รีวิวเว้ย (1463) หลายปีมานี้เราเพิ่งเริ่มเข้าใจความหมายของประโยคหนึ่งที่เคยอ่านเจอในหนังสือว่า "เรามักเป็นผู้ร้ายในเรื่องเล่าของใครบางคนเสมอ" แน่นอนว่าในมุมกลับกันเราก็อาจจะเป็นเรื่องดี ๆ (พระเอก) ในเรื่องเล่าของใครสักคนเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะเมื่อคนคนนั้นมีผลหรือเป็นบุคคลสำคัญที่ส่งผลปรากฏชัดอยู่ในสังคม อย่างกรณีของผู้นำการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475 หรือที่หลายคนเรียกกันว่าบรรดาผู้นำคณะราษฎร พวกเขาเองก็เป็นทั้งตัวเอกและเป็นตัวร้าย ในเรื่องเล่าของคนแต่ละกลุ่มแตกต่างกันไป โดยเฉพาะกลุ่มคนที่รับสารด้านเดียวหรือนิยมในตัวบุคคลที่ตัวเองเชื่อมั่นกระทั่งพัฒนาไปสู่การเป็น "ลัทธิบูชาตัวบุคคล" การจะมองเห็นเฉพาะข้อดีของคนที่ตัวเองยึดถือ และจะมองเห็นเฉพาะมุมมองอันระยำต่ำตมของคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับตนเองก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่ประการใด