินแดนมีส่วนที่ทำให้ประเทศคู่พิพาทำไม่สามารถแก้ปัญหาได้อย่างประนีประนอม ต่างพยายามแก้ไขเขตแดนโดยไม่เสียอะไรเลย และปัญหาเส้นเขตแดนได้ละเลยคนท้องถิ่นที่ดำรงชีวิตอยู่บริเวณชายแดน" (บทนำ เขตแดนศึกษา: การศึกษาเขตแดนไทย, น. xxiii) ข้อความดังกล่าวดูจะสะท้อนและเตือนสติผู้คนในช่วงเวลาของความ "คลั่งชาติ" ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเมื่อกระแสความคลั่งชาติดังกล่าวเกิดขึ้นจากเหล่าผู้คนที่อยู่นอกพื้นที่ และต่างก็แข่งกันแสดงออกซึ่งความรักชาติผ่าน #แฮชแท็ก (ที่ดูสะเหล่อ) เหมือนคนไม่มีการศึกษาหรือไม่ก็หยุดช่วงเวลาของสมองเอาไว้ใต้กรอบการศึกษาแบบชาตินิยมในช่วงสงครามเย็น เพราะถ้าลองใช้เหตุผลและสมองดูบ้างจะพบว่าปัญหาในเรื่องของเขตแดนและชายแดนในปัจจุบันมีการตั้งคำถาม พยายามแสวงหาคำตอบกระทั่งนำไปสู่การออกแบบกลไกต่าง ๆ เพื่อป้องกันการนำไปสู่การใช้ความรุนแรงเพื่อแย่งชิงดินแดน แต่หลายปีมานี้โลกได้แสดงให้เห็นแล้วว่าสมองของมนุษย์กำลังถอยกลับไปในยุคที่เพิ่งเริ่มใช้เครื่องมือหินกะเทาะและใช้ความรุนแรงในการแย่งชิงอาณาเขต (รูปธรรมของคำว่า "กลับสู่วานร" ที่แท้จริง)